و خدا را بپرستید! و هیچ‌چیز را همتای او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیکی کنید؛ همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان، و همسایه نزدیک، و همسایه دور، و دوست و همنشین، و واماندگان در سفر، و بردگانی که مالک آنها هستید؛ زیرا خداوند، کسی را که متکبر و فخر فروش است، (و از ادای حقوق دیگران سرباز می‌زند،) دوست نمی‌دارد.

آنچه در عاشورا سال شصت و یک هجری اتفاق افتاد گرچه به ظاهر یک حادثه می نمود، امّا حماسه‌ای عظیم و تکان دهنده بود که وجدانهای خفته را بیدار کرد و خون رشادت و آگاهی را در رگها ی اُمّت اسلامی دوانید. در واقع عاشورا به مکتبی تبدیل گردید که ستمدیدگان را بر ضد ظلم شورانید. از این رو ائمه هُدی‌ (ع) بر حادثه کربلا به عنوان برنامه‌ای تحول آفرین، احیاگر و بسیج کننده تأکید داشتند و همواره می‌کوشیدند تا آن را زنده و سازنده نگه دارند.
امام خمینی (ره) که به حق در سخن و رهنمود، در قیام و عمل در حفظ میراث عاشورا اسوة بی‌بدیلی در تاریخ معاصر تشیع بود،‌ می‌فرمود: «دستور آموزندة کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا باید سرمشق امت اسلامی باشد. قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین. عاشوار قیام عدالتخواهان با  عددی قلیل و ایمان و عشق بزرگ در مقابل ستمگران کاخ نشین و مستکبران غارتگر بود و دستور آن است که این برنامه سرلوحه زندگی امت در هر روز و در هر سرزمین باشد.»

پاسخ: تشکیل حکومت اسلامي واجب است و فقیه و اسلام شناس داشتن که شرط تشکیل حکومت اسلامي مي باشد، «شرط تحصیلي» است نه «شرط حصولي»؛ یعني مانند وضوء براي نماز است که باید آن را تحصیل کرد نه مانند استطاعت براي حج که حصولي است و تحصیلش واجب نیست و هر زمان خود به خود حاصل شد، حج واجب مي شود. تحصیل فقاهت، بر همه کساني که صلاحیت تحصیل دارند، واجب کفایي است

پاسخ: مسؤول هر مؤسسه فرهنگي، اقتصادي، سیاسي، نظامي و… باید سه ویژگي داشته باشد؛ یکي آنکه کارشناس و متخصص باشد در همان رشته اي که مؤسسه براي آن هدف تشکیل شده است؛ تا بتواند آن را بخوبي اداره کند. دیگر آنکه باید امین باشد و سوم اینکه توانایي مدیریت عملي را داشته باشد و این، […]

گفتاری از آیت‌الله جوادی آملی املی حفظه الله: سرّ این که سفارش کرده ‏اند هر روز زیارت عاشورا بخوانید و نسبت به اهل‏ بیت(علیهم ‏السلام) تولّی داشته و بر آنان صلوات و درود بفرستید و از دشمنانشان تبرّی بجویید، برای آن است که طرز فکر معاندان ایشان منفور شود وگرنه هم ‏اکنون سخن از معاویه […]

