احادیث توسل و شفاعت

امام باقر(عليه السلام) فرمودند:
مَنْ دَعَا اللهَ بِنا أفْلَحَ، وَ مَنْ دَعاهُ بِغَیْرِنا هَلَكَ وَ اسْتَهْلَكَ؛
هر كه خداوند را به وسیله ما بخواند و ما را واسطه قرار دهد رستگار و موفّق خواهد شد. وكسی كه غیر از ما اهل بیت ـ عصمت و طهارت ـ را وسیله گرداند نا امید و هلاك خواهد گشت.
امالی شیخ طوسی، ج 1، ص 175

امام باقر(عليه السلام) فرمودند:
لا تَنالُ وِلایَتُنا إلاّ بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ؛
ولایت و شفاعت ما شامل نمی شود مگر افرادی را كه دارای عمل ـ صالح ـ و نیز پرهیز از گناه داشته باشند.
وسائل الشّیعه، ج 11، ص 196

امام صادق (عليه‏السلام) فرمودند:
اِذا كانَ يَومُ القيامَةِ بَعَثَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ العالِمَ وَ الْعابِدَ ، فَاِذا وَقَفا بَيْنَ يَدَىِ اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ قيلَ لِلْعابِدِ : اِنْطَلِقْ اِلَى الْجَنَّةِ وَ قيلَ لِلْعالِمِ : قِف تَشَفَّعْ لِلنّاسِ بِحُسْنِ تَأديبِكَ لَهُمْ؛
هر گاه روز قيامت گردد، خداى عزّوجلّ عالم و عابد را برانگيزاند . پس آن‏گاه كه در پيشگاه خداوند ايستادند به عابد گفته مى‏شود : «به سوى بهشت حركت كن»و به عالم گفته مى‏شود : «بايست و مردم را به خاطر آن‏كه نيكو ادبشان نمودى،شفاعت كن» .
علل الشرايع، ج 2، ص 394، ح 11 قال الامام الصادق – عليه السلام – : لا تَسْتَخِفُّوا بِفُقَرا شِيعَةِ عَلِيٍّ (ع) فَاِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ يَشْفَعُ في مِثْلِِ رَبِيعَة وَ مُضْرٍ.
امام صادق – عليه السلام – فرمودند: فقيران از شيعيان علي – عليه السلام – را خوار و سبك نشماريد كه همانا يك نفر از آنها به اندازه قبيله ربيعه و مضر را شفاعت خواهد نمود.
«مشکاة الانوار، ص 556»

امام باقر(علیه السلام) فرمودند:
همانا، رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) حق شفاعت امت اش را دارد و ما، حق شفاعت شیعیان خودمان را داریم و شیعیان ما، حق شفاعت خویشان خود را دارند.
بحار الانوار 8: 38/16.

قال رسول الله – صلي الله عليه و آله – : يشفع الشّهيد في سبعين من اهله.
پيامبر اکرم – صلي الله عليه و آله – فرمودند: شهيد هفتاد نفر از بستگان خود را شفاعت مي کند.
«کنز العمال، ح 11119»

قال الامام الباقر ـ عليه السلام ـ : آلُ محمّدٍ ـ صلي الله عليه و آله ـ هُم حَبلُ اللهِ الذّي أمرَ بالاعتِصامِ به فَقالَ: و اعتَصِمُوا بحبلِ الله جميعاّ و لاتَفرَّقُوا.
امام باقر ـ عليه السلام ـ فرمودند: اهل بيت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ همان ريسمان الهي هستند كه خداوند امر فرمود به آن چنگ زده و پناه ببريد، پس خداوند فرموده است: همگي به ريسمان خداوند چنگ زده و پراكنده نشويد.
«بحارالانوار، ج 24، ص 84»

قال الامام الصّادق ـ عليه السلام ـ : نَحنُ السَّبَبُ بَينكمُ و بينَ اللهِ عزّوجلّ .
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمودند: ما (اهل بيت) سبب و وسيله خدا بين شما و پروردگار عزّوجلّ هستيم.
«بحار الانوار، ج 23، ص 10»

