سخنان حضرت فاطه سلام الله علیها(3)
2- حماسه غدير و حديث منزلت :
الف – يادآورى حديث منزلت :
حضرت زهرا عليها السلام هر جا كه لازم بود با يادآورى حديث غدير، مغزهاى خفته و انسانهاى فريب خورده را هدايت و بيدار مى فرمود، و بارها تذكر مى داد كه :
حديث 17 :
قالت : انسيتم قول رسول الله صلى الله عليه و آله يوم غدير خم
من كنت مولاه فعلى مولاه ؟
و قوله صلى الله عليه و آله انت منى بمنزله هارون موسى (35)
(آيا فراموش كرديد، سخنان رسول خدا را در روز غدير خم (كه فرمود:) هر كه من مولا و رهبر او مى باشم ، على (عليه السلام ) نيز مولاى اوست ، و آيا فراموش كرديد كه به على (عليه السلام ) فرمود يا على (عليه السلام ) موقعيت تو نسبت به من همانند هارون به موساى پيغمبر (عليه السلام ) است (36))
ب – پاسخ بهانه جوها:
حضرت زهرا عليها السلام در پاسخ بى تفاوت هاى بهانه جو كه مى گفتند:
اگر على (عليه السلام ) زودتر شروع مى كرد و براى مردم صحبت مى نمود، منحرف نمى شدند، فرمود:
حديث 18 :
قالت : فما جعل الله لا حد بعد غدير خم من حجة و لا عذر(37)
(پس از غدير خم ، خداوند براى هيچكس عذر و بهانه اى باقى نگذاشته است (38))
ج – عذرتراشى ممنوع :
و آنگاه كه مهاجرين و انصار در عذرخواهى پافشارى كردند، فرمود:
حديث 19 :
قالت : اليكم عنى فلا عذر بعد تعذيركم و لا امر بعد تقصيركم هل ترك ابى يوم غدير خم لاحد عذرا؟(39)
(دور شويد و مرا به حال خود واگذاريد. پس از كوتاهى و سهل انگارى ، جايى براى عذرخواهى نمانده است ، آيا پدرم پيامبر صلى الله عليه و آله پس از حادثه غدير خم جايى براى عذر تراشى و بى تفاوتى باقى گذاشته است ؟(40))
الف : هشتم : ويژگى هاى امام على (عليه السلام )
((امام على (عليه السلام ) از ديدگاه حضرت زهرا عليها السلام ))
1- ارزشهاى امام على (عليه السلام )
براى شناساندن انسانى خدا گونه در زمين ، قلمها و زبانها عاجزند بايد از سخنان حضرت زهرا عليها السلام براى شناسائى على (عليه السلام ) يارى طلبيد.
حضرت فاطمه عليها السلام در برابر يكى از افراد نادان مدينه كه خفاش ‍ صفت ، برابر آفتاب وجود امام ، زبان به سرزنش گشوده بود، فرمود:
حديث 20 :
قالت : و هو الامام الربانى و الهيكل النورانى ، قطب الاقطاب و سلاله الاطياب الناطق بالصواب ، نقطه دائره الامامة و ابو بنيه الحسن و الحسين الذين هما ريحانتى رسول الله سيدى شباب اهل الجنة (41)
(على امامى ربانى و الهى ، و هيكلى نورانى و مركز توجه همه عارفان و خداپرستان و فرزندى از خاندان پاكان ، گوينده بحق و روا، جايگاه اصلى و محور امامت ، و پدر حسن و حسين دو دسته گل پيامبر صلى الله عليه و آله و دو بزرگ و سرور جوانان اهل بهشت است )
و به حديث 49 ((جهاد و دفاع از ولايت )) مراجعه شود
2- بهترين شوهر: حديث 10
3- سوابق مبارزاتى على (عليه السلام )
در آن روزها كه امام على (عليه السلام ) را دست كفر و شرك و نفاق به انزوا كشاند، حضرت زهرا عليها السلام در ميان مهاجر و انصار، سوابق مبارزاتى اميرالمؤ منين (عليه السلام ) را يك يك برشمرد، تا حجت الهى را تمام كند
حديث 21 :
قالت : كلما او قدوانا نارا للحرب اطفاها الله ، او نجم قرن الشيطان ، او فغرت فاغره من المشركين اخاه فى لهواتها، فلا ينكفى ء حتى يطا صماخها باخمصه ، و يخمد لهبها بسيفه
مكدودا فى ذات الله ، مجتهدا فى امر الله ، قريبا من رسول الله ، سيدا فى اولياء الله ، مشمرا ناصحا مجدا كادحا، لا تاءخذه فى الله لومة
لائم و انتم فى رفاهيه من العيش :
حضرت زهرا عليها السلام فرمود:
(پس از بعثت رسول خدا صلى الله عليه و آله هر گاه مشركين آتش جنگ بر افروختند، خدا آن را خاموش كرد، و هر گاه شيطان سر برداشت ، يا مشركى ندا مى داد تا يورش بياورد، رسول خدا(صلى الله عليه و آله ) على (عليه السلام ) را در كام سختى ها و شعله ها مى انداخت
و على (عليه السلام ) بر جاى ننشست تا بر سر و مغز مخالفان كوبيد، و با شمشير مشكلات و تهاجمات را از سر راه اسلام برداشت ، على (عليه السلام ) براى خدا اين رنجها را تحمل نمود، و در تحقق فرمانهاى الهى تلاش كرد، يار نزديك پيامبر صلى الله عليه و آله ، و بزرگ و سرور دوستان خدا بود. همواره دامن همت به كمر زده ، نصيحت گر، تلاشگر، و كوشا بود، و در راه خدا از سرزنش سرزنش كننده اى بيم بخود راه نداد، در آن روزهائى كه شما مردم در رفاه و آسايش آرميده بوديد(42))
4- ايثارگرى و بخشش امام على (عليه السلام ):
فاطمه زهرا (عليها السلام ) خدمت پيامبر (صلى الله عليه وآله ) رسيد و از ايثارگرى هاى على (عليه السلام ) خبر داد و فرمود:
حديث 22 :
قالت : يا رسول الله ما يدع على شيئا من رزقه الا وزعه بين المساكين
(اى رسول خدا! على (عليه السلام ) از طعام و غذا چيزى در خانه باقى نمى گذارد، هر چه به دست مى آورد، بين فقرا و تهيدستان تقسيم مى كند(43)
5- نقش تربيتى امام على (عليه السلام )
امامت حديث 15 ((نقش تربيتى ))
6- علل غصب خلافت امام (عليه السلام )
ش ((شكوه از خيانت ))، حديث 117
الف ((اثبات امامت ))، حديث 16
خ ((خطبه ها)) خطبه اول
از حضرت زهرا (عليه السلام ) در حالى كه در احد بر مزار حضرت (عليه السلام ) عزادارى ميكرد، پرسيدند:
چرا مردم بر ضد شما و على (عليه السلام ) هجوم آوردند و حق مسلم او را غصب كردند؟
حضرت زهرا (عليه السلام ) پاسخ داد:
حديث 23 :
قالت : لكنها احقاد بدرية و ترات احدية كانت عليها قلوب النفاق مكتمنه لا مكان الوشاة فلما استهدف الامر ارسلت علينا شابيب الآثار
(اينهمه كينه توزيها از جنگ بدر و انتقام جويى ها از جنگ احد است كه در دلهاى منافقان پنهان بود اما روزى كه حكومت را غصب كردند تمام آن كينه ها و حسادتها را بر ما فرو ريختند(44)
7- على (عليه السلام ) و جاذبه هاى عاشقانه در عبادت :
ابودرداء مى گويد: على (عليه السلام ) را در حالت سجده بگونه اى مشاهده كردم كه هيچ صدايى نمى شنود و حركتى ندارد، فرياد زدم : سوگند بخدا على (عليه السلام ) مرده است . شتابان به فاطمه (عليه السلام ) خبر دادم .
حضرت زهرا (عليها السلام ) فرمود:
حديث 24 :
قالت : هى والله الغشيه التى تاءخذه من خشية الله (45)
(بخدا قسم ، اين حالت معنوى على (عليه السلام ) است كه از ترس در برابر عظمت پروردگار بر او عارض شده و در عبادت مدهوش  مى گردد(46 ))
8- فاطمه و ارزشهاى امام على (عليه السلام ):
پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله )، در يكى از جلسات دوستانه ، به ارزشهاى على (عليه السلام ) اشاره فرمود و شدت محبت و علاقه قلبى خود را براى دخترش اظهار نمود.
فاطمه (عليها السلام ) در حالى كه به عظمت و ارزشهاى امام اعتراف مى كرد، فرمود:
حديث 25 :
قالت : والذى اصطفاك و اجتباك و هداك و هدابك الامه لا زلت مقرة له ما عشت
(سوگند به خدايى كه تو را به رسالت انتخاب كرد و براى هدايت انسانها برگزيد و تو را هدايت كرد و امت اسلامى را به وسيله تو هدايت نمود، تا زنده ام همواره به ارزشهاى امام على (عليه السلام ) معترف خواهم بود(47))
9- عامل رستگارى :
حضرت زهرا عليها السلام سعادت و رستگارى انسان را در محبت و دوستى با على (عليه السلام ) مى شناساند كه فرمود:
حديث 26 :
قالت : ان السعيد، كل السعيد، حق السعيد من احب عليا فى حياته و بعد موته (48)
(همانا سعاتمند بمعناى كامل و حقيقى ، كسى است كه (امام ) على (عليه السلام ) را در درون زندگى و پس از مرگش دوست داشته باشد(49))

