اعمال و آداب ماه محرم الحرام از منظر معظم له ماه محرم در یک نگاه/ آداب ماه محرم/ماه محرّم؛ ماه حماسه و ماتم/ برگزاری مجالس عزاداری/ سیاه پوشی/ اخلاص در عزاداری امام حسین علیه السلام و پرهیز از غلو/ اعمال ماه محرم/اعمال شب و روز اول ماه محرم/ روزه ي دهه ي اول محرم […]

یادداشت روز: مبانی فقهی قیام امام حسین علیه السلام از منظر معظم له چرا امام حسین علیه السلام بر اساس «تقیه» با یزید بیعت نکرد/ امربهمعروف و نهی از منکر؛ مبنای قیام امام حسین علیه السلام/ امام حسین علیه السلام و قیام علیه حاکم جائر/ امام حسين علیه السلام و تشکيل حکومت اسلامی/ انقلاب حسینی؛ […]

یادداشت روز: آثار و کارکردهای حماسۀ حسینی از منظر معظم له معنی حماسه/ عاشورا؛ حماسه بزرگ تاريخ / حماسه حسینی؛ امید بخش و حرکت آفرین/ حماسه حسینی؛ الهام بخش جنبش ;های اجتماعی/ پویایی فرهنگی؛ مرهون حماسه حسینی/ پیام حماسه حسینی همان پیام مقاومت است مراسم عزادارى عاشوراى حسينى كه هر سال باشكوه تر و فراگيرتر […]

یادداشت روز: اسرار شهادت حضرت علی اصغر علیه السلام از منظر معظم له شهادت علی اصغر علیه السلام؛ اتمام حجت امام حسين عليه السلام با دشمن/ شهادت حضرت علی اصغرعلیه السلام؛ سند مظلومیت سیدالشهدا علیه السلام/ نقش شهادت مظلومانۀ حضرت علی اصغرعلیه السلام در بقای دین و رسوایی بنی امیه/ چرا خون علی اصغر(ع) به […]

یادداشت روز: معظم له معنازایی عاشورا در سایۀ خانواده گرایی و نفی نهیلیسم/ درس های حسین علیه السلام برای محبت در خانواده/ عاشورا ؛ شکوه ارتباطات خانوادگی/ عاشورا و تقویت معنویت گرایی در خانواده/ غیرت حسینی و دفاع از حریم خانواده انسان يك موجود اجتماعى است كه براى زندگى دسته جمعى آفريده شده است.لذا در […]

یادداشت روز: سقیفه؛ آغازگر واقعه عاشورا/ تبدیل خلافت الهی به نظام خودساختۀ بشری در سایۀ شبهۀ انفکاک نبوت از خلافت/ تمایل به بازگشت به جاهلیت؛ ریشه واقعه عاشورا/ عاشورا؛ یک اسلام علیه دو اسلام!/ رویارویی امام حسین علیه السلام با عملیات روانی حکومت بنیامیه/ واقعۀ عاشورا؛ زمینه ساز رسوایی و نابودی بنی امیه جریان عاشورا […]

در سیره امام حسین (عليه السلام) همانند سیره جدبزرگوار و پدرگرامی‌شان، رسول اکرم‌(صلی الله علیه و آله و سلم) و حضرت علی (عليه السلام) ساده زیستی، قناعت پیشگی و بی توجهی به دنیا و مادیاتش نگریسته می شود و عدالت گستری و مبارزه با اشرافی گری و فساد سرلوحه‌ی عمل و قیام ایشان بوده است. به ویژه در مبارزه‌ی حق طلبانه با طاغوت ستمگر یزیدین معاویه (لعنت الله علیه) که حادثه ی عظیم عاشورا و واقعه‌ی کربلا را خلق کرد، بیشترین نمود را می‌توان یافت.

بی‌تردید قیام خونین عاشورا و در پی آن، نهضت تبلیغی اهل بیت(ع) به رهبری امام سجاد(ع) و زینب کبری(س)، روح بیداری، آزادگی، ظلم‌ستیزی، مقاومت و ایثار و جانفشانی در راه حق را در کالبد مرده جامعه اسلامی دمید و بخش وسیعی از جامعه اسلامی را که در خواب غفلت به سر می‌برد، بیدار کرد.

این حادثه، به ویژه خواص جامعه اسلامی را که از قافله کربلا عقب مانده و نتوانسته بودند رسالت سنگین خود را به درستی ایفا کنند و در شرایط حساس و بحرانی امام خود را تنها گذاشته بودند، به خود آورده و موجب توجه آنها به تقصیر و اشتباهشان شده بود. شیعیان عراق به دلیل عدم تصمیم‌گیری مناسب و اقدام به موقع، از حرکت اصلاحی امام حسین(ع) جا مانده بودند، از این رو بسیج همگانی شیعیان پس از عاشورا و برپایی قیام خونین توابین تأثیر چندانی نداشت.

