گلچینی از بیانات رهبر انقلاب درباره‌ی مصادیق لحظه‌نشناسی‌ها و لحظه‌شناسی‌ها در طول تاریخ:

لحظه‌نشناسی‌ها:
1. كار را در لحظه‌ی خود انجام ندادند
«لحظه را بايد شناخت، نياز را بايد دانست. كسانى در كوفه دلهاشان پر از ايمان به امام حسين بود، به اهل‌بيت محبت هم داشتند، اما چند ماه ديرتر وارد ميدان شدند»¹ «لحظه را نشناختند؛ عاشورا را نشناختند؛ در زمان، آن كار را انجام ندادند.»² «عدّه‌ی توّابين، چند برابر عدّه‌ی شهدای كربلاست. شهدای كربلا همه در يك روز كشته شدند؛ توّابين نيز همه در يك روز كشته شدند. اما اثری كه توّابين در تاريخ گذاشتند، يك هزارم اثری كه شهدای كربلا گذاشتند، نيست! به‌خاطر اين‌كه در وقت خود نيامدند. كار را در لحظه‌ی خود انجام ندادند. دير تصميم گرفتند و دير تشخيص دادند.»³

2. شیخ به بالای دار رفت
«در صدر مشروطه علماى بزرگى بودند -كه من اسم نمى‌آورم، معروفند- كه اينها نديدند توطئه‌اى را كه آن روز غربزدگان طراحى ميكردند؛ توجه نكردند كه حرفهائى كه اينها دارند در مجلس شوراى ملىِ آن زمان ميزنند، يا در مطبوعاتشان مينويسند، مبارزه‌ى با اسلام است؛ مماشات كردند. نتيجه اين شد كه كسى كه ميدانست و ميفهميد – مثل مرحوم شيخ فضل‌اللَّه نورى – جلوى چشم آنها به دار زده شد و اينها حساسيتى پيدا نكردند؛ اين اشتباهى است كه آنجا انجام گرفت؛ اين اشتباه را ما نبايد انجام بدهيم.»⁴

3. پنجاه سال جلوتر بودیم!
«اگر آن روزى كه بعضى از علما در مقابل خودكامگى‌هاى رضاخان ايستادند، همه با آنها همراهى ميكردند، اگر آحاد ملت آگاهانه ميفهميدند كه چه اتفاقى دارد در اين كشور مى‌افتد و مى‌ايستادند، شايد ملت ما پنجاه سال جلوتر بود و خسارتهاى پنجاه سال دوران انحطاط رژيم طاغوتى و وابسته‌ى پهلوى را تحمل نميكرد. غفلت موجب ميشود كه انسان اين خسارتها را تحمل كند. غفلت نبايستى به خرج داد.»⁵

4.  اگر حساسیت موقع درك می‌شد…
«اگر آن روزى كه آمريكائى‌ها در اين كشور كودتا راه انداختند – آمريكا و انگليس تواماً، در سال 32 – حساسيتِ موقع درك ميشد، اقدام مناسب انجام ميگرفت، يقيناً سالها خسارتهائى كه عايد شد براى كشور، پيش نمى‌آمد. هوشيارانه حوادث را بايد رصد كرد.»⁶

5. اگر عمل می‌كردند…
«چند سال قبل از اين – نميدانم حالا ده سال است يا بيشتر است – من توصيه‌هاى مؤكدى را راجع به مقابله‌ى با فساد اقتصادى به مسئولين كشور كردم؛ استقبال هم كردند؛ اما خب، اگر عمل ميكردند، ديگر اين فساد بانكى اخير – كه حالا همه‌ى روزنامه‌ها و همه‌ى دستگاه‌ها و همه‌ى ذهنها را پر كرده – پيش نمى‌آمد. وقتى عمل نميكنيم، دچار اين حوادث ميشويم. اگر با فساد مبارزه بشود، ديگر اين چند هزار ميليارد – يا هرچه – سوءاستفاده‌اى كه افرادى بيايند بكنند، پيش نمى‌آيد. وقتى عمل نميكنيم، خب، پيش مى‌آيد؛ ذهن مردم را مشغول ميكند، دل مردم را مشغول ميكند، دل آدمها را ميشكند.»⁷