21-مشورت با دختر
يكى از آداب پسنديده در ازدواج اسلامى ، مشورت و تبادل افكار پدر با دختر است كه آگاهانه همسر ايده آل خود را برگزيند.
پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله اين اصل تربيتى ، روانى را بدقت رعايت مى كرد و به امت اسلامى سفارش مى فرمود، تا از ظلم و ستم دوران جاهليت دورى گزينند، و پدران و مادران بدون مشورت و رضايت دختران در امر ازدواج اقدامى نكنند. چنانكه پيامبر نسبت به ازدواج دخترش با او مشورت كرد و فرمود:
دخترم فاطمه ! پسر عمويت على (عليه السلام ) از تو خواستگارى نموده است . پاسخ تو چيست ؟
فاطمه (عليه السلام ) به پدر احترام كرد و فرمود نظر شما چه مى باشد؟
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:
اذن الله فيه من السماء
خدا از آسمان اجازت فرمود.
فاطمه (عليها السلام ) گفت : (در حالى كه تبسم بر لب داشت ):
حديث 8 :
رضيت بما رضى الله لى و رسوله (17)
(خشنودم به آنچه كه خدا و پيامبر او براى من رضايت دادند(18))
و در روايتى ديگر آمده است كه فرمود:
رضيت بالله ربا و بك يا ابتاه نبيا و بابن عمى بعلا و وليا
(خشنودم كه خدا پروردگار من است و تو اى پيامبر من و پسر عمويم (على عليه السلام ) شوهر و امام من است (19))

