مکارم الاخلاق:
به نقل از ابوذر -: سینی ای از انجیر به پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)
هدیه شد. به اصحابش فرمود: بخورید؛ چرا که اگر بنا بود بگویم میوه ای از بهشت است،
همین میوه را می گفتم؛ زیرا میوه ای است بدون هسته. آن را بخورید؛ زیرا بواسیر را
ریشه کن می سازد و برای نقرس(نقرس، ورمی است همراه با درد که در مفاصل پایین پا و انگشتان، بروز می
کند (مجمع البجرین: ج 3 ص 1823).) سودمند است.( مکارم
الاخلاق: ج 1 ص 376 ح 1251.)
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
انجیر، تازه و خشک، بخورید؛ چرا که بر قدرت همبستری می افزاید، بواسیر را ریشه کن
می کند، و برای درمان نقرس و سردی مزاج، سودمند است.( مکارم
الاخلاق: ج 1 ص 377 ح 1254.)
امام علی (علیه السلام):
خوردن انجیر، انسدادها را نرم می کند و برای بادهای قولنج، سودمند است. در روز، از
آن فراوان بخورید و آن را در شب هم بخورید؛ اما فراوان، نه.( طب
الائمة (علیهم السلام): ص 137.)
امام رضا (علیه السلام):
انجیر، بوی بد دهان را می برد، استخوان ها را استحکام می بخشد، درد را می برد و با
وجود آن، دیگر به دارویی نیاز نیست.( ) مکارم الاخلاق: ج 1 ص 376 ح 1252.)
الکافی:
به نقل از احمد بن محمد بن ابی نصر، از امام رضا (علیه السلام) -: انجیر، بوی بد
دهان را می برد، دهان و استخوان ها را استحکام می بخشد، موی را می رویاند، درد را
می برد و با وجود آن، دیگر به دارویی نیاز نیست.
همچنین فرمود: انجیر، همانندترین چیز به گیاهان بهشت است.( مکارم
الاخلاق: ج 1 ص 376 ح 1252.)
طب الائمة (علیهم السلام): الکافی: ج 6 ص 358 ح 1.
به نقل از محمد بن عرفه -: در روزگار امام رضا (علیه السلام) و مأمون، در خراسان
بودم. (یک بار،) از امام رضا (علیه السلام) پرسیدم: ای پسر پیامبر خدا (صلی الله
علیه و آله و سلم)! درباره انجیر، چه می گویی؟
فرمود: برای قولنج، سودمند است. آن را بخورید.( طب
الائمة (علیهم السلام): ص 137.)
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
هر کس دوست دارد دلش نازک باشد، بلس(علامه مجلسی می گوید: جوهری می گوید: بلس،
چیزی است همانند انجیر که در یمن، فراوان یافت می شود. در قاموس آمده است: میوه ای
است همانند انجیر، و خود انجیر است. در النهایة آمده است: در حدیث است که: هر کس
دوست دارد دلش نازک باشد، پیوسته بلس بخورد. و بلس، همان انجیر است. نیز گفته شده:
چیزی است همانند انجیر که در یمن یابیده می شود. همچنین گفته اند: همان عدس است.
برخی نیز گفته اند: بلس، (با ضمه باء لام) خوانده شود. از همین قبیل است حدیث ابن
جریج که در آن گفته: از عطاء درباره زکات غلات پرسیدم. گفت: همه آنها زکات دارند.
او پس از آن، از: ذرت، تنباکو، بلس و کنجد، نام برد. برخی هم به جای آن بلس گفته
اند.
می گویم: گویا در این جا مقصود از بلس، همان عدس است؛ چرا که این مضمون، به روایت
هایی دیگر نیز نقل شده است. نیز دور نیست که به جای بلس، واژه بلسن باشد. (فیروز
آبادی) در قاموس گفته است: بلسن (بر وزن کندر) همان عدس، یا دانه ای دیگر همانند
عدس است (بحارالانوار: ج 66 ص 186).) بخورد() در
مکارم الاخلاق آمده است: در حدیث است که هر کس می خواهد دلش نازک باشد، پیوسته بلس
– که همان انجیر است – بخورد. در بحارالانوار (ج 66 ص 187 ح 7) با افزوده یعنی
انجیر در آخر آن، آمده است.).( غریب
الحدیث قتیبة: ج 2 ص 303، مکارم الاخلاق: ج 1 ص 376 ح 1253.)
ر. ک: ص 239 (آنچه برای دردهای کبد، سودمند است / شیر انجیر).