لحظه‌شناسی‌ها:
1. عمار در وقت حساس اشتباه نكرد!
«چرا شما عمار را «سلام‌اللَّه‌عليه» مى‌گوييد؟ چون عمار در وقت حساس اشتباه نكرد و فهميد؛»⁸ «يك جا ميديد اختلاف پيدا شده، يك عده‌اى دچار ترديد شدند، بگو مگو توى آنها هست، خودش را بسرعت آنجا ميرساند و برايشان حرف ميزد، صحبت ميكرد، تبيين ميكرد؛ اين گره‌ها را باز ميكرد.»⁹

2. پانصدهزار نفر را در تهران می‌كشتند
«در عصرِ روزِ هجدهم بهمن ماه سال 57، در تهران حكومت نظامی اعلام شد. امام به مردم فرمود به خيابانها بريزيد. اگر امام در آن لحظه چنين تصميمی نمی‌گرفت، امروز محمّدرضا در اين مملكت بر سرِ كار بود. يعنی اگر با حكومت نظامی ظاهر می‌شدند، و مردم در خانه‌هايشان می‌ماندند، اوّل امام و ساكنان مدرسه‌ی رفاه و بعد اهالی بقيه‌ی مناطق را قتل عام و نابود می‌كردند. پانصدهزار نفر را در تهران می‌كشتند و قضيه تمام می‌شد. اما امام، در لحظه‌ی لازم تصميم لازم را گرفت.»¹⁰

3. مردم توطئه را باطل كردند
«سال 78 كه آن حوادث پیش آمد، آن كسی كه این حوادث را خنثی كرد، مردم بودند. روز بیست و سوم تیر سال 78 مردم
آمدند در خیابانها، توطئه‌ی دشمن را سالهل برایش برنامه‌ریزی كرده بودند، در یك روز باطل كردند.»¹¹

4. حركت عظیم مردم در 9 دی
«فتنه 88 تنها آن چیزی نبود كه توی خیابان دیده شد، زمینه‌هایی چیده بودند و اهداف خطرناكی داشتند، با برخوردهای سیاسی و امنیتی، حل نمی‌شد. یك حركت عظیم مردمی لازم داشت كه این حركت، حركت 9 دی بود كه مردم آمدند و بساط فتنه و فتنه گران را در هم پیچیدند. لذا حادثه 9 دی در تاریخ یك حادثه ماندنی است.»¹² «شناختن موقعيت، فهميدن نياز، حضور در لحظه‌ى مناسب و مورد نياز؛ اين اساس كار است كه مؤمن بايد اين را هم با خود همراه داشته باشد تا بتواند وجودش مؤثر بشود.»¹³

5. امسال، جهاد اقتصادى اولويت بيشترى دارد
«امروز در اين برهه‌ ی از زمان، مسئله‌ى اقتصادى از همه‌ى مسائل كشور فوريت و اولويت بيشترى دارد.»¹⁴ «این سال را ما بایستی متوجه كنیم به اساسی‌ترین مسائل كشور و محور همه‌ی اینها به نظر من مسائل اقتصادی است. لذا من از مسئولان كشور، چه در دولت، چه در مجلس، چه در بخشهای دیگری كه مربوط به مسائل اقتصادی میشوند و همچنین از ملت عزیزمان انتظار دارم كه در عرصه‌ی اقتصادی با حركتِ جهادگونه كار كنند، مجاهدت كنند.»¹⁵

پی‌نوشت‌ها:
1. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای شوراى هماهنگى تبليغات اسلامى‌   29/10/88
2. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای شوراى هماهنگى تبليغات اسلامى‌   29/10/88
3. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار فرماندهان لشكر 27 محمد رسول‌الله (ص)  20/3/75
4. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری 06/12/1388
5. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از مردم آذربایجان شرقی 28/11/1387
6. همان
7. بيانات در ديدار كارگزاران حج‌ 11/7/1390
8. بیانات رهبر معظم انقلاب در جمع علما و روحانیون استان لرستان 30/05/1370
9. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای دفتر رهبری و سپاه حفاظت ولی امر 18/05/1388
10. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار فرماندهان لشكر 27 محمد رسول‌الله (ص)  20/3/75
11. بیانات در بیست و دومین سالگرد امام خمینی(ره) 14/3/1390
12. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای ستاد بزرگداشت حماسه 9 دی 21/9/90
13. بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای شوراى هماهنگى تبليغات اسلامى‌   29/10/88
14. بیانات رهبر معظم انقلاب در حرم مطهر رضوی در آغاز سال 90  1/1/90
15. پيام نوروزى رهبر معظم انقلاب به مناسبت آغاز سال 1390 / «سال جهاد اقتصادی»  1/1/90

