راه‌های ناسالم ارضای میل جنسی

اگر انسان در ارضای انگیزه‌ها زیاده‌روی کند؛ به گونه‌ای که استفاده از آنها هدف اصلی قرار گیرد، انگیزه‌ها از اهداف اصلی خود دور شده‌اند و دیگر وسیله‌ای برای ادامه زندگی فرد و بقای نوع به شمار نمی‌آیند؛ بلکه خودشان فی نفسه به هدف نهایی تبدیل می‌شوند. در این صورت انسان در مهار کردن انگیزه‌های خود و مسلط بودن بر آنها شکست می‌خورد و امیال و غرایز بر او حاکم می‌شوند. یکی از مهم‌ترین انگیزه‌های فیزیولوژیک که در معرض انحراف قرار دارد، انگیزه جنسی است. میل جنسی مانند سایر نیازها، امری طبیعی است که باید ارضا شود و اصل اولی هم ارضای آن می‌باشد. با این حال اگر کسی امکان ازدواج ندارد، نباید به راه‌های ناصواب ارضای میل جنسی رو بیاورد. انحرافاتی که ممکن است در انگیزه جنسی رخ دهد، فراوان است که با توجه به متفاوت بودن تأثیر گذاری هر یک بر انسان، از پرداختن به همه آنها خودداری می‌کنیم و در این جا به بررسی مهم‌ترین راه‌هایر غیر صحیح ارضای میل جنسی می‌پردازیم.

29 خرداد 88 تهران شاهد برگزاري نمازجمعه اي بود كه خطبه هاي محكم و متواضعانه خطيب آن، نماز جمعه آنروز را به يكي از ماندگارترين نماز جمعه هاي تاريخ انقلاب اسلامي مبدل ساخت. نگراني از شرايط حساس جامعه و آتش افروزي براي ايجاد فتنه به بهانه اعتراض به نتايج انتخابات رياست جمهوري دهم و طرح ادعاي تقلب در كنار اردوكشي خياباني و ايجاد رعب و وحشت براي مردم، سبب شد تا مردم تهران خود را به نماز جمعه 29 خرداد برسانند تا كلام آخر را بشنوند، كلامي كه رهبر انقلاب با مهرباني، قاطعيت، تواضع و توسل به امام زمان(عج) عجينش كرد.

به مناسبت فرا رسیدن سومین سالگرد ایراد خطبه تاریخی رهبر معظم انقلاب اسلامی در 29 خرداد 88، پژوهشی با موضوع “اصول حاکم بر سبک مدیریت مقام معظم رهبری درکنترل و مهار وقایع انتخابات1388” منتشر شده است. این پژوهش که به قلم “منوچهر محمدی” و ” مسعود معنی پور” نگاشته شده است در شماره اول فصلنامه علمی، پژوهشی پژوهشنامه انقلاب اسلامی در زمستان سال 90 به انتشار رسیده است.

این پژوهش بر آن است تا با رویکردی علمی به بررسی اصول حاکم بر مدیریت رهبر معظم انقلاب اسلامی در مهار و کنترل حوادث فتنه 88 بپردازد:

انتظار گفتاری آن است که با زبان بگوییم که منتظر امام مهدی هستیم، اما در عمل، ممکن است که بر اساس شاخص هایی عمل کنیم که حتی ظهور را به تاخیر می انداز؛ مانند عمل بر پایه شاخص های گفتمان لیبرالی و سرمایه سالاری؛ در زبان بگوییم که منجی ما مهدی عج است ولی در عمل منجی کشور را توسعه اقتصادی و نسخه های بانک جهانی و صندوق بین المللی پول بدانیم؛ در زبان بگوییم که امام زمان منجی عالم است، ولی در عمل، توسعه سیاسی را منجی کشور و جهان بدانیم، کاری که در دولت هاشمی و خاتمی رخ داد. دولت نهم با اینکه به سعی در احیای گفتمان امام زمان و انتظار گفتمانی کرد، اما جریان انحرافی در دولت دهم، عملا ساز بی نیازی بشر به دین را کوک کرد و بنابراین، همزمان دست به ترویج انحرافی انتظار گفتاری و تطبیق های عجیب و غریب زد. به نظر می رسد که ذات این کارهای دولت سازندگی، اصلاحات و جریان انحرافی، بیعت ظاهری با امام زمان و پیمان شکنی و ناکثی در حق ایشان بوده است؛ یک نفاق عظیم گفتمانی. بر این اساس، به تحلیل ملاقات علی بن ابراهیم بن مهزیار با امام زمان و نسبت آن با برخی عملکردهای دولتهای هاشمی و خاتمی می پردازیم.

