در آن زمان اسلام در معرض چه خطری قرار گرفته بود و این خطر چگونه با شهادت سیدالشهداء(ع) رفع می‌شد؟ در صدر اسلام غیراز مسلمانان خالص و قوی الایمان، گروه‌های مختلفی وجود داشتند که بعضی از ایشان فتنه‌گر و عده‌ای دیگر به نحوی آسیب‌پذیر بودند. گروه اول منافقانی بودند که در باطن ایمان نداشتند. به عنوان نمونه از این گروه ابوسفیان را معرفی کردم که با توجه به بعضی از سخنانی که در موقعیت‌های خاصی بر زبان آورده بود، روشن شد که ایمان قلبی نداشته است. گروه دوم افرادی ضعیف الایمان و دنیاپرست بودند که تابع قدرت و در پی منافع دنیوی خود بودند و مسائلی مانند حق، تکلیف و وظیفه برای آنها اهمیتی نداشت. آنها می‌گفتند با نماز خواندن و روزه گرفتن، ما مسلمانان هستیم و اموری از قبیل اینکه چه کسی حاکم باشد و چگونه رفتار کند، برای ما اهمیت ندارد. همچنین خود ایشان هم نسبت به ارتکاب بعضی از معاصی را تمایل داشتند و نمی‌خواستند کسی متعرض آنها شود. این گروه دنیاپرست نقش سیاهی لشکر را برای گروه اول که اقلیتی منافق بودند، بازی می‌کردند. گروه سوم هم اکثریتی بودند که از تودۀ مردم تشکیل شده بودند، مردمی ساده‌دل و سطحی‌نگر که نه از معرفت قوی برخوردار بودند و نه ایمان محکمی داشتند. این گروه بیش از دیگران در معرض خطر بودند. البته در این میان مسلمانان واقعی و مؤمنین مخلص خطر بودند. البته در این میان مسلمانان واقعی و مؤمنین مخلص جایگاه خود را داشتند. اما غیر از آنها این سه گروه در جامعه وجود داشتند که برای اسلام منشأ خطر می‌شدند.

نام شریفش: م،ح،م،د

لقب مشهور: بقیه الله الاعظم، مهدی، قائم

کنیه مشهور: ابوالقاسم، اباصالح

پدر بزرگوار: حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن
علی بن حسین بن علی بن ابیطالب(ع)

مادر مکرمه: ملیکه ( نرجس) معروف به صقیل

ولادت با سعادت: 15 شعبان سال 255 هجری، سامراء

غیبت صغرای حضرت: (329-255 هجری )

غیبت کبرای حضرت: 329 هجری تا آنگاه که خداوند بخواهد.

فصل اوّل: تاریخچه وهابیت:

مسلک وهابى منسوب به شیخ محمد فرزند “عبدالوهاب” نجوى است و این نسبت از نام پدر او “عبدالوهاب” گرفته شده است.
به گفته برخى از دانشمندان، علت اینکه این مسلک را بنام خود شیخ محمد نسبت نداده اند یعنى “محمدیه” نگفته اند. این است که مبادا پیروان این مذهب نوعى شرکت با نام پیامبر (ص) پیدا کنند. و از این نسبت سوء استفاده نمائید.
شیخ محّمد در سال 1115 هجرى قمرى در شهر “عُیینَه” از شهرهاى “نجد” تولد یافت. پدرش در آن شهر قاضى بود. شیخ از کودکى به مطالعه کتب تفسیر و حدیث و عقائد سخت علاقه داشت، و فقه حنبلى را نزد پدر خود که از علماء حنبلى بود، آموخت.
وى از آغاز جوانى بسیارى از اعمال مذهبى مردم “نجد” را زشت مى شمرد در سفرى که به زیارت خانه خدا رفت بعد از انجام مناسک به مدینه رهسپار شد در آنجا توسل مردم را به پیامبر در نزد قبر آن حضرت انکار کرد سپس به نجد مراجعت نمود و از آنجا به بصره رفت به این قصد که از بصره به شام رود، مدتى در بصره ماند و با بسیارى از اعمال مردم به مخالفت پرداخت، ولى مردم بصره وى را از شهر خود بیرون راندند. در راه میان “بصره و شام” زبیر نزدیک بود از شدت گرما و تشنگى و پیاده روى هلاک شود، اما مردى از اهل زبیر مى خواست از زبیر به شام سفر کند ولى چون توشه و خرج سفر به اندازه کافى نداشت مقصد را عوض کرد و رهسپار شهر احسا شد و از آنجا آهنگ شهر حریمله از شهرهاى نجد را نمود.‏
در این هنگام که سال 1139 بود، پدرش عبدالوهاب از عینبه به حریمله انتقال یافته بود.

