هدف از عبادت:
از بارزترین اهداف نظام آفرینش،عابد،عارف و آگاه شدن انسان هاست.انبیاء(ع) که انسان های کامل،جامع و از برجسته ترین افراد هستند،مبعوث شدند،تا عقل های مردم را روشن و شکوفا نموده و به آنان از طرف خدا شرح صدر عطا کنند،تا جوامع انسانی هم در بخش عبادت موحد ناب گردد و هم در بخش معرفت عارف و اصل شود.
بهترین راه برای عارف شدن،عبادت است،چنان که محصول علم و معرفت هم عبادت خواهد بود.پیامبر اکرم(ع) همواره در تلاش برای انجام رسالت بود.در این راه سختی های فراوان تحمل نمود و بدیهی است که جان نازنین اش را خسته نمود.
وقتی حضرت ابراهیم(ع) کعبه را بنا نهاد ،از جمله نیایش های آن بنیانگذار کعبه بود،این بود: رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١٢٩ /البقره﴾
[1]؛خدایا !عزت و حکمت اقتضا می کند که برای مردم ،پیامبری اعزام کنی،چون کار مبدا عزیز و حکیم،نفوذ ناپذیر و محکم و استوار خواهد بود.
هر چه یک قیام و حرکت اصیل تر، بزرگتر، عظیم تر و ماندگار تر باشد نیاز به زمینه ها و زیر ساخت های عمیق تر و محکم تری دارد. در هیچ کجای تاریخ بشریت نهضتی عظیم تر و ماندگار تر نهضت عاشورا به رهبری حضرت سید الشهداء امام حسین(ع) وجود ندارد. این نهضت عظیم که به شهادت حجت خدا و با ارزش ترین انسان روی زمین در زمان خود انجامید، دارای عوامل و زمینه های زیادی است از جمله:
روز دوم
امام حسین(ع) در روز پنجشنبه دوم محرم الحرام سال 61 هجری به کربلا وارد شد.
(الامام الحسين واصحابه ص194 وناسخ التواريخج6ص10)
عالم بزرگوار «سیدبن طاووس» نقل کرده است که: امام (ع) چون به کربلا رسید، پرسید: نام ابن سرزمین چیست؟ همینکه نام کربلا را شنید فرمود: این مکان جای فرود آمدن ما و محل ریختن خون ما و جایگاه قبور ماست. این خبر را جدم رسول خدا(ص) به من داده است.
(اللهوف ص35)
از جمله سؤال های مطرح در مورد امام زمان (عج) این است که: آیا کسی می تواند در سنین کودکی به مقام امامت و خلافت برسد؟ به بیان دیگر، کودکی که تکلیف ندارد، چگونه می تواند به «مقام ولایت اللهی » برسد؟
«ابن حجر هیثمی » از علمای اهل سنت، در این باره می نویسد:
«آنچه در شریعت مطهر ثابت شده، این است که ولایت طفل صغیر صحیح نیست; پس چگونه شیعیان به خود اجازه داده و گمان بر امامت کسی دارند که عمر او هنگام رسیدن به امامت، بیش از پنج سال نبوده است . . . ؟ !» (1)
احمد کاتب نیز می نویسد:
«معقول نیست که خداوند طفل صغیری را به رهبری مسلمین منصوب کند!» (2)
در پاسخ این اشکال ابتدا به مقدماتی چند اشاره نموده; سپس به پاسخ اشکال خواهیم پرداخت .
استغاثه حضرت آدم (ع) درمقام اعتراف به ترک اولی:
قالا ربنا ظلمنا انفسنا وان لم تغفرلنا وترحمنا لنکونن من الخاسرین(الاعراف / 23)
گفتند : خدایا ما دربرخویش ستم کردیم واگرتومارانبخشی وبه ما رحمت ورأفت نفرمایی اززیانکاران خواهیم بود.
پیروی ازفرامین حیاتبخش امامان معصوم(ع) درصورتی محقق می شود که پیوندعاطفی ودرونی باآنان برقرارشودواین پیوندمعنوی با شناخت کمالات وجودی آن گرامیان دوام می یابددراین نوشتاربادوویژگی امام حسین(ع) یعنی ((سخاوت واحسان))و((تربیت شایسته)) آشنامی شویم:
روز24 ذی الحجه یکی از زیباترین خاطرات را در فرهنگ شیعه به یاد می آورد، روزی که امیر مومنان علی (ع) با ایثار انگشتر خویش در حال نماز به یک نیازمند، گوی سبقت را از مسلمانان حاضر در مسجد ربود و شایسته تجلیل و تقدیر حضرت حق قرار گرفت و به دریافت مدال آیه ولایت از سوی پیک وحی مفتخر گردید.
خلوت زمينه تفكر
اعمال ظاهری : خلوت، صمت (سكوت)،جوع (گرسنگی) ، سحرخيزی
اعمال باطنی : توكل ، صبر ، همت (عزيمت) ، صدق
خلوت بهترين زمينه تفكر است واگر خوراك درست برای تفكر يافت نشود ، نه تنها مفيد نيست كه مضر هم خواهد بود.
آزادی همچون عدالت یکی از آرمانهای بشری است به طوری که غالبا یکی از اهداف نهضت های اجتماعی و انقلابهای سیاسی بوده است . این لفظ در طول زمان و به ویژه دوران معاصر معنا و مفهومی پیدا کرده است که با مفهوم گذشته خود چندان تناسب سنخیتی ندارد. آزادی در گذشته به مفهوم رهایی از سلطه بیگانگان و یا رهایی از هوای نفس بود.آزادی به مفهوم جدید که غالبا با دمکراسی مترادف انگاشته میشود ، اکنون به یکی از اساسی ترین و بدیهی ترین قواعد و اصول اجتماعی و سیاسی درآمده است . و هیچ مکتب و نظامی یافت نمی شود که آن را محترم نشمارد، و مدعی تحقق آن نباشد.
در سال 212 هجری، نیمه ذی حجه، در اطراف مدینه، در محلی به نام «صریا» ستاره دیگری از نسل پاک رسول گرامی اسلام صلی الله علیه واله در آسمان امامت و ولایت طلوع کرد و با نورانیت مَقَدم خویش، قلب پدر و شیعیان را پر از نشاط نمود.