قال الامام علي ـ عليه السلام ـ : في ذيلِ هذهِ الاية «وابْتَغوا اليهِ الوَسيلةَ» أنا وسيلَتُه.
امام علي ـ عليه السلام ـ در تفسير اين آيه شريفه كه خداوند مي فرمايد: «و براي تقّرب به پروردگارتان وسيله بجوئيد» فرمودند: من وسيله تقرب به خدا هستم.
«تفسير الميزان، ج 5، ص 362»

قال الامام الصّادق ـ عليه السلام ـ : ما أحدٌ من الأوّلين و الآخرينَ الاّ و هُوَ يحتاجُ اِلي شَفاعَةِ محمّدٍ ـ صلي الله عليه و آله ـ يومَ القيامَةِ.
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمودند: هيچ كس از اولين و آخرين (مخلوقات) نيست مگر اينكه به شفاعت محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ در روز قيامت نياز دارد.
«المحاسن، ج 1، ص 293»

قالَت فاطمة ـ سلام الله عليها ـ : أحمَدوا اللهَ الذّي لعظَمَتِهِ و نورِهِ يَبْتَغي مَن في السَّمواتِ و الأرض إليهِ الوسيلةُ و نَحنُ وسيلَتُه في خَلقِهِ.
حضرت فاطمه زهراء ـ سلام الله عليها ـ فرمودند: حمد كنيد پروردگار را كه عظمت و نورش ايجاب مي كند كه اهل آسمان ها و زمين ( براي قرب به او ) وسيله بجويند و ما (اهل بيت) وسيله او در ميان آفريدگانش هستيم.
«شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 86، ص 211»

قال الامام علي ـ عليه السلام ـ : أيّها النّاس، انّ اللهَ تعالي وَعَدَ نبيَّهُ محمّداً ـ صلي الله عليه و آله ـ الوسيلَةَ و … وَ انَّ الوَسيلَةَ أعلي دَرَجِ الجنَّةِ .
امام علي ـ عليه السلام ـ فرمودند: اي مردم خداوند تعالي به پيامبر خود حضرت محمّد ـ صلي الله عليه و آله ـ وعده درجه وسيله بودن را داده است، وعده خداوند راست است و او خلف وعده نمي كند بدانيد كه مقام وسيله بودن بالاترين درجات در بهشت است.
«الكافي، ج 8، ص 24»

قال الامام علي ـ عليه السلام ـ : اِنَّ أفضَلَ ما توسَّلَ بِهِ المُتَوَسَّلونَ إلي اللهِ سبحانَهُ: الايمانُ بِهِ و برسولهِ و الجهادُ في سبيلهِ … .
امام علي ـ عليه السلام ـ فرمودند: برترين چيزي كه متوسلان به خداوند سبحان مي توانند به وسيله آن توسّل بجويند و (به خداوند نزديك شوند) عبارت است از: ايمان به خدا و رسول او و جهاد در راه خدا … .
«شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 7، ص 21»

قال الامام الصّادق ـ عليه السلام ـ : نَحنُ حَبْلُ اللهِ الذّي قال اللهُ تعالي: و اعتَصمِوا بحبلِ اللهِ جميعاً و لا تَفرَّقوا.
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمودند: ما (اهل بيت) همان ريسمان الهي هستيم كه خداوند تبارك و تعالي فرمودند: همگي به ريسمان الهي چنگ زنيد و پراكنده نشويد.
«بحارالانوار، ج 24، ص 84»