اول : آيين همسردارى
1- ايثارگرى فاطمه (عليه السلام )
همسر ايده آل ، براى گرم نگهداشتن كانون خانواده ، بايد مهربان و ايثارگر باشد، ديگران را بر خود مقدم بدارد، با سختيهاى زندگى و ناملايمات آن بسازد، و با لبخند شادى آفرين خود، تاريكى حزن و اندوه را از دل شوهر بزدايد. در اين رابطه به سخنان فاطمه (سلام الله عليها) بايد نظر دوخت .
در يكى از صبحگاهان امام على (عليه السلام ) فرمود: فاطمه جان ! آيا غذايى دارى تا گرسنگى ام بر طرف شود؟ پاسخ داد:
نه ، بخدايى كه پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزيد سوگند كه دو روز است در منزل غذاى كافى نداريم ، آن چه بود به شما و فرزندانم ((حسن و حسين )) دادم و خود از غذاى اندك موجود، استفاده نكردم .
اما با تاسف فرمود:
فاطمه جان ! چرا به من اطلاع ندادى ، تا بدنبال تهيه غذا بروم ؟
حديث 1
قالت فاطمه عليها السلام : يا ابا الحسن انى لا ستحيى من الهى ان اكلف نفسك ما لا تقدر عليه (6)
حضرت زهرا عليها السلام فرمود: (اى اباالحسن ! من از پروردگار خود حياء مى كنم چيزى را از تو درخواست نمايم كه تو بر آن توان و قدرت ندارى )(7)
زنان دنياى معاصر بايد از اينگونه جلوه هاى ايثار درس زندگى بگيرند، و با ساده زيستى و مراقبت از خويشتن و دورى از آرزوهاى زودگذر، زندگى زناشويى را رنگى جاودانه زنند.