شاید برای بسیاری، نامگذاری سال ۸۸ (اصلاح الگوی مصرف) سال ۸۹ (همت مضاعف و کار مضاعف)، سال ۹۰ (جهاد اقتصادی) و سال ۹۱ (توليد ملى، حمايت از كار و سرمايه ايرانى) غیرمنتظره بوده باشد و حتی برخی آن را بر خلاف سیاستگذاری قرآن و دین بدانند. اینک تحلیل این نامگذاری ها بر اساس الگوی استراتژیک اسلامی.
پیشتر در مقاله تحلیل استراتژیک براندازی ۸۸ به الگوی انسان/جامعه شناسی استراتژیک اسلامی اشاره شد و با استناد به فرمایش امیرالمومنین (ع) لایه های انسان/جامعه را، چهار تا برشمردیم؛ “العقول أئمة الافکار، و الافکار أئمة القلوب، و القلوب أئمة الحواس و الحواس أئمة الاعضاء” عقل، پیشوای ذهن است و ذهن پیشوای قلب و قلب پیشوای حواس و حواس، پیشوای اعضا. بحارالانوار، ج۱، ص۹۶.

انواع دموکراسی: بسیاری از مفاهیم، دارای معانی متفاوتی است که اگر تدقیق نشود، ممکن است زمینه خطای بسیاری را فراهم کند؛ از این رو، تحلیل دقیق ابعاد و مراتب معنایی هر واژه، برای ارائه یک بحث دقیق، ضرور است. یکی از این واژه ها، دموکراسی است[1].
1. دموکراسی باستانی: حکومت مردم بر مردم به شکل مستقیم؛ یعنی همه افراد (20 ساله و غیر برده) در میدان شهر جمع می شدند و نظرات خود را برای تصمیم گیری در حکومت مطرح می کردند. این روش به دلیل اشکالات زیادی که داشت دوامی نیاورد و از بین رفت. این نخستین سابقه مکتوب دموکراسی است که به پنج قرن پیش از میلاد در شهر آتن یونان بر می گیردد.[2]
2. دموکراسی سنتی: در این دموکراسی، مردم دیگر به طور مستقیم نقشی در حکومت ندارند، بلکه از طریق نمایندگانی، نقش خود را نشان می دهند. این دموکراسی پس از رنسانس شروع به شکل گیری کرد. البته این دموکراسی تلفیقی از نخبه سالاری و مردم سالاری است؛ یعنی نمایندگان مردم، ممکن است بر خلاف خواست مردم عمل کنند و نقش تعیین کننده مردم را محدود نمایند.

هدف این مقاله آن است که نشان دهد، عقل عنصر حیاتی و استراتژیک در فرد است و هیچ چیزی بالاتر از آن نیست، نه قلب نه هیچ چیز دیگر و همه چیز باید تحت امامت و مدیریت عقل باشد. این روایات و روایات بسیار دیگر، از مبانی طراحی ابردانش در حوزه عمق استراتژیک است. اینک روایاتی درباره عقل:
۱. اولین مخلوق؛ اولین مخلوق در ساختار خلقت الهی، لزوما برترین مخلوق هم هست:
الف. اولین مخلوق عقل است: رسول الله (ص): «أَوَّلُ مَا خَلَقَ اللَّهُ الْعَقْلُ»
ب. اولین مخلوق رسول الله (ص) است: حضرت محمد (ص): «أَوَّلُ مَا خَلَقَ اللَّهُ نُورِي» بحار، ج 1، ص 97. پس وجود نوری رسول الله، همان عقل است.