قال الامام الهادي ـ عليه السلام ـ : … و فازَ مَن تمسَّكَ بِكُم و أمِنَ مَن لَجأَ إليكُم وَ سَلِمَ من صَدَّقَكُم و هُدِيَ مَن اعتصَم بكم … .
امام هادي ـ عليه السلام ـ فرمودند: … كسي كه به شما (ائمه معصومين – عليهم السلام -) تمسّك نمود رستگار شد و آن كس كه به شما پناه آورد، ايمني يافت و كسي كه شما را تصديق نمود، به سلامت به سر منزل مقصود رسيد و هر كس كه به ريسمان شما چنگ زد، هدايت شد و كسي كه از شما پيروي كرد، جايگاهش بهشت خواهد بود.
«مفاتيح الجنان، زيارت جامعه كبيره»

قال الامام السجاد ـ عليه السلام ـ في مناجاةِ المتَوسّلين: الهي ليسَ لي وسيلَةٌ اِليكَ الاّ عواطِفُ رأفتكَ و لا لي ذريعَةٌ اليكَ الاّ عواطفُ رحمتِكَ و شَفاعَةُ نبيِّكَ نبيّ الرحّمةِ … .
امام سجاد ـ عليه السلام ـ در مناجات متوسلين مي فرمايد: خداوندا، من وسيله اي در درگاهت ندارم مگر عواطف محبت آميز تو و دست آويزي جهت رسيدن به تو ندارم مگر عطاهاي رحمتِ تو و شفاعت پيغمبرت، كه نبيّ رحمت و نجات دهنده امّت از گمراهي است، پس اين دو را سبب رسيدن من به مغفرت و آمرزش خود قرار ده و وسيله اي جهت دست يافتن به خشنودي و رضاي خود بگردان.
«بحار الانوار، ج 91، ص 149»

قال رسول اللّه ـ صلي الله عليه و آله ـ : الوسيلَةُ دَرجَةٌ عندَاللهِ ليسَ فَوقَها دَرجَةٌ.
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: وسيله درجه اي است نزد خداوند كه بالاتر از آن درجه اي نيست.
«كنز العّمال، ح 3907»

قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : شَفاعتي لأمتّي مَن أحبَّ أَهل بيتي.
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: شفاعت من شامل آن كسي از امتم مي شود كه اهل بيت مرا دوست داشته باشد.
«كنز العمّال، ح 57»

قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : إنّ الله أعطاني مسألَةً، فَأخَّرتُ مَسْألتي لشَفاعَةِ المؤمنينَ مِنْ اُمَّتي يوم القيامَةِ، فَفعل ذلك.
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: خداوند به من فرمود از او خواهش و درخواستي داشته باشم، اما من درخواست خود را براي شفاعت مؤمنان از امتم در روز قيامت به تأخير انداختم و خداوند پذيرفت.
«بحار الانوار، ج 8، ص 36»

قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : الشّفُعاءُ خَمسَةٌ: القُرآنُ و الّرحِمُ و الأمانَةُ و نَبُيّكُم و اهلُ بيتِهِ.
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: شفاعت كنندگان (روز قيامت) پنج گروهند: قرآن، خويشاوند، امانت، پيغمبر شما و خاندان و اهل بيت او.
«بحار الانوار، ج 8، ص 43»

قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ يقول: انّ الله عزّوجلّ يقول: … ألا فاعلَمُوا اِنّ اَكرَمَ الخَلقِ علي و أفضلُهُم لَديَّ محمّدٌ و أخُوهُ عليٌ و من بعدِهُمِ الأئمةُ الذّينَ هم الوسائل اليَّ … .
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: خداوند عزّوجلّ مي فرمايد: اي بندگان من آيا چنين نيست كسي كه حاجات بزرگي از شما مي خواهد و شما حوائج او را بر نمي آوريد مگر اين كه در نزد شما كسي را كه محبوب ترين مردم پيش شماست شفيع قرار دهد، آن گاه حاجات او را به خاطر آن شفيع بر مي آوريد؟ اكنون آگاه باشيد و بدانيد كه محبوب ترين خلق و افضل آنان نزد من، محمّد و برادر او علي و امامان پس از وي هستند. اينان وسيله هاي مردم به سوي من هستند. بدانيد هر كس حاجتي دارد و نفعي را طالب است و يا آن كه دچار حادثه اي بس صعب و زيان بار گرديده و رفع آنرا مي خواهد، بايد مرا به محمّد و آل طاهرينش بخواند تا به بهترين وجه، حاجات او را برآورم.
«بحارالانوار، ج 94، ص 22»