نام مبارک آن حضرت، «علی» کنیه‌ی آن حضرت «اباالحسن»، و مشهورترین القابش «زین العابدین» و «سجاد»، نام مادر آنحضرت «شهربانویه» می‌باشد.

ولادت آن حضرت در سال ۳۸ هجری بوده و حدود دو سال از عمر شریفشان می‌گذشت که جدش امیرمؤمنان علیه‌السلام به شهادت رسیدند. بعد از آن مدت ده سال شاهد حوادت دوران امامت عموی خویش امام مجتبی (علیه‌السلام) و پس از شهادت آن حضرت دوران ده سال امامت، کنار پدر بزرگوارشان سیدالشهداء علیه‌السلام بودند.
در محرم سال ۶۱ در جریان شهادت امام حسین در کربلا حضور داشت و بعد از آن همراه اسیران به کوفه و شام، سرپرست و تکیه‌گاه ایشان بود. پس از بازگشت از شام در مدینه اقامت گزید تا آنکه در سال ۹۴ یا ۹۵ هجری به شهادت رسید.

کتابنامه عالمان بزرگ شیعه ازسال1320تا1420 قمری

حسن حسن زاده آ»لی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 32

سیدحسین ترک: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 40

سیدحسین کوه کمره ای: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 40

فاضل شربیانی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 40

محمدث قمی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 41

مدرس تبریزی (صاحب ریحانه الادب) : علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 41

سیدمحمد کاظم یزدی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

سیدابوتراب خوانساری: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

شیخ فتح الله شریعت اصفهانی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1  ص 42

شیخ علی قوچانی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

سیدمحمد فیروزآبادی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

شیخ علی گنابادی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

کتابنامه عالمان بزرگ شیعه ازسال1320تا1420 قمری

حسن حسن زاده آ»لی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 32

سیدحسین ترک: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 40

سیدحسین کوه کمره ای: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 40

فاضل شربیانی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 40

محمدث قمی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 41

مدرس تبریزی (صاحب ریحانه الادب) : علمای ایران در شهرهای آذربایجان ص 41

سیدمحمد کاظم یزدی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

سیدابوتراب خوانساری: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

شیخ فتح الله شریعت اصفهانی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1  ص 42

شیخ علی قوچانی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

سیدمحمد فیروزآبادی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

شیخ علی گنابادی: علمای ایران در شهرهای آذربایجان ج 1 ص 42

کتابنامه عالمان بزرگ شیعه ازسال1320تا1420 قمری

حاج میرزا علی آقا شیرازی: خرمن معرفت ص 76

توسلی: خرمن معرفت ص 77

سیدمحمدرضا بهاءالدینی: خرمن معرفت ص 77

الهی قمشه ای: خرمن معرفت ص 103

حسنعلی نخودکی اصفهانی: خرمن معرفت ص 102

آیت الله کشمیری (استاد آقا سیدمصطفی خمینی) : خرمن معرفت ص 105

سیدمصطفی خمینی: خرمن معرفت ص 105

سیدمحمدهادی میلانی: خرمن معرفت ص 111

شیخ ابراهیم سالیانی: خرمن معرفت ص 111

سیدجعفر اردبیلی: خرمن معرفت ص 111

میرزا علی ایروانی: خرمن معرفت ص 111

شیخ ابوالقاسم مامقانی: خرمن معرفت ص 111

شیخ الشریعه اصفهانی: خرمن معرفت ص 111

کتابنامه عالمان بزرگ شیعه ازسال1320تا1420 قمری

شیخ علی ابیوردی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 22

شیخ مهدی کجوری: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 24

شیخ حبیب الله رشتی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 24

سید ابوالحسن اصفهانی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 33

شیخ کاظم شیرازی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 33

سید ضیاءالدین عراقی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 33

شیخ حسین لنکرانی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 34

سید هدایت الله تقوی شیرازی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 34

حاج سیدنورالدین هاشمی الحسینی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 44

محیی الدین حائری یزدی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 47

سیدحسین بروجردی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 94

شهید سیدعبدالحسین دستغیب شیرازی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 129

