رخدادهای ادوار مختلف خصوصا هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال 76 را خوب به یاد دارم و در سه دوره بعدی را هم رصد کرده ام.
نسبت و قرابت زیادی بین مواضع دشمنان نظام از هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری تا یازدهمین دوره برقرار است که نشان می دهد، بدخواهان نظام جمهوری اسلامی اگر چه به مدد برخی عوامل تاریخی، امروز از موقعیت برتر در عرصه جهانی در ساحت سیاست، اقتصاد و به ویژه رسانه برخوردارند، اما موضع آنها در قبال جمهوری اسلامی و تحولات آن مشحون از حماقت ناشی از فقدان قدرت تجزیه و تحلیل صحیح رخدادهای درونی آن است.مقامات و رسانه های غربی از عصر دیروز که نتیجه قطعی یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری اعلام شده، تلاش وافری کرده اند تا به نظام جمهوری اسلامی، ملت و منتخب آنان بگویند که این آخرین فرصت نظام برآمده از انقلاب اسلامی است که به دامان جامعه جهانی!! بازگردد و اگر این فرصت را از دست بدهد، دیگر باید در کنج عزلت و غربت خودخواسته اش در حالی که حتی خورشید عالم تاب نیز از او روی برتافته است، باقیمانده عمر را به سر بیاورد.
چقدر جالب است که شانزده سال قبل نیز دشمنان این نظام، دولت برآمده از انتخابات دوم خرداد 76 را آخرین فرصت جمهوری اسلامی برای اصلاح مناسبات و روابط خود با جامعه جهانی!! عنوان کرده بود و امروز که به اندازه تقریبا تمام عمر آن زمان نظام، به عمر آن اضافه شده است، باز هم آنانی که خداوند ایشان را از احمق ها قرار داده است، باز چرندیات و خزعبلات 16 سال قبل خود را تکرار می کنند. چهار سال قبل عده ای خناس به خیال به چالش کشیدن نظام جمهوری اسلامی، رای ملت را برنتابیده و فکر کردند با اردوکشی خیابانی می توانند، قد نهال تنومند انقلاب اسلامی را که صدها هزار تن از پاک ترین انسان های تمام دوران، خون خود را فدای بالندگی آن کرده اند، خمیده کنند. حتی وقتی این عده در نیت شوم خود توفیقی نیافتند، کم نبودند کسانی که مدعی بودند، دیگر مردم دل در گرو انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ندارند و قطع یقین در دوره های بعدی انتخابات، یا حداقل در انتخابات ریاست جمهوری دور بعد، دیگر مشارکت آنقدر پایین خواهد آمد که اساس مقبولیت و مشروعیت نظام را به چالش بکشد.
اما دیدیم چنانکه امام خامنه ای روحی فداه در همان سال 88 پیش بینی کرده بودند، مردم باز هم اگر حتی احساس می کنند که مشکلات وجود دارد، اما رفع و رجوع آنها را از درون نظام مطالبه کرده و ظرفیت های جمهوری اسلامی را برای غلبه بر موانع و چالش ها کافی و مناسب یافته اند.
نکته بعدی تفاوت رویکرد کاندیداها و جریانات سیاسی است که در اولویت اقبال مردمی در انتخابات نبوده اند. دیروز و به فاصله کوتاهی پس از اعلام نتیجه قطعی انتخابات، همه پنج کاندیدای دیگر حاضر در عرصه انتخابات و حتی دو کاندیدای دیگری که پیشتر از ادامه رقابت، انصراف داده بودند، پیروزی کاندیدای منتخب ملت را به وی تبریک گفتند.
رئیس جمهور فعلی نیز خیلی زود پیروزی منتخب جدید ملت را تبریک گفته و ضمن آرزوی توفیق برای او، از همگان خواسته است که وی را در راه آبادانی و سازندگی کشور یاری کنند.
اما خوب است کسانی که اتفاقا داعیه اخلاق مداری بیشتری نیز در ساحت فعالیت و کنشگری سیاسی دارند، نگاهی به رفتار چهار ساله گذشته خود بیاندازند و از این رفتار مطلوب در مدار مردمسالاری دینی، درس بگیرند.
دیشب جمله ای از حجت الاسلام حسن روحانی در برخی رسانه ها منتشر شد، با این مضمون که “چهار سال قبل این نظام مظلومانه متهم به جابجایی 11 میلیون رای شد، در حالی که در این دوره پای 25 هزار رای بیشتر از 50 درصد مجموع آرای اینجانب ایستاد”. کاش کسانی که چهار سال قبل آن همه هزینه به نظام تحمیل کردند و چهره آن را به ناخن تهمت و افترا خراشیدند، حداقل امروز که از نتیجه انتخابات کامروا گشته اند، به اشتباهات گذشته خود اعتراف نمایند و از کرده خود در قبال مردم و نظام طلب پوزش کنند.
این عده که اتفاقا جریان و افراد رقیب خود را تمامیت خواه می خوانند، خوب است پاسخ دهند که چگونه وقتی نتیجه انتخابات به نفع آنان رقم بخورد، این گواه برگزاری آزادترین و دمکرات ترین انتخابات دنیا در ایران است، اما در غیر این صورت، همه چیز شائبه برانگیز خواهد بود.