پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
خداوند (عزوجل) از هر چیز، چیزی را برگزید… و از (میان انواع) گوسفند، میش(میش: گوسفند، گوسپند، مطلق گوسفند باشد، خواه ماده و خواه نر… گویا در قدیم، میش، به جنسی می گفته اند که امروز گوسفند می گوییم و اعم از نر و ماده و پشم دار است؛ و گوسفند، اطلاق می شده است هم بر میش (یعنی گوسفند در معنای امروزی که پشم دارد) و هم بر بز، اعم از نر و ماده (ر. ک: لغت نامه دهخدا: ج 13 ص 19427).) را.( الغیبة، نعمانی: ص 67 ح 7.)
2005 – امام صادق (علیه السلام):
هر کس در قلب یا بدن خود به ضعفی گرفتار آمد، گوشت میش با شیر بخورد؛ چرا که در این صورت، هر بیماری و عارضه ای، از بند بند تن او برون می رود، بدنش نیرو می گیرد و لثه اش استحکام می یابد ( طب الائمة (علیهم السلام): ص 64، المحاسن: ج 2 ص 259 ح 1819، مکارم الاخلاق: ج 1 ص 344 ح 1114.)
الکافی:
به نقل از سعد بن سعد -: به امام کاظم (علیه السلام) گفتم: خانواده من، گوشت میش نمی خورند.
پرسید: چرا؟.
گفتم: آنان می گویند این گوشت، تلخه سیاه و سردرد و دیگر دردها را در آنان تحریک می کند.
به من فرمود: ای سعد!.
گفتم: لبیک!
فرمود: اگر خداوند (عزوجل) چیزی را ارزشمندتر از میش می دانست، آن را فدیه اسماعیل (علیه السلام) می ساخت.( الکافی: ج 6 ص 310 ح 2.)
الکافی:
به نقل از سهل بن زیاد، از یکی از هم مسلکانش (به گمان، محمد بن اسماعیل) -: یکی از ما نزد امام رضا (علیه السلام)، از گوشت، یاد کرد و گفت: هیچ گوشتی خوش تر از گوشت بز نیست.
پس، امام رضا (علیه السلام) به او نگریست و فرمود: اگر خداوند، گوشتی خوش تر از گوشت میش آفریده بود، همان را فدیه اسماعیل (علیه السلام) می ساخت.( الکافی: ج 6 ص 310 ح 1.)