روح الله الموسوی الخمینی: یادنامه آیت الله محیی الدین فال اسیری ص 129

کتابنامه عالمان بزرگ شیعه ازسال1320تا1420 قمری

مجتهده نصرت بیگم حاجیه امینه اصفهانی: بر ستیغ نور ص 27

حاج شیخ مهدی حکمی قمی: بر ستیغ نور ص 30

میرزا علی اکبر مدرس یزدی (حکیم الهی) : بر ستیغ نور ص 30

سیدمحمد حجّت کوه کمره ای: بر ستیغ نور ص 32

سید صدرالدین صدر: بر ستیغ نور ص 32

سیدمحمدتقی خوانساری: بر ستیغ نور ص 32

حاج آقا مصطفی خمینی: بر ستیغ نور ص 34

شهید شیخ مرتضی مطهری: بر ستیغ نور ص 34

شهید شیخ محمد مفتح: بر ستیغ نور ص 34

شهید دکتر سیدمحمدحسین حسینی بهشتی: بر ستیغ نور ص 34

شهید محمد صدوقی: بر ستیغ نور ص 34

شیخ عبدالنبی نوری: بر ستیغ نور ص 21

کتابنامه عالمان بزرگ شیعه ازسال 1320تا 1420قمری

سیدمحمدرضا گلپایگانی: با کاروان علم و عرفان ص 250

سیدمحمدحجّت کوه کمره ای: با کاروان علم و عرفان ص 250

سیدصدرالدین صدر: با کاروان علم و عرفان ص 250

سیدمحسن حکیم: با کاروان علم و عرفان ص 250 و 263

حاج شیخ عبدالحسین رشتی: با کاروان علم و عرفان ص 250

حاج شیخ محمدحسین کاشف الغطاء: با کاروان علم و عرفان ص 250

سیدعبدالهادی شیرازی: با کاروان علم و عرفان ص 250

حاج میرزا باقی زنجانی: با کاروان علم و عرفان ص 250

حاج سیدمحمدهادی میلانی: با کاروان علم و عرفان ص 251

حاج سیدمحمود حسین شاهرودی: با کاروان علم و عرفان ص 252

آیت الله شیخ محمدحسن (شیخ آقابزرگ) تهرانی: با کاروان علم و عرفان ص 252

کتابنامه عالمان بزرگ شیعه ازسال1320تا1420 قمری

شها ب الدین مرعشی نجفی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 136-137

سیدمحسن حکیم: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 162 و 214

محمدتقی فلسفی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 163

محفوظی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 166

سیدحسن طاهری خرم آبادی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 176

آیت الله آقا مجتبی تهرانی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 176

آیت الله سید صمد بهبهانی: خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی به کوشش محمدرضا احمدی  1 ص 233-237

سید محمدرضا گلپایگانی: خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی به کوشش محمدرضا احمدی ج 1 ص 233-237

سیدکاظم شریعتمداری: خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی به کوشش محمدرضا احمدی ج 1 ص 233-237

آقا مجتبی تهرانی: خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی به کوشش محمدرضا احمدی ج 1 ص 233-237

سید ابوالقاسم خوئی: خاطرات آیت الله احمد صابری همدانی ص 214

آیت الله امام موسی صدر: خاطرات آیت الله احمد صابری همدانی ص 273

میرزا اسدالله حجّت جولاتی: خاطرات آیت الله احمد صابری همدانی ص 24

کتابنامه عالمان بزرگ شیعه ازسال1320تا1420 قمری
شها ب الدین مرعشی نجفی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 136-137

سیدمحسن حکیم: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 162 و 214

محمدتقی فلسفی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 163

محفوظی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 166

سیدحسن طاهری خرم آبادی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 176

آیت الله آقا مجتبی تهرانی: خاطرات آیت الله احمد صابری ص 176

آیت الله سید صمد بهبهانی: خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی به کوشش محمدرضا احمدی  1 ص 233-237

سید محمدرضا گلپایگانی: خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی به کوشش محمدرضا احمدی ج 1 ص 233-237

سیدکاظم شریعتمداری: خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی به کوشش محمدرضا احمدی ج 1 ص 233-237

آقا مجتبی تهرانی: خاطرات آیت الله طاهری خرم آبادی به کوشش محمدرضا احمدی ج 1 ص 233-237

سید ابوالقاسم خوئی: خاطرات آیت الله احمد صابری همدانی ص 214

آیت الله امام موسی صدر: خاطرات آیت الله احمد صابری همدانی ص 273

میرزا اسدالله حجّت جولاتی: خاطرات آیت الله احمد صابری همدانی ص 24