قال رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ : الأئمِةُ مِن وُلدِ الحسَينِ مَن أطاعَهُم فَقَد أطاعَ اللهَ … وَ هُمُ العروَة الوُثقي و هُمُ الوسيلَةُ الي اللهِ عزّوجّل .
رسول اكرم ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: امامان از نسل حسين هستند، هر كه آنان را اطاعت كند پس به تحقيق اطاعت خدا را نموده است و هر كس از آنان نافرماني نمايد، نافرماني خدا را نموده است. آنان دستگيره محكم و وسيله تقّرب به خداوند عزّوجلّ مي باشند.
«سفينة البحار، ج10، ص 295»

قال رسول الله – صلّي الله عليه و آله – : اِنَّ فاطمةَ لتشفع يومَ القيامةِ فيمن اَحَبَّها و تَولّاها و احبَّ ذُرِّيتها و تولّاهم و يَشْفَعُها الله فيهم و يدْخلُهم الجنةَ بِش‍فاعَتها.
پيامبر اكرم – صلّي الله عليه و آله – فرمودند: همانا فاطمه در روز قيامت براي كسي كه محب و دوست دار او و فرزندانش باشد، شفاعت مي كند و خداوند شفاعت او را در مورد اين افراد مي پذيرد ‌و آنها را با شفاعت او وارد بهشت مي كند.
«القطره من بحار مناقب النبي و العترة، ج 2، ص 189»

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
صِنفانِ لا تَنالُهُما شَفاعَتي : سُلطانٌ غَشومٌ عَسُوفٌ ، وغالٍ في الدِّينِ مارِقٌ مِنهُ غيرُ تائبٍ ولانازعٍ .
دو دسته‏اند كه شفاعت من به آنها نمى‏رسد : فرمانرواى سركش و ستمگر و كسى كه در دين غلوّ ورزد و از دين بيرون رود و از اين عمل خود توبه نكند و دست نكشد .
قرب الإسناد : 64 / 204 منتخب ميزان الحكمة : 432

امام رضا(سلام الله عليه):
ما زارَني أحَدٌ مِن أَوليائي عارِفاً بِحَقّي إلّا شُفِّعتُ فِيهِ يَومَ الْقيامَةِ؛
هر يك از دوستانم مرا با شناخت حقّم زيارت نمى‏كند مگر اين كه در روز قيامت، شفاعتم از او پذيرفته مى‏شود.
وسائل الشيعة، ج 13، ص 552

امام صادق(سلام الله عليه):
وتَدخُلُ بِشَفاعَتِها شِيعَتي الْجَنَّةَ بِأجمَعِهِم؛
همه شيعيان من با شفاعت او (حضرت معصومه(س)) وارد بهشت خواهند شد.
بحارالأنوار، ج 60، ص 216

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«… یا فاطمة ابشری فلک عندالله مقام محمود تشفعین فیه لمحبیک وشیعتک؛
ای فاطمه علیها السلام مژده باد! که در پیشگاه خدا مقامی شایسته داری که در آن مقام برای دوستان و شیعیانت شفاعت می کنی .»
بحارالانوار، ج 76، ص 359 .