پيامبر اسلام حضرت محمد صلى الله عليه و آله  فرمودند: آيا شما را از كم شباهت ترينتان به خودم آگاه نسازم؟ عرض كردند: چرا، اى رسول خدا! فرمودند: زشتگوىِ بى آبروىِ بى شرم، بخيل، متكبر، كينه توز، حسود، سنگدل، كسى كه هيچ اميدى به خيرش و امانى از شرش نيست.متن حدیث:اَلا اُخْبِرُكُمْ بِاَبْعَدِكُمْ مِنّى شَبَها؟ […]

امام رضا علیه السلام در توصیه ای حکیمانه می فرمایند: هرکس قبر مومنی را زیارت کند و در کنار آن هفت مرتبه انا انزلناه را بخواند ،خداوند صاحب قبر را می آمرزد و کسی که به زیارت قبر می رود باید رو به قبله باشد و دستش را روی قبر قرار دهد.(بحار ج 82 ص […]

رسولُ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم :حَسبُ الرَّجُلِ مِن دِينِهِ ،كَثرَةُ مُحافَظَتِهِ على إقامَةِ الصَّلَواتِ .در ديندارى مرد همين بس ، كه بر گزاردن نمازها بسيار مواظبت كند .تنبيه الخواطر : 2 / 122 منتخب ميزان الحكمة : 328امير المؤمنين عليٌّ عليه‏السلاممِن كتابهِ لمحمّدِ ابنِ أبيبكرٍ: اِرتَقِبْ وقتَ الصَّلاةِ فَصَلِّها لِوَقتِها ، […]

مى‌دانيد كه علمِ تنها هم كافى نيست. اگر علم باشد و تقوا نباشد، صد رحمت به آن‌جايى كه علم نيست! علم بى‌تقوا، چيز بسيار خطرناكى است.امروز شما اگر عالم هم باشيد، بسيار با تقوا هم باشيد، اما زمانتان را نشناسيد، آن وقت آسيب‌پذير و لغزش‌پذير و كم‌فايده خواهيد بود؛ آن طورى كه ديگر حكايتش فصل مفصلى است؛ «العالم بزمانه لا تهجم عليه اللّوابس».(1) ما كسانى را ديديم كه عالم هم بودند، بى‌دين هم نبودند، اما در دورانى كه مى‌توانستند براى اسلام و مسلمين مفيد واقع بشوند، مفيد واقع نشدند؛ بعضاً حتّى خدشه‌ها و ضررهايى هم وارد كردند! پس، شد علم و تقوا و آگاهى سياسى و اجتماعى؛ كه اين آگاهى، سلاحى است كه در اختيار شما قرار دارد. با اين سه خصوصيت، بايد سربازان خط مقدم هم باشيد. بله، اگر طلبه‌يى با اين خصوصيات، واقعاً سرباز خط مقدم انقلاب و اسلام بود، ارزشش خيلى بالا مى‌رود و خيلى شيوايى پيدا مى‌كند.

1 ) يَا مُفَضَّلُ لَا يُفْلِحُ مَنْ لَا يَعْقِلُ وَ لَا يَعْقِلُ مَنْ لَا يَعْلَمُ وَ سَوْفَ يَنْجُبُ مَنْ يَفْهَمُ وَ يَظْفَرُ مَنْ يَحْلُمُ وَ الْعِلْمُ جُنَّةٌ وَ الصِّدْقُ عِزٌّ وَ الْجَهْلُ ذُلٌّ وَ الْفَهْمُ مَجْدٌ وَ الْجُودُنُجْحٌ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ مَجْلَبَةٌ لِلْمَوَدَّةِ وَ الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَيْهِ اللَّوَابِسُ وَ الْحَزْمُ مَسَاءَةُ الظَّنِّ وَ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ الْحِكْمَةِ نِعْمَةُ الْعَالِمِ وَ الْجَاهِلُ شَقِيٌّ بَيْنَهُمَا وَ اللَّهُ وَلِيُّ مَنْ عَرَفَهُ وَ عَدُوُّ مَنْ تَكَلَّفَهُ وَ الْعَاقِلُ غَفُورٌ وَ الْجَاهِلُ خَتُورٌ وَ إِنْ شِئْتَ أَنْ تُكْرَمَ فَلِنْ وَ إِنْ شِئْتَ أَنْ تُهَانَ فَاخْشُنْ وَ مَنْ كَرُمَ أَصْلُهُ لَانَ قَلْبُهُ وَ مَنْ خَشُنَ عُنْصُرُهُ غَلُظَ كَبِدُهُ وَ مَنْ فَرَّطَ تَوَرَّطَ وَ مَنْ خَافَ الْعَاقِبَةَ تَثَبَّتَ عَنِ التَّوَغُّلِ فِيمَا لَا يَعْلَمُ وَ مَنْ هَجَمَ عَلَى أَمْرٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ جَدَعَ أَنْفَ نَفْسِهِ وَ مَنْ لَمْ يَعْلَمْ لَمْ يَفْهَمْ وَ مَنْ لَمْ يَفْهَمْ لَمْ يَسْلَمْ وَ مَنْ لَمْ يَسْلَمْ لَمْ يُكْرَمْ وَ مَنْ لَمْ يُكْرَمْ يُهْضَمْ وَ مَنْ يُهْضَمْ كَانَ أَلْوَمَ وَ مَنْ كَانَ كَذَلِكَ كَانَ أَحْرَى أَنْ يَنْدَمَ

