بصیرت در کلام امام خامنه اي

خداوند می‎فرماید من با بصیرت حرکت می‎کنم

بیانات در دیدار عمومى مردم چالوس و نوشهر1388/07/15

یك مطلب راجع به مسائل كلى كشور و انقلاب عرض كنم. ببینید برادران و خواهران عزیز! خداى متعال به پیغمبرش در آن دوران دشوار مكه میفرماید: اى پیغمبر! من با بصیرت حركت میكنم؛ «قل هذه سبیلى ادعوا الى اللَّه على بصیرة انا و من اتّبعنى»؛خودِ پیغمبر با بصیرت حركت میكند، تابعان و پیروان و مدافعان فكر پیغمبر هم با بصیرت. این مال دوران مكه است؛ آن وقتى كه هنوز حكومتى وجود نداشت، جامعه‌اى وجود نداشت، مدیریت دشوارى وجود نداشت، بصیرت لازم بود؛ در دوران مدینه، به طریق اولى‌. اینى كه من در طول چند سال گذشته همیشه بر روى بصیرت تأكید كرده‌ام، به خاطر این است كه یك ملتى كه بصیرت دارد، مجموعه‌ى جوانان یك كشور وقتى بصیرت دارند، آگاهانه حركت می‎کنند و قدم برمیدارند، همه‌ى تیغهاى دشمن در مقابل آنها كند میشود. بصیرت این است. بصیرت وقتى بود، غبارآلودگى فتنه نمیتواند آنها را گمراه كند، آنها را به اشتباه بیندازد. اگر بصیرت نبود، انسان ولو با نیت خوب، گاهى در راه بد قدم میگذارد. شما در جبهه‌ى جنگ اگر راه را بلد نباشید، اگر نقشه‌خوانى بلد نباشید، اگر قطب‌نما در اختیار نداشته باشید، یك وقت نگاه میكنید مى‌بینید در محاصره‌ى دشمن قرار گرفته‌اید؛ راه را عوضى آمده‌اید، دشمن بر شما مسلط میشود. این قطب‌نما همان بصیرت است

  عدل در لغت و اصطلاح در فرهنگ‎هاي لغت عربي براي عدل معاني يا كاربردهايي ذكر شده است كه مهمترين آنها عبارتند از: تعادل و تناسب، تساوي و برابري، اعتدال يا رعايت حد وسط در امور، استوا و استقامت.[1] مي‎توان گفت: جامع معاني يا كاربردهاي ياد شده اين است كه هر چيزي در جايگاه متناسب […]

»وَ أَنْ نُرَاجِعَ مَنْ هَاجَرَنَا، وَ أَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنَا، وَ أَنْ نُسَالِمَ مَنْ عَادَانَا حَاشَی مَنْ عُودِيَ فِيكَ وَ لَكَ، فَإِنَّهُ الْعَدُوُّ الَّذِي لا نُوَالِيهِ، وَ الْحِزْبُ الَّذِي لا نُصَافِيهِ«
امام سجاد (ع) در دعاي آغاز ماه رمضان پس از بيان فرازهايي درباره حمد الهي، در چند بخش اموري را از خداي متعال درخواست مي‏كند كه نخستين امر درباره نماز است. در بخش دوم دعا به وظايف اقتصادي و مسائل مالي يك مسلمان پرداخته شده است. در اين دعا پس از مسائل مالي به صله‌رحم و معاشرت با ديگران اشاره مي‌شود.

توازن بين خوف و رجاء «إلهي إن كانَ قَلَّ زادِي في الْمَسِيرِ إلَيْكَ، فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنِّي بِالتَّوكُّلِ عَلَيْكَ»؛ اگر زاد و توشه‏ى من در راه سفر به سوى تو اندك است، ولى در سايه‏ى توكل بر تو حسن ظن دارم، به اينكه مرا موردِ كمك و رحمت خودت قرار دهى. در ابتداى مناجات راغبين به ما الهام مى‏دهد كه بين خوف و رجاى الهى توازن برقرار كنيم يعنى عوامل خوف را در مقابل عوامل رجا مورد توجه قرار دهيم و از آن چه موجب خوف مى‏شود به آن چه موجب رجا است پناه ببريم.«وَإنْ كانَ جُرْمِي قَدْ أخافَني مِنْ عُقُوبَتِكَ، فَإنَّ رَجائي قَدْ أشْعَرَني بِالاَْمْنِ مِنْ نِقْمَتِكَ» يا «نَقِمَتِك»؛ اگر جرم و گناهم مرا از عقاب تو مى‏ترساند، در مقابلش اميدم به تو، به من الهام مى‏كند كه از نقمت و انتقام و عذاب و عقوبت تو خود را در امان ببينم.

راههاي حفظ فرهنگ ولايت:

1-تاكيد بر بزرگداشت عاشوراء

2-تاكيد بر صلوات بر محمد وال محمد( به عنوان تجديد پيمان الست)

وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ ۛ شَهِدْنَا ۛ أَن تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَـٰذَا غَافِلِينَ ﴿172/الاعراف﴾

و به یاد آر هنگامی که خدای تو از پشت فرزندان آدم ذرّیّه آنها را برگرفت و آنها را بر خودشان گواه ساخت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه گفتند: بلی، ما گواهی دهیم. (برخی مفسرین گفتند: مراد ظهور ارواح فرزندان آدم است در نشأه ذرّ و عالم روح و گواهی آنها به نور تجرّد و شهود به توحید خدا و ربّانیت او در عوالم ملک و ملکوت.) (و ما این گواهی گرفتیم) که دیگر در روز قیامت نگویید: ما از این واقعه غافل بودیم.