جزئیات ترور هاشمی پس از 29 سال، از زبان خانم عفت مرعشی: همسر آقای هاشمی، در مصاحبه
«وقتی منافقین دكتر مطهری را شهید كردند، امام (ره) گفته بودند كه برای آقای هاشمی محافظ بگذارند. دو تا محافظ بودند، یك نفر نیز راننده بود. وقتی آقای هاشمی می‌آمد خانه، محافظان را مرخص می‌كرد و آنها می‌رفتند. آن روز یكی از آنها آمده بود تا با محسن در خانه درس بخواند. چون شام درست نكرده بودم، محسن را صدا كردم برود برای مهمان‌‌ها غذایی بخرد. وقتی محسن رفت، مهمان‌ها هم رفتند.برادرم هم رفت. بعد از مدتی در خانه را زدند. كارگر ما رفت در را باز كرد. آمد گفت كه دو نفر هستند پیامی از طرف آقای ناطق نوری برای آقای هاشمی دارند.

چگونگى انتخاب امام  :

)وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَايُوقِنُونَ( (1).و از آنان امامانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى‏كردند،چون شكيبايى نمودند و به آيات ما يقين داشتند.

) وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلاَةِوَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ( (2). و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما، مردم را هدايت ‏مى‏كردند و انجام كارهاى نيك و برپا داشتن نماز و اداى زكات رابه آنها وحى كرديم و تنها ما را عبادت مى‏كردند.

) وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ‏وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ( (3).

هنگامى كه خداوند ابراهيم u را با وسايل گوناگونى آزمود و او به خوبى از عهدة اين آزمايشها بر آمد، خداوند به او فرمود: من ‏تو را امام و پيشواى مردم قرار دادم. ابراهيم u عرض كرد: ازدودمان من نيز امامانى قرار بده. خداوند فرمود: پيمان من به‏ستمكاران نمى‏رسد، (و تنها آن دسته از فرزندان تو كه پاك ومعصوم باشند، شايسته اين مقام‏اند).

) أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلَى مَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنَآ آلَ إِبْرَاهِيمَ ‏الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْنَاهُم مُّلْكاً عَظِيماً((4).

يا اينكه نسبت به مردم (پيامبر r و خاندانشG) بر آنچه‏ خداوند از فضلش به آنان بخشيده حسد مى‏ورزند؟! ما به‏آل ‏ابراهيم u  كتاب وحكمت داديم و حكومت عظيمى در اختيار آنها قرار داديم.

پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) روز عيد غدير فرمودند:
على(علیه السلام) تفسير كتاب خدا، و دعوت كننده به سوى خداست، آگاه باشيد كه حلال و حرام بيش از آنست كه من معرفى و به آنها امر و نهى كنم و بشمارم. پس دستور داشتم كه از شما عهد و پيمان بگيرم كه آنچه را در مورد على اميرمؤمنان، و پيشوايان بعد او از طرف خداوند بزرگ آوردم، بپذيريد.
اى مردم! انديشه كنيد و آيات الهى را بفهميد، در محكمات آن دقت كنيد و متشابهات آن را دنبال نكنيد. به خدا قسم هرگز كسى نداهاى قرآن را نمى تواند بيان كند و تفسير آن را روشن كند، جز آن كسى كه من دست او را گرفته ام (و او را معرفى كردم).
وسايل الشيعه: 18، 142، ح 43.
امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
العجب يا حفص لما لقى على بن ابى طالب!! انه كان له عشرة الاف شاهد لم يقدر على اخذ حقه و الرجل ياخذ حقه بشاهدين.
اى حفص! شگفتا از آنچه على بن ابى طالب(علیه السلام) با آن مواجه شد! او با ده هزار شاهد و گواه (در روز غدير) نتوانست حق خود را بگيرد، در حالى كه شخص با دو شاهد حق خود را مى گيرد.
بحار الانوار: 37، 140.