دفتر نشر اثار امام خامنه ای روحی فداه

 مقدمه:با توجه به اينكه مسئله «اختيارات ولى فقيه در خارج از مرزهاى كشورى كه تحت ولايت اوست» از نظر ترتيب منطقى در رديف هاى متأخر از سلسله مسائل حكومت اسلامى و ولايت فقيه، قرار مى گيرد و پاسخ آن تا حدود زيادى متوقف بر حل مسائل قبلى و تابع مبانى و نظرياتى است كه در مراحل پيشين پذيرفته شده است، از اين رو بايد نخست نگاهى به مسائل متقدم بر آن بيندازيم.پيش از هر چيز براى شناختن مسائل متقدم و مورد نياز در اين بحث، بايد عنوان اين مقاله را مورد دقت قرار دهيم. اين عنوان نشان مى دهد كه قبل از طرح اين مسئله، وجود جامعه يا كشورى اسلامى با مرزهاى جغرافيايى معينى فرض شده كه با سيستم حكومت خاصى به نام «ولايت فقيه» اداره مى شود و اوامر حكومتى «ولى فقيه» دست كم، نسبت به كسانى كه در داخل مرزهاى مزبور زندگى مى كنند و با او بيعت كرده اند نافذ و لازم الاجراست. به ديگر سخن، اصل ولايت فقيه و مشروعيت نظامى كه با آن اداره مى شود و نفوذ حكم ولى فقيهى كه با شرايط خاصى به حكومت رسيده است نسبت به مردمى كه در داخل مرزها با او بيعت كرده اند محقق است و با دليل يا دلايل مقبولى به اثبات رسيده است. اكنون، پيرامون اين مسئله حل شده، مسائل ذيل مطرح مى شود كه احتياج به حل و تبيين دارد:
1-اگر فرد يا گروه مسلمانى در يك كشور غير اسلامى (بيرون از مرزهاى كشور اسلامى مفروضى كه با سيستم ولايت فقيه اداره مى شود) زندگى مى كند آيا واجب است كه از اوامر حكومتى فقيه مزبور، اطاعت كند يا نه؟
چنان كه ملاحظه مى شود خود اين سئوال دو فرض دارد: فرض اول آن كه مسلمانان مقيم در خارج از مرزهاى كشور اسلامى، با ولى فقيه، بيعت كرده باشند، و فرض دوم آن كه با وى بيعت نكرده باشند.

طبق ادعای فائزه، هاشمی از بازیگران سومین جنگ استراتژیک تاریخ بوده است 
بزرگترین فتنه ها در حوزه امامت و با روش نفاق و فریب: قطعا بزرگترین فتنه های طول تاریخ بشر، باید مربوط به مهمترین حوزه های حیات و سعادت بشر یعنی حوزه استراتژیک امامت باشد. از سویی، قاعده این است که دین، تامین کننده سعادت مستضعفین بیشینه و بر ضد منافع مستکبرین کمینه است؛ در این حالت، اگر فتنه گران، منافقی نکنند و مستقیما به مستضعفین اعلام جنگ کنند، چه بسا با جبهه پایداری عظیمی مواجه شوند. بنابراین، مستکبران، برای تامین بلند مدت منافع خود، همواره در نقاب دین، به دین حمله کرده اند. از این رو، بزرگترین و ماندگارترین فتنه ها، فتنه هایی است که از راه خیرخواهی، دین و فریب رخ داده است.

اولین فتنه و جنگ استراتژیک تاریخ: وقتی ابلیس به خلافت و ولایت آدم، حسد برد، تصمیم به انحراف جبهه حق گرفت؛ او اعلام کرد که خداوند را قبول دارد ولی جانشین خدا را قبول ندارد؛ یعنی کفر در ربوبیت تشریعی؛ پس او حق حاکمیت و تعیین امامت و ولایت امر بر روی زمین را از آن غیر خدا می دانست. در اینجا، اولین فتنه استراتژیک عالم رقم خورد. شیطان برای گمراهی بشر، راه نفاق و لباس خیرخواهی را در پیش گرفت و موفق به فریب حضرت آدم و حوّا شد. پس اولین جنگ و فتنه عظیم، در آغاز نبوت، در حوزه ولایت و امامت و با روش نفاق، رقم خورد.