اسلام براى نماز جمعه، خيلى اهميت قايل است و من امروز فكر كردم بعضى از رواياتى را كه در باب نماز جمعه هست، بخوانم، تا ببينيد چه‌قدر اين مراسم هفتگى مهم است.
از قول پيامبر خدا(صلّى‌اللَّه‌عليه‌واله) نقل شده كه فرمود: «من كان يؤمن باللَّه و اليوم الاخر فعليه بالجمعه يوم الجمعه»(1). يعنى هر كس كه ايمان دارد، در روز جمعه نبايد نماز جمعه را فراموش كند. از امام باقر(عليه‌السّلام) روايت شده است كه فرمود: «واللَّه لقد بلغنى انّ اصحاب النّبى(صلّى‌اللَّه‌عليه‌واله) كانوا يتجهّزون للجمعه يوم الخميس»(2). يعنى اصحاب پيامبر، در روز پنجشنبه خودشان را براى فردا آماده مى‌كردند، تا به نماز جمعه بروند. در يك روايت ديگر دارد كه اميرالمؤمنين(ع) فرمودند: روز پنجشنبه دارويى نخوريد كه شما را در بستر بيندازد، تا مبادا نماز جمعه‌ى فردا از دستتان برود.(3)
درباره‌ى احترام به نماز جمعه، از امام صادق(عليه‌الصّلاةوالسّلام) روايت است: «ليتزيّن احدكم يوم الجمعه»؛ روز جمعه، خود را زينت كنيد. «يغتسل و يتطيّب و يسرّح لحيته»؛ غسل كنيد، عطر بزنيد و سر و صورت خود را مرتب نماييد. «يلبس انظف ثيابه»(4)؛ تميزترين لباسهايتان را بپوشيد و به نماز جمعه برويد.
در روايت ديگر دارد كه ملائكه‌ى الهى مى‌ايستند و مى‌بينند كه چه كسى زودتر وارد مصلا شد و همين‌طور مى‌نويسند: نفر اول، نفر دوم، نفر سوم، نفر پنجم، نفر صدم؛ تا وقتى كه امام جمعه بلند مى‌شود خطبه را بخواند. (5)يعنى هرچه مى‌توانيد، زودتر در نماز جمعه حاضر شويد.

از دعاهایی که رسیده است و در مشکلات گفته می‌شود خواندش خوب است  این دعا می‌باشد. در جلد 91 کتاب شریف بحارالأنوار از قول حضرت رضا (ع) نقل شده است. امام رضا (ع) خود این دعا را از حضرت علی (ع) نقل می‌کنند. می‌توان برای تمام مشکلات این دعا را خواند که عنایت خدا را […]

امام رضا علیه السلام فرمودند: هیچ بنده ‏اى حقیقت ایمانش را کامل نمى ‏کند مگر این که در او سه خصلت باشد: دین‏ شناسى، تدبر نیکو در زندگى، و شکیبایى در مصیبت‏ها و بلاها. متن حدیث: لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ، وَالصَّبرُ عَلَى […]

