ولایت فقیه مجری عدالت اجتماعی در دوران غیبت حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) ولایت فقیه را به عنوان نظریه عدالت اجتماعی مطرح می کردند و اگر همه شئون اجتماعی بر مدار ولایت فقیه شکل وآن ولایتی که امام می فرمودند که شعبه ای از ولایت مفوضه ی نبی اکرم(ص) است ، شکل بگیرد […]

بی تردید، علامه مصباح یک پدیده است و در حجاب زمان، تیزهوشی دشمنان و بی ذوقی صدا و سیما در سانسور ایشان، مستور مانده است؛ بیدادی که قلب امام زمان را مجروح کرده است و داد نائب ایشان را هم درآورده است و به این رویه صدا و سیما اعتراض کرده اند. مطالب زیر، با […]

ولایت فقیه و قانون اساسی : یکی از مسایلی که معمولأ در بحث ولایت فقیه مطلقه فقیه مطرح میشود مسأله رابطه ولایت فقیه با قانون اساسی است که در واقع به  تبیین روشن تر «مطلقه» در ولایت فقیه مربوط می شود و به همین دلیل منطقأ بایددر همان قسمت قبلی که بحث ولایت مطلقه را […]

مناجات چهارم از مناجات‏هاى پانزده گانه امام سجاد عليه السلام مناجات الراجين ‏نام دارد. در توضيح عبارات قبلى اشاره شد كه خوف و رجاء مانند دو بال براى پرواز به سوى كمال الهى است. به همين خاطر امام بلافاصله بعد از مناجات الخائفين،مناجات الراجين را آغاز مى‏نمايند.

«يا من إذا سَئلهُ عبدٌ أعطاه و إذا أمَّلَ ما عِنده ‏بَلَّغه مُناه و إذا أقبَلَ عَلَيه قَرَّبَه و أدناه و إذا جاهَرهُ بالعصيان سَتَر على ذَنْبِه و غَطّاه‏و إذا توكّل عليه أحسَبَه و كَفاهُ».

همانگونه كه در مناجات الخائفين بحث را با توضيح متعلّق خوف آغاز كرديم‏ در اين مناجات هم ابتدا به روشن ساختن متعلّق رجاء مى‏پردازيم.

متعلّق اميد كه در عبارات دعا به تناوب تكرار گرديده است؛ چيست؟خداوند مى‏فرمايد:

«لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيراً»(1).

مسلماً براى شما در زندگى رسول خدا سر مشق نيكويى بود براى آنها كه اميد به‏ رحمت خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد مى‏كنند.

ولایت فقیه به معنای تصدی امور جامعه اسلامی و حق تصرف در مسائل سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، حقوقی و خلاصه همه مسائل اجتماعی است. این ولایت از سنخ ولایت بر محجوران(سفیه، مجنون، صغیر) نیست که بر قصور جامعه دلالت کند بلکه از سنخ ولایت بر خردمندان است که ناشی از نیاز و ضرورت اجتماعی می باشد. […]

از مسائل مهمی که در بحث «ولایت فقیه»‌مطرح و از سوی برخی نسبت به آن شبهه و مناقشه شده است؛ مسأله احکام حکومتی صادره از سوی ولی فقیه و جایگاه دینی و شرعی آن است. در اینجا برای رفع هر گونه ابهام و شبهه‌ای نسبت به حکم حکومتی آن را مورد بحث و بررسی قرار […]

گوشه هایی از تلاش علمی امام حسن عسگری (علیه السلام)

امام حسن عسکری علیه السلام در هشتم ربیع الثانی (یا ۲۴ ربیع الاول) سال ۲۳۲ ه . ق دیده به جهان گشود وبا نور خویش آسمان مدینه را نورانی کرد. پدر آن بزرگوار امام هادی علیه السلام و مادر با عظمتش «حُدَیْثه» بود که از او به عنوان «سوسن» و «سلیل» نیز یاد کرده اند. وی از بانوان نیکوکار و دارای بینش اسلامی بود و در فضیلت او همین بس که پس از شهادت آن حضرت، پناهگاه و نقطه اتکای شیعیان در آن دوران بحرانی و پر اضطراب بود.(۱)
مجموع عمر حضرت عسکری علیه السلام به ۲۸ سال می رسد و آن حضرت سرانجام در هشتم ربیع الاول ۲۶۰ ه . ق به دسیسه معتمد عباسی در شهر سامراء به شهادت رسید.(۲)
دوران طاقت فرسا
خلفای عباسی از هر گونه اعمال فشار و محدودیت نسبت به امامان دریغ نمی کردند، و این فشارها و سخت گیریها در عصر امام جواد، امام هادی و امام عسکری علیه السلام در سامراء به اوج خود رسید. شدت این فشارها به قدری بود که سه پیشوای بزرگ شیعه که در مرکز حکومت آنها (سامراء) می زیستند، با عمر کوتاهی جام شهادت نوشیدند؛ امام جواد علیه السلام در سن ۲۵ سالگی، امام هادی علیه السلام در سن ۴۱ سالگی و امام حسن عسکری علیه السلام در سن ۲۸ سالگی که جمعا ۹۲ سال می شود. و این حاکی از جوّ پر اختناق و شدت صدمات رسیده به آنها می باشد.(۳)
در این میان، محدودیتها و فشارهای دوران امام عسکری علیه السلام بیش از دو پیشوای دیگر بود. و علت اینکه امام حسن عسکری علیه السلام را، عسکری می گویند، این است که حضرت به دستور خلیفه عباسی در «سامراء» در محله «عسکر» سکونت اجباری داشت؛(۴) چرا که خلیفه از نفوذ و موقعیت مهم اجتماعی امام نگران بود و حضرت را ناگزیر کرده بود که هر هفته روزهای دوشنبه و پنجشنبه در دربار حاضر شود.(۵)
دربار عباسی به این مقدار نیز اکتفا نکرد، بلکه «معتز» امام را بازداشت و زندانی کرد(۶) و حتی به «سعید حاجب» دستور داد امام را به سمت کوفه حرکت دهد و در طول راه او را به قتل رساند؛ ولی پس از سه روز خود معتز توسط ترکان به هلاکت رسید.(۷)
پس از او «مهتدی» نیز امام را بازداشت و زندانی کرد و تصمیم به قتل حضرت داشت که خداوند مهلت نداد و ترکان بر ضد او نیز شوریدند و او را به قتل رساندند.(۸)