با ظهور حضرت (عليه السلام) و اعلام ‌آغاز انقلاب جهاني اش ستمگران و گردن كشان و… به مقابله با حضرت بر مي خيزند . حضرت (عليه السلام) به دفاع بر مي خيزد. در اين ميان عده اي از دو طرف كشته مي شوند.
برخي عدد كشته شدگان را بسيار زياد مي دانند و از اين رهگذر مي خواهند، حضرت را يك چهره خون ريز معرفي كنند. گروهي نيز تعداد آن كشته ها را كم مي دانند. اين نوشته ، به نقد و بررسي سندي و دلالتي روايات مربوط به اين قتل ها مي پردازد و افراط و تفريط را در اين باره مي زدايد.

پيشگفتار
برخي در مورد قتل و كشتار در دوران ظهور ، افراط مي كنند و از امام زمان عليه السلام و ياران اش ، چهره اي خشن ارائه مي دهند. آنان ، به رواياتي استدلال مي كنند كه در آن ها ، اشاره به كشته شدن دو سوم مردم ، (از هر نه نفر ، هفت نفر ، از هر هفت نفر ، پنج نفر ) و يا اين كه بيش تر مردم كشته مي شوند و از كشته ها ، پشته ساخته مي شود و جوي خون جاري مي گردد و … دارند.
برخي ديگر ، تفريط مي كنند و مي گويند حتي ، به مقدار محجمه (مقدار خون در ظرف حجامت) خون ريزي نمي شود و…
در اين نوشتار، به نقد و بررسي روايي و دلالي احاديث مربوطه مي پردازيم تا افراط و تفريط بودن انديشه هاي موجودمشخص گردند.
نكاتي كه قابل تامل است ، اين ها است :

اخیراً سایت تابناک خبری مبنی بر اعلام منابع مالی خانواده آقای هاشمی به نقل از محسن هاشمی منتشر کرد که در آن به محل در آمدهای آنها از حوزه کشاورزی و دارایی قبل از انقلاب این خانواده  اشاره شده است.
در این رابطه، این نکته مطرح است که ای کاش برای یکبار هم که شده مشخص شود که  این درآمد قبل از انقلاب تا چه زمانی مایحتاج خانواده را تأمین می کند و آیا این منابع پایان پذیرند یا خیر؟ اینکه چقدر از این درآمدها طی این مدت هزینه شده و منابع قبل از انقلاب در چه اموری سرمایه گذاری شده و سود آن چقدر بوده است؟ ضمن این که هزینه های مرتبط با عملکرد افراد فعال و شناخته شده خانواده در بخش ها و امور مختلف چقدر بوده است؟
همچنین دارایی هایی که مستقیم و غیر مستقیم حاصل عملکرد خانواده بوده و مالکیت آنها باید مشخص شود تا معلوم شود که طی سه دهه قبل، کلیه درآمدها و هزینه ها و منابع  و دارایی های باقی مانده و سهام شرکت های وابسته به خانواده چقدر بوده است و این منابع موجود تاچه حد مرتبط به دارایی های قبل از انقلاب بوده و تا چه حد به سرمایه گذاری ها و فعالیت ها وسمت ها و پست ها و مشغله های بعد از انقلاب مرتبط است.
از این مطالب که بگذریم برخی از افراد مطلع با خواندن این خبر به سهام یاسر هاشمی در آژانس هواپیمایی در داخل و خارج کشور و به امتیازات جانبی آن و منافع رفت و آمد رایگان از طریق شرکت مزبور به خارج از کشور اشاراتی نموده اند! که این مورد شاید یکی از دلایل تعدد سفرهای خانواده آقای هاشمی به خارج از کشور باشد.
البته محسن هاشمی فراموش کرده به سایر مشاغل یاسر هاشمی از جمله مسئولیت فعلی وی در دفتر هیئت امنای دانشگاه آزاد به نیابت برادرش مهدی هاشمی که چند سالی است با بودجه دانشگاه آزاد در لندن ساکن است اشاره کند. همچنین یاسر هاشمی یک طبقه از ساختمان مرکز تحقیقات مجمع تشخیص مصلحت نظام را نیز به همین موضوع اختصاص داده است. ضمن آنکه باید پرسید که اساساً بحث چند شغله بودن ایشان در چه حوزه ای قابل بررسی است!