اگر انتخاب عراق از سوی امام حسین(ع) و پافشاری بر آن را بر اساس معادله‌های معقول و محاسبه عقلانی اوضاع و شرایط مناسب عراق ارزیابی کنیم، بی‌گمان سیل نامه‌نگاری‌های مردم عراق به امام و بیعت گسترده آنان با نماینده امام، یعنی مسلم بن عقیل از جمله شرایط زمینه‌ساز برای انتخاب عراق بوده است. گرچه در جمع نامه‌نگاران به امام گروه‌های مختلف سیاسی با انگیزه‌های گوناگون وجود داشتند، اما طلایه‌دار نامه‌نگاری و دعوت از امام، شیعیان مشهور عراق بودند؛ کسانی که در کربلا کمترین حضور را داشتند.

نهضت توابین به رهبری سلیمان بن صرد خزاعی سرحلقه قیام‌های شیعی عراق و از شاخص‌ترین پیامد‌های اجتماعی واقعه عاشوراست. منطق قیام توابین جبران اشتباه تاریخی آنها در یاری نکردن امامشان است؛ و عدم حمایت از امام را گناهی می‌دانستند که تنها با کشتن قاتلان امام یا کشته شدن خودشان قابل جبران است. بنابراین، نخستین پرسش درباره توابین علت عدم حضور آنها در کربلاست. این پرسشی است که در مورد دیگر خواص شیعه، مانند محمد حنفیه، عبدالله بن عباس و عبدالله بن جعفر همواره مطرح بوده و پاسخ‌های متفاوتی به آن داده شده است.

بی‌تردید قیام خونین عاشورا و در پی آن، نهضت تبلیغی اهل بیت(ع) به رهبری امام سجاد(ع) و زینب کبری(س)، روح بیداری، آزادگی، ظلم‌ستیزی، مقاومت و ایثار و جانفشانی در راه حق را در کالبد مرده جامعه اسلامی دمید و بخش وسیعی از جامعه اسلامی را که در خواب غفلت به سر می‌برد، بیدار کرد.

سال‌های زیادی از حماسه خونین عاشورا می‌گذرد و چشمان منتظران به لحظه‌ای دوخته شده است که منتقم خون حسین(عج) ظهور کند تا شیعه بتواند پس‌از گذشت قرن‌ها انتقام عاشورا را از یزدیان زمان بگیرد. جشمان منتظری که بی‌صبرانه در انتظار لحظه‌ای است که پرچم بر زمین مانده امام حسین(ع) توسط اباصالح‌المهدی(عج) به اهتراز درآید تا […]

دعا رمزی بین عاشق و معشوق است، هر زمانی انسان می‏خواهد، با خدای خویش سخن بگوید، دعا بخواند، و اگر خواهان شنیدن کلام الهی و دوستدار صحبت کردن معشوق خویش است، قرآن بخواند. لذا در زندگی انبیاء و ائمه‏علیهم السلام تلاوت آیات و دعا خواندن جایگاه ویژه‏ایی دارد.

حضرت امام حسین علیه السلام در حساسترین لحظات دست مناجات را بلند کرد و فرمود: «اَللَّهُمَّ اَنْتَ ثَقْتَیِ فِی کُلِّ کَربٍ وَ اَنتَ رَجآئی فِی کُلِّ شِدَّةٍ وَ اَنْتَ فِی کُلِّ اَمْرٍ نَزّلَ بِی ثِقَةٌ وَعِدَةٌ؛ ” ۱ ” خدایا، تو اطمینان و تکیه گاه من در همه سختی‏ها هستی، و تو امید من در همه مشکلات و گرفتاریها هستی و تو در هر پیش آمدی از اموری که به من فرود می‏آید، وسیله اعتماد و پناه من هستی».

حضرت امام حسین علیه السلام وقتی که به زمین کربلا رسید، همه فرزندان و برادران و اهل بیت را جمع نمود. سپس به آنها نظری نمود، ساعتی اشک ریخت، و فرمود: «اَلّلهُمَّ اِنَّا عِتْرَةُ نَبِیِکَ مُحَمَّدٍ وَ قَدْ اُزْعِجْنَا وَ طُرِدْنا، وَ اُخْرِجْنا عَنْ حَرَمِ جَدِّنا، وَ تَعَدَّتْ بَنُواُمَیَّةِ عَلَیْنا اَللَّهُمَّ فَخُذْ لَنا بِحَقِّنَا، وَ انْصُرنَا عَلَی القَومِ الکَافِریِن؛ ” ۲ ” خدایا! ما عترت پیامبر تو حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم هستیم، ما به زحمت افتادیم و از دیارمان طرد شدیم و از حرم جدمان خارج شدیم، و بنی امیه برما ستم نمودند، خدایا! حق ما را از آن‏ها بگیر، و ما را بر گروه کافر یاری فرما».