امام صادق(عليه السلام) فرمودند:
لا یَنالُ شَفاعَتَنا مَن استَخَفَّ بِالصَّلاةِ؛
هرکس نماز را سبک بشمارد ، بشفاعت ما دست نخواهد یافت.
فروع کافی، ج3، ص270

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
لا یَنالُ شَفاعَتی مَن اَخَّرَ الصَّلوةَ بَعدَ وَقتِها؛
کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید.
بحارالانوار، ج،83، ص20

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
آسايش و راحتى، كاميابى و رستگارى و پيروزى، بركت و گذشت و تندرستى و عافيت، بشارت و خرّمى و رضايتمندى، قرب و خويشاوندى، يارى و پيروزى و توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر كسى باد كه على بن ابى طالب را دوست بدارد، ولايت او را بپذيرد، به او اقتدا كند، به برترى او اقرار نمايد، و امامانِ پس از او را به ولايت بپذيرد. بر من است كه آنان را در شفاعتم وارد كنم. بر پروردگار من است كه خواسته مرا درباره آنان اجابت كند. آنان پيروان من هستند و هر كه از من پيروى كند، از من است.
بحارالأنوار، ج 27، ص 92
قال الصادق علیه السلام:
من زارالحسین علیه السلام یوم عاشورا وجبت له الجنة؛
امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
هر کس که امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا زیارت کند بهشت بر او واجب مى‏شود.
اقبال الاعمال، ص ۵۶۸

قال الصادق – عليه السلام -:
يابنى ! انه لاينال شفاعتنا من استخف بالصلوة ؛
اى فرزندم هركس نماز را سبك بشمارد به شفاعت ما دست نخواهد يافت.
(وسائل الشيعه ج 3، ص 16).

قال رسول الله – صلى الله عليه وآله -:
المؤ ذنون امناء المؤ منين على صلاتهم و صومهم و لحومهم و دمائهم لا يساءلون الله – عز و جل – شيئا الا اعطاهم و لايشفعون فى شى ء الا شفعوا؛
اذان گويان امانتداران مؤ منان بر نماز و روزه شان و خون و گوشتشان چيزى از خداوند درخواست نمى كنند، مگر اينكه خداوند به آنها عطا مى كند و در مورد چيزى هم شفاعت نمى كنند، مگر اينكه شفاعتشان را خداوند مى پذيرد.
(بحارالانوار، ج 84، ص 124)

قال رسول الله – صلى الله عليه وآله -:
من اذن محتسبا يريد بذلك وجه الله – عز و جل – اعطاه الله ثواب اربعين الف شهيد و اربعين الف صديق و يدخل فى شفاعته اربعين الف مسى ء من امتى الى الجنة ؛
كسى كه اذان بگويد، و به خداوند توجه داشته باشد، خداوند به او ثواب چهل هزار شهيد و چهل هزار راستگو را عطا مى كند و چهل هزار از امت گنهكاران شامل شفاعتش گرديده و داخل بهشت مى شوند.
(بحارالانوار، ج 84، ص 130)

قال رسول الله – صلى الله عليه وآله -:
فى مرضه الذى توفى فيه و اغمى عليه ثم افاق فقال : لاينال شفاعتى من اخر الصلاة بعد وقتها ؛
پيامبر (ص ) در بيمارى كه به علت آن رحلت فرمودند بيهوش شدند، و در چند لحظه اى از بيهوشى به هوش آمدند و فرمودند: شفاعت من به كسى نمى رسد كه نماز را از (اول ) وقت خودش به تاخير اندازد.
(بحارالانوار، ج 83، ص 20)
قال رسول الله – صلى الله عليه وآله – :
لا ينال شفاعتى من اخر الصلاة المفروضة بعد وقتها ؛
(فرداى قيامت ) شفاعت من به كسى كه نماز واجب را تا پس از وقت آن به تاءخيراندازد، نخواهد رسيد.
(امالى صدوق ، ص 326)

قال الصادق – عليه السلام -:
ان شفاعتنا لاتنال مستخفا بالصلاة ؛
همانا شفاعت ما به كسى كه نمازش را سبك بشمارد، نمى رسد.
(بحارالانوار، ج 82، ص 227)

قال رسول الله – صلى الله عليه وآله -:
الصلاة شفيع بينه و بين ملك الموت ؛
نماز شفيع نمازگزار در نزد ملك الموت است .
(بحارالانوار، ج 82، ص 232)

پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :
إذا التَبَسَت علَيكُمُ الاُمورُ كَقِطَعِ اللَّيلِ المُظلِمِ فعلَيكُم بالقرآنِ ؛ فإنّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ وماحِلٌ مُصَدَّقٌ ، مَن جَعَلَهُ أمامَهُ قادَهُ إلَى الجَنّةِ ، ومَن جَعَلَهُ خَلفَهُ ساقَهُ إلَى النارِ ؛
هر گاه كارها همچون پاره‏هاى شب تار بر شما تاريك و شبهه‏ناك شد ، به قرآن روى آوريد؛ زيرا قرآن شفيعى است كه شفاعتش پذيرفته است و شاكى و خصمى است كه شكايتش قبول مى‏شود . هر كه قرآن را فرا روىِ خود قرار دهد ، او را به سوى بهشت كشاند و هر كه آن را پشت سر خويش نهد ، به سوى دوزخش براند .
نوادر الراونديّ : 21 ، 22

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
نعم الشّفیع القرآن لصاحبه یوم القیمه؛
چه نیکو شفیعى است قرآن در روز قیامت براى کسى که قرآن خوانده باشد.
نهج الفصاحه

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من کذب بالشّفاعه لم ینلها یوم القیمه؛
هر که شفاعت را دروغ شمارد روز قیامت از آن بى نصیب ماند.
نهج الفصاحه

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء – سلام الله عليها – : إذا حُشِرْتُ يَوْمَ الْقِيامَةِ، أشْفَعُ عُصاةَ أُمَّةِ النَّبي ؛
حضرت فاطمه زهرا – سلام الله عليها – فرمودند: هنگامي كه در روز قيامت برانگيخته و محشور شوم، خطاكاران امّت پيامبر – صلي الله عليه وآله وسلم -، را شفاعت مي نمايم.
احقاق الحقّ، ج 19، ص 129

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
لا ینال شفاعتی من اخر الصلوة بعد وقتها؛
کسی که نماز را از وقتش تأخیر بیندازد، (فردای قیامت) به شفاعت من نخواهدرسید.
( بحار الانوار، ج ,83 ص 20 )

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
الصلاة شفیع بینه و بین ملک الموت؛
نمازشفیع نمازگزار در نزد ملک الموت است .
( بحار الانوار، ج ,82 ص 232 )

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
حقت شفاعتي لمن اعان ذريتي بيده ولسانه و ماله؛
حق کسي که ذريه مرا به دست وزبان ومالش ياري کرد، آن است که من اورا شفاعت کنم.
مستدرک الوسائل، ج12،ص 376

مام علی (علیه السلام) فرمودند:
لَا شَفیعَ اَنجَحُ مِنَ التَّوبَه
هیچ شفاعت کننده ای پیروزمندتر از توبه نیست.
( جهاد النفس، ح 460 )

حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اذ کان یوم القیامه بعث الله عزوجل العالم و العابد، فاذا وقف بین یدی الله عزوجل قیل للعابد: انطلق الی الجنه، و قیل للعالم: فق، تشفع للناس بحسن تا دیبک لهم.
چون روز قیامت شود، خدای عزوجل عالم و عابد را برانگیزد. چون آن دو در پیشگاه خدای عزوجل بایستند، به عابد گفته شود: به بهشت برو و به عالم گفته شود: بایست و بسبب آن که مردم را نیکو تربیت کردی، شفاعتشان کن.
علل الشرایع/ 394.

حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
من زارنا مما تنا فکانما زارنا فی حیاتنا.
هر کس پس از مردنمان ما را زیارت کند، چنان است که ما را در زمان حیاتمان زیارت کرده باشد.
بحارالانوار، ج100، ص 124.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: چ
من اتانی زائرا کنت شفیعه یوم القیامه.
هر که به زیارت من بیاید در روز قیامت شفیع او باشم.
بحارالانوار، ج100، ص 142.