آیا اربعین گرفتن بجز برای امام حسین علیه السلام جایز است؟
آنچه را که در زمینه برپایی مجالس عزا برای امامان(ع) می­توان گفت؛ این است که در منابع روایی و حدیثی شیعه، در زمینۀ اقامه عزا و سوگواری برای امام حسین(ع)، جایگاه ویژه­ای در نظر گرفته شده است. به گونه­ای که امامان بعد از آن حضرت، ده روز اول محرم را در حال حزن و اندوه به سر می­بردند و در منازل خود به یاد امام حسین و یارانش به سوگ می‌نشستند و شعرا در سوگ سیدالشهدا و یارانش شعر می‌سرودند.[1] اما در ارتباط با دیگر امامان، هیچ روایت و سند تاریخی وجود ندارد که روز شهادت امامی، به عنوان عزای عمومی اعلام شود، تا چه رسد به اربعین.
در همین راستا در روایتی تصریح شده است که در زمان امام صادق(ع)، شیعیان تنها ایام سالگرد شهادت امام حسین(ع) را عزای عمومی می‌دانستند و چنین عزایی را حتی در مورد شهادت پیامبر اکرم(ص)، امیر المؤمنین(ع)، فاطمۀ زهرا(س) و امام حسن(ع) نداشتند.[2]
به هرحال، اگر مراسم عزایی برای امامی برگزار می­شود، شاید بتوان آن را از باب تعظیم شعائر مطلوب دانست، اما واقعیت این است که جز در مورد عزای امام حسین(ع) روایت خاصی در برپایی مراسم عزا وجود ندارد، جز آنچه تنها در یک مورد از وصیت امام باقر(ع) برای اقامۀ عزاداری برای ایشان در منطقۀ منی، آن هم تنها به مدت ده سال وارد شده است[3] که آن هم به دلیل محدودیت زمانی و مکانی اعلام شده در روایت، نمی‌تواند به صورت عمومی مورد استناد قرار گیرد.
آنچه را که در این مقال می­توان گفت؛ این است که شاید دلیل خاصی در این همه تأکید برای عزای امام حسین وجود داشته باشد، و آن استثنایی بودن قیام عاشورا و ایثار و از خود گذشتگی امام حسین و یارانش بوده است. عدم برپایی مجلس عزا در سیره ائمه، برای دیگر امامان، و حتی شخص پیامبر اسلام(ص) و حضرت زهرا(س)، حفظ برجستگی نهضت عاشورا و عادی نشدن آن در کنار دیگر عزاداری­ها است. به راستی، اگر قرار باشد برای هر حادثۀ اندوهناک، و نیز هفتم و چهلم آن حوادث مجلس عزا و روضه برگزار نمود، دهه‌های عزاداری به مناسبت هر شهادت – حتی شهادت غیر امام – ایجاد کرد و …، با توجه به تعدد و فراوانی این مناسبت­ها آیا استثنایی بودن عاشورا و دهۀ محرم کم‌رنگ نخواهد شد؟! و آیا در طول سال فرصتی نیز باقی خواهد ماند که آن‌را به عنوان ایام عزا به شمار نیاورد؟!

امام علی علیه السلام در نامه به مالک اشتر می نویسد:
«ولیکن احب الامور الیک اوسطها فی الحق،واعمها فی العدل، واجمعها لرضا الرعیه،فان سخط العامه یجحف برضا الخاصه وان سخط الخاصه یغتفر مع رضا العامه.ولیس احد منالرعیه اثقل علی الوالی موونه فی الرخاء،واقل معونه له فی البلاء،واکره للانصاف،واسال بالالحاف، واقل شکرا عندالاعطاء،ئابطا عذراعندالمنع، واضعف صبرا عند ملمات الدهر م اهل الخاصه. وانما عمادالدین وجماع المسلمین والعده للاعداء العامه من الامه؛ فلیکن صغوک لهم،و میلک معهم»؛

امام علی علیه السلام خطاب به مالک اشتر می نویسد:
«انصف الله وانصف الناس من نفسک ومن خاصه اهلک ومن لک فیه هوی من رعیتک،فانک الاتفعل تظلم!ومن ظلم عبادالله کان الله خصمه دون عباده،ومن خاصمه الله ادحض حجته وکان الله حربا حتی ینزع اویتوب.ولیس شیء ادعی الی تغییر نعمه الله وتعجیل نقمته من اقامه علی ظلم،فان الله سمیع دعوه المضطهدین وهو للظالمین بالمرصاد».

امام علی علیه السلامدر فرازی از نامه 53 نهج البلاغه خطاب به مالک اشتر می نویسد:

تا کی شبم را به خیالت، بسر کنم یا در سماء شمار ستاره هارا زبر کنم خورشیدمن، با یاد تو شب را سحر کنم از ظلمت زمانه ونا مهربانی چه سرکنم مهر بان من ،بی نام تو بمانم،هنر کنم با هجر تو ای یار خوش کلام ،خلعت ز بر کنم انگاه به عالم قبر وبرزخ […]

مسئله‌ى وحدت، وحدت ملى، حفظ اتحاد؛ این جزو وظائف ما است.

محور یابی بیانات امام خامنه ای روحی فداه در ديدار اعضاى مجلس خبرگان رهبرى پس از پایان پانزدهمین اجلاس رسمی دوره چهارم