قال مولانا اميرالمؤمنين ـ‌ صلوات الله و سلامه عليه‌ـ في وصف شيعته: «… قَانِعٌ بِالَّذِي قُدِّرَ لَهُ؛ لَا يَجْمَحُ بِهِ الْغَيْظُ، وَ لَا يَغْلِبُهُ الْهَوَى، وَ لَا يَقْهَرُهُ الشُّح …»: به آنچه برايش مقدَّر شده قانع است. خشم و غضب مثل اسب سرکشي که صاحبش را زمين مي‌زند، بر او مسلط نمی‌شود که او را از پا در بياورد، و مغلوب هواي نفس واقع نمي‌شود، و بخل او را مقهور نمي‌سازد.

« حكيمي گفت پرسيدم از امام صادق، عليه السلام، از پست تر و پايين‌تر درجة برگشت از حق. پس فرمود: همانا كبر پايين تر درجه اوست.»

شرح كبر:

شرح « كبر» عبارت است از يك حالت نفسانيه كه انسان ترفع كند و بزرگي كند و بزرگي فروشد بر غير خود. و اثر آن اعمالي است كه از انسان صادر مي‌شود و آثاري است كه در خارج بروز كند كه گويند تكبر كرد. و اين صفت غير از عجب است.

حق تعالى مى فرمايد: الذين يحملون العرش ومن حمله يسبحون بحمد ربهم و يؤ منون به ويسغفرون آمنوا ربنا وسعت كل شى ء رحمة و علما فاغفر للذين تابوا و اتبعوا سبيلك وقهم عذاب الجحيم، ربنا وادخلهم جنات عدن التى وعدتهم ومن صلح من آبائهم وازواجهم وذرياتهم انك انت العزيز الحكيم، و قهم السيئات و من تق السيئات يومئذ فقد رحمته و ذلك هو الفوز العظيم، ان الذين كفروا ينادون لمقت الله الله اكبر من مقتكم انفسكم اذ تدعون الى الايمان فتكفرون [ سوره غافر 710. ] يعنى:

اميرالمؤمنين(ع) در باره شيعيان مى‏فرمايند: فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ كَمَنْ رَآهَا فَهُمْ عَلَى أَرَائِكِهَا مُتَّكِئُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ أَدْخَلَهَا فَهُمْ فِيهَا يُعَذَّبُونَ. شيعيان حقيقى گويا در بهشت بر تخت‏هاى بهشتى تكيه زده و مورد رحمت و لطف الهى قرار گرفته‏اند؛ و حال ايشان نسبت به جهنم چنان است كه گويا آن‏ها را وارد جهنم كرده‏اند و در آن‏جا عذاب مي‌شوند. مشابه اين فرمايش حضرت امير(ع)، با اندكي اختلاف در تعبيرات، در روايات زيادى وارد شده است. از جمله اين‌كه مؤمنان واقعي بهشت و كساني را كه از نعمت‌هاي آن بهره‌مند هستند مي‌بينند؛ هم‌چنان‌كه جهنم و اهل آن را كه معذبند، مي‌بينند.

خدايا، من وسيله‏اى براى رسيدن به غفران و رضوان تو ندارم، جز دو چيز: يكى نسيمهاى رحمتى كه از جانب تو وزيدن مى‏گيرد و يكى هم شفاعت پيامبر(صلي الله عليه و آله). به مناسبت شب عرفه، كه يكى از شب‌هايى است كه عواطف رحمت الهى بيش از هميشه وزيدن مى‏گيرد، اشاره‏اى مي‌كنم به دعاهايى كه براى فردا از طرف اهلبيت(عليهم السلام) وارد شده، كه اشاره‏اى به مسئله‏ى توسل دارد.  دعاى سيدالشهدا(عليه السلام) در عرفات، از غرر ادعيه است كه اگر ما از ادعيه‏اى كه مأثور از اهلبيت(عليهم السلام) است پنج دعا را انتخاب كنيم، يكى به يقين، عرفه‏ى امام حسين(عليه السلام) خواهد بود.

هر نظام آموزشى و پرورشى بر اساس بينش و نگرش بنيانگذاران آن،‌ نسبت به حقيقت انسان و ابعاد وجودى وي، و نيز بر حسب هدف يا اهدافى كه از تعليم و تربيت،  در نظر مي‌گيرند و نيز بر اساس اعتقادى كه به كيفيت رشد و حركت انسان بسوى هدف مطلوب دارند بنا ميشود. و در واقع، اين بينشها و نگرشهاست كه مبانى تعليم و  تربيت هر نظامى را تشكيل ميدهد هرچند آگاهانه مورد توجّه واقع نشود يا مورد تصريح، قرار نگيرد.

الف توصیه هایی که مخصوص هرماه بیان شده است:

ماه اول:

روزهای پنجشنبه وجمعه سوره یس والصافات بخواند وبه شکم بدمد.صبح هاکمی سیب شیرین بخورد.روزهای جمعه قبل ازصبحانه انارمیل کند وقبل ازطلوع آفتاب اندکی ازتربت سیدالشهدا علیه السلام بخورد.نمازهای یومیه رادراول وقت به جاآوردوقبل ازنمازاذان واقامه بگوید ودروقت گفتن اذان واقامه دست راروی شکم بگذارد.هرروزبردوعددخرماسوه قدربخواند وآن راناشتابخورد