مقدمه

خداوند پيش از آفرينش آدم به شان و منزلت و جايگاه اجتماعي او تصريح كرده ،‌مي فرمايد :

اني جاعل في الارض خليفه (بقره :30)

من در زمين جانشيني خواهم گماشت .

بنابراين ، محور و رهبر جامعه ي انساني ، خليفه ي الهي و انسان است كه از سوي خدا انتخاب و به مردم معرفي مي شود. اين انسان برگزيده كه امام ناميده مي شود ، داراي ولايتي تكويني و تشريعي است و مردم نيز موظف اند امامت و رهبري او را بپذيرند ، به كمك او بشتابند و در اجراي شريعت آسماني با او همكاري كنند ، امر و نهي او را اجرا نمايند و جامعه ي خويش را بر اساس خواست و مشيت الهي بسازند تا به سعادت و كمال نايل آيند. دو عنصر اصلي ايمان و عمل صالح ، زير ساخت چنين جامعه اي را تشكيل مي دهد:

درآمد

بر پايه آموزه هاي وحياني ، خداي يگانه تنها ولي حقيقي است ،‌(فالله هو الولي)1 ، خدايي كه همواره رحمت خويش را بر هستي مي گستراند ( و ينشر رحمته)2 ،‌اوست ولي و شايسته ستودن ( و هو الولي الحميد)3 ، هستي تحت ولايت مطلق خداوند است و ولايت الهي در همه شئون هستي جاري است . اين حقيقت هم اكنون وجود دارد و در قيامت كه ظرف ظهور حقايق است آشكار مي شود ( هنا لك الو لايه لله الحق)4.

مقدمه :
انتظار ظهور يك مصلح بزرگ آسماني، و اميد به آينده و استقرار صلح و عدل جاويدان، امرى فطرى و طبيعى است كه با ذات و وجود آدمى سر و كار داشته و با آفرينش هر انسانى همراه است و زمان و مكان نمى شناسد و به هيچ قوم و ملّتى اختصاص ندارد.
از اين رو، همه افراد طبق فطرت ذاتى خود مايلند روزى فرا رسد كه جهان بشريّت در پرتو ظهور رهبرى الهى و آسمانى و با تأييد و عنايت پروردگار، از ظلم ظالمان و ستم ستمگران نجات يافته، شور و بلوا در جهان پايان پذيرد و انسانها از وضع فلاكت بار موجود نجات يابند و از نابسامانى و نا امنى و تيره روزى خلاص شوند و سرانجام به كمال مطلوب و زندگى شرافتمندانه اى  نايل آيند.
به همين دليل، در تمام اديان و مذاهب مختلف جهان، از مصلحى _ كه در آخر الزمان ظهور خواهد نمود و به جنايتها و خيانتهاى ضد انساني خاتمه خواهد داد و شالوده حكومت واحد جهانى را بر اساس عدالت و آزادى واقعى بنيان خواهد نهاد _ سخن به ميان آمده و تمام پيامبران و سفيران الهى در اين زمينه به مردم با ايمان جهان، نويدهايى داده اند.

زمان دقیق ظهور و قیام حضرت مهدی(ع) را جز خداوند متعال کسی نمی داند,وخود حضرت هم وقتی زمان قیامش فرا رسد,از طریق الهام الهی آگاه می شود.

“كافي ج1ص343وكتاب الغيبه ص164ورجال كشي ص192”

وقتی حضرت ابراهیم(ع) کعبه را بنا نهاد ،از جمله نیایش های آن بنیانگذار کعبه بود،این بود: رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١٢٩ /البقره﴾

[1]؛خدایا !عزت و حکمت اقتضا می کند که برای مردم ،پیامبری اعزام کنی،چون کار مبدا عزیز و حکیم،نفوذ ناپذیر و محکم و استوار خواهد بود.

از جمله سؤال های مطرح در مورد امام زمان (عج) این است که: آیا کسی می تواند در سنین کودکی به مقام امامت و خلافت برسد؟ به بیان دیگر، کودکی که تکلیف ندارد، چگونه می تواند به «مقام ولایت اللهی » برسد؟

«ابن حجر هیثمی » از علمای اهل سنت، در این باره می نویسد:

«آنچه در شریعت مطهر ثابت شده، این است که ولایت طفل صغیر صحیح نیست; پس چگونه شیعیان به خود اجازه داده و گمان بر امامت کسی دارند که عمر او هنگام رسیدن به امامت، بیش از پنج سال نبوده است . . . ؟ !» ⁽¹⁾

احمد کاتب نیز می نویسد:

«معقول نیست که خداوند طفل صغیری را به رهبری مسلمین منصوب کند!» ⁽²⁾

در پاسخ این اشکال ابتدا به مقدماتی چند اشاره نموده; سپس به پاسخ اشکال خواهیم پرداخت .