نُوفُ البِكالِىّ: رَاَيْتُ أميرَ المُؤمِنينَ عليه‏السلام مُوَلِّيا مُبادِرا ، فَقُلْتُ : اَيْنَ تُريدُ يا مَولاىَ؟فَقالَ : دَعنى يا نَوفُ ، اِنَّ آمالى تُقَدِّمُنى فِى المَحبوبِ. فَقُلتُ : يا مَولاىَ وَ ما آمالُكَ؟ قالَ :قَدْ عَلِمَهَا الْمَأمولُ وَ اسْتَغنَيتُ عَنْ تَبيينِها لِغَيْرِهِ ، وَكَفى بِالْعَبْدِ اَدَبا اَلاّ يُشْرِكَ فى نِعَمِهِو اِرْبِهِ غَيْرَ رَبِّهِ؛
نوف بکالی می گوید: امير المؤمنين (عليه‏السلام) را ديدم كه شتابان مى‏رود . عرض كردم : مولاى من كجا مى‏روید؟ فرمودند : «اى نوف رهايم كن! آرزوهايم مرا به پيشگاه محبوب مى‏كشانَد». عرض كردم: مولاى من! آرزوهايتان چيست؟ فرمودند : «آن كس كه مورد آرزوست ، خود آنها رامى‏داند و نيازى نيست به غير او بگويم . بنده را همين ادب بس كه در نعمت‏ها و نيازش، غير پروردگارش را شريك نگردانَد» .
بحار الأنوار، ج 91، ص 94، ح 12.
قال الامام الباقر – عليه السّلام – : الغناءُ يُنبِتُ النفاق في القلب كما يُنبت النخلُ الطلع.
امام باقر – عليه السّلام – فرمودند: غناء و آوازه خواني نفاق و دروئي را در دل مي روياند همان گونه كه درخت نخل، خوشه خرما را رويش مي دهد.
«دعائم الاسلام، ج 2، ص 208»

امام باقر(عليه السلام) فرمودند:
مَنْ دَعَا اللهَ بِنا أفْلَحَ، وَ مَنْ دَعاهُ بِغَیْرِنا هَلَكَ وَ اسْتَهْلَكَ؛
هر كه خداوند را به وسیله ما بخواند و ما را واسطه قرار دهد رستگار و موفّق خواهد شد. وكسی كه غیر از ما اهل بیت ـ عصمت و طهارت ـ را وسیله گرداند نا امید و هلاك خواهد گشت.
امالی شیخ طوسی، ج 1، ص 175

امام باقر(عليه السلام) فرمودند:
لا تَنالُ وِلایَتُنا إلاّ بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ؛
ولایت و شفاعت ما شامل نمی شود مگر افرادی را كه دارای عمل ـ صالح ـ و نیز پرهیز از گناه داشته باشند.
وسائل الشّیعه، ج 11، ص 196

امام صادق (عليه‏السلام) فرمودند:
اِذا كانَ يَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَيْنَ يَدَىِ اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِكَ لَهُمْ؛
هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آن‏گاه كه در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى‏شود : «به سوى بهشت حركت كن»و به عالم گفته مى‏شود : «بايست و مردم را به خاطر آن‏كه نيكو ادبشان نمودى،شفاعت كن» .
علل الشرايع، ج 2، ص 394، ح 11

نظريّه پردازان عدالت تمامى صحابه ، براى اثبات ادّعاى خود به دوازده آيه استناد نمودند . در جلسات متعدّد گذشته به تفصيل ادلّه آنان نقل و نقد شد و به اين نتيجه رسيديم كه هيچ يك از آيات مورد استناد ، مدّعاى آنان را اثبات نمى‏نمايد .

به دنبال استناد به آيات قرآن ، اهل سنّت براى اثبات نظر خود ، به رواياتى نيز استناد مى‏كنند . در جلسات گذشته چند مورد از روايات مورد استناد آنان را نقل كرديم و عدم تماميّت استدلال آنها را ثابت نموديم . از جمله روايات مورد استناد آنها عبارت بودند از :  ـ « أصحابي كالنجوم بأيّهم اقتديتم اهتديتم »[1] . اصحاب من همانند ستارگان هستند ، از هر كدام پيروى كنيد ، هدايت می شويد .

2 ـ « خير الناس قرني ثمّ الذّين يلونهم ، ثمّ الذين يلونهم »[2] . بهترين مردم هم عصران من هستند ، سپس كسانى كه پس از آنان مى‏آيند ، سپس كسانى كه در دوره بعد خواهند آمد .