از امام صادق(ع) روایت است: روز جمعه، خود را زینت کنید. غسل کنید، عطر بزنید و سر و صورت خود را مرتب نمایید. تمیزترین لباسهایتان را بپوشید و به نماز جمعه بروید.
اسلام براى نماز جمعه، خیلى اهمیت قایل است و من امروز فکر کردم بعضى از روایاتى را که در باب نماز جمعه هست، بخوانم، تا ببینید چه‌قدر این مراسم هفتگى مهم است.
از قول پیامبر خدا(صلّى‌اللَّه‌علیه‌واله) نقل شده که فرمود: «من کان یؤمن باللَّه و الیوم الاخر فعلیه بالجمعه یوم الجمعه»(1). یعنى هر کس که ایمان دارد، در روز جمعه نباید نماز جمعه را فراموش کند. از امام باقر(علیه‌السّلام) روایت شده است که فرمود: «واللَّه لقد بلغنى انّ اصحاب النّبى(صلّى‌اللَّه‌علیه‌واله) کانوا یتجهّزون للجمعه یوم الخمیس»(2). یعنى اصحاب پیامبر، در روز پنجشنبه خودشان را براى فردا آماده مى‌کردند، تا به نماز جمعه بروند. در یک روایت دیگر دارد که امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: روز پنجشنبه دارویى نخورید که شما را در بستر بیندازد، تا مبادا نماز جمعه‌ى فردا از دستتان برود.(3)
درباره‌ى احترام به نماز جمعه، از امام صادق(علیه‌الصّلاةوالسّلام) روایت است: «لیتزیّن احدکم یوم الجمعه»؛ روز جمعه، خود را زینت کنید. «یغتسل و یتطیّب و یسرّح لحیته»؛ غسل کنید، عطر بزنید و سر و صورت خود را مرتب نمایید. «یلبس انظف ثیابه»(4)؛ تمیزترین لباسهایتان را بپوشید و به نماز جمعه بروید.
در روایت دیگر دارد که ملائکه‌ى الهى مى‌ایستند و مى‌بینند که چه کسى زودتر وارد مصلا شد و همین‌طور مى‌نویسند: نفر اول، نفر دوم، نفر سوم، نفر پنجم، نفر صدم؛ تا وقتى که امام جمعه بلند مى‌شود خطبه را بخواند. (5)یعنى هرچه مى‌توانید، زودتر در نماز جمعه حاضر شوید.
در یک روایت دارد که امام مسلمین، زندانیانى را که به خاطر قرض به زندان افتاده‌اند، روز جمعه یا روز عید، به نماز جمعه یا به نماز عید بیاورد و محافظ هم برایشان بگذارد و وقتى که نماز را تمام کردند، آنها را به زندانشان برگرداند؛(6) یعنى حتّى زندانى هم از نماز جمعه محروم نماند.
در یک روایت دارد که «لو یعلم امّتى ما لهم فیها»؛ اگر مردم منافع این سه چیز را مى‌دانستند، «لیضربوا علیها بالسّهام»بر سر آن با هم منازعه مى‌کردند. آن سه چیز، عبارت از اذان و زود رفتن به نماز جمعه و قرار گرفتن در صف اول است(7)، که ممکن است صف اول جهاد یا صف اول نماز جمعه باشد.چندى پیش، من راجع به اذان سفارش کردم و البته گفتم که صبحها با بلندگو در همه‌جا اذان نگویند، تا مردم از خواب بیدار نشوند. مثل این‌که بعضى از مؤمنین، این قسمت دومش را بیشتر از قسمت اول گوش کردند! آنچه که مقصود ما بود، این بود که در سحرها، هر جایى یک بلندگو صدا نکند؛ ولى معنایش این نبود که به هنگام سحر، صداى اذان در شهرى مثل تهران به گوش نرسد! نه، در جایى مثل تهران، اقلاً در چند مسجد از مساجد مهم، خوب است که با بلندگو اذان پخش بشود؛ حتّى اذان صبح. در شهرهاى کوچک هم به فراخور وسعت آن شهر، مى‌بایست اذان صبح در چندجا پخش بشود. اما در ظهر و شب اذان بگویند؛ هم اذان بلندگو، هم جلوى مساجد، هم داخل مساجد و هم در خیابانها، تا مردم به اذان گفتن عادت کنند.

فایل پاورپونت شیعه در کلام معصومین علیهم السلام