 امام خامنه ای روحی فداه: «در عدالت اجتماعى هنوز به نقطه‌ى مورد نظر اسلام – که آرزوى خود ما بوده است – نرسیده‌ایم؛ این هم از نقطه‌ ضعف‌های ماست. این ضعف‌ها را بایستى جبران کنیم. این‌ها ضعف‌هایى است که نمی‌شود از آن‌ها گذشت. هم مسؤولین، هم آحاد مردم باید احساس کنند وظیفه دارند این ضعف‌ها را برطرف کنند.»   
«عدالت»‌ مفهومی ‌است ‌که ‌بشر از آغاز تمدن ‌خود می‌شناخته‌ و  آن‌ را آرمان ‌مطلوب خود می‌دانسته‌ و برای‌ استقرار آن‌ کوشیده‌است‌. این مفهوم یکی از آرمان‌هایی است که تمام انسان‌ها در ابعاد مختلف سیاسی،‌اجتماعی، اخلاقی، حقوقی، اقتصادی و … در پی آن بوده‌اند و برای استقرار آن کوشیده‌اند. در اهمیت‌ عدالت،‌ همین ‌بس‌ که‌ آموزه‌ی‌ عدل‌ الهی ‌یکی از آموزه‌های مهم و گران‌سنگ تمام پیامبران‌الهی‌است‌. در عهد عتیق،‌به‌دادورزی‌ و عدالت خداوند اشاره شده‌است‌.
  ابراهیم(علی‌نبیناوآله السلام)، نخستین ‌سرور عبرانیان،‌ خداوند را داور تمام‌ زمین‌ می‌خواند. نزد عالمان ‌یهود نیز خداوند در جایگاه‌آفریننده‌ی‌جهان‌ و خالق‌انسان،‌بندگانش ‌را مسؤول‌ روشی‌ که ‌در زندگی‌ پیش‌ می‌گیرند، می‌داند و بندگان ‌می‌باید درباره‌ی اعمال‌خود در پیشگاه‌عدل‌الهی‌پاسخگو باشند و داوری‌های‌خداوند، همواره‌درست‌ و عادلانه‌است‌. «خداوند، منصف‌است؛ فراموش‌کار نیست‌و از کسی‌ملاحظه ‌نمی‌کند.» 

حضرت آيت‌الله العظمی امام خامنه‌اي در خطبه‌هاي نماز جمعه تهران بار ديگر خطاب به مسئولان تأكيد كردند كه از توطئه‌ى دشمن در كار انتخابات غافل نشوند. ايشان همچنين افزودند: «آن كسانى هم كه در انتخابات رأى نمى‌آورند، مواظب باشند آن كلاهى كه بر سر رأى‌نياوردگان سال 88 رفت، بر سر آنها نرود؛ فريب نخورند. همه‌ى نامزدهاى انتخابات و همه‌ى هواداران‌شان، خودشان را در مقابل توطئه‌ى احتمالى دشمن مسئول امنيت بدانند. انتخابات را متهم نكنند؛ كسى آب به آسياب دشمن نريزد؛ در تبليغات، القاي فضاى اختلاف و نااميدى نشود، تا ان‌شاء الله انتخابات خوبى داشته باشيم.»
“چالش”؛ وضعیتی است که استعداد آن را دارد که هم به ظرفیتی برای فرصت‏سازی و فرصت‏خیزی تبدیل شود و هم به محملی برای شکل‏گیری تهدیدات امنیتی. مثال بارز برای این وضعیت، انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری اسلامی ایران بود که می‏توانست به بزرگ‌ترین فرصت سیاسی و امنیتی جمهوری اسلامی تبدیل شود، اما در عمل، به محملی برای ضد انقلاب تبدیل شد تا امنیت کشور را در معرض تهدید قرار دهد.
بر این اساس، ضدانقلاب و گروه‎های اپوزیسیون، به‌ویژه، اپوزیسیون خارج‏نشین جمهوری اسلامی، با توجه به تجربه انتخابات 88، به این نتیجه رسیده‏اند که برگزاری انتخابات در جمهوری اسلامی ایران، بهترین فرصت و زمان را برای به چالش‏کشیدن اصل نظام جمهوری اسلامی و تهدید امنیت آن فراهم می‏کند و این گزاره، فرض محوری و اصلی هر راهبرد و استراتژی طراحی‏شده آن‎ها در مواجهه با پدیده انتخابات در جمهوری اسلامی ایران است.