بهداشت محیط در اسلام

بهداشت محيط :

از آنجا که استفاده از سموم در بسياری از موارد مختلف وارد آب های زير زمينی و رو زمينی شده و اين آلودگی تدريجاً برای انسان و موجودات زنده ديگر مشکلاتی به بار می آورد بايد حتی الامکان از کاربرد آنها حتی در دفع آفات نباتی پرهيز نمود،کاربرد سموم آنقدر بر بهداشت محيط اثر منفی می گذارد که در حديثی از امام صادق(ع) از اجداد طاهرينش از امام علی (ع) روايت می کند که حضرت فرمود : ﴿ نهٰی رسول الله (ص) انْ يلقٰی السّم فی البلاد المشرکين﴾ پيامبر(ص) از اينکه حتی در سر زمينهای کافران مواد سمی ريخته شود نهی فرموده است (بحارالانوار،ج76،ص140،و ج89،ص349).

از آنجا که زمين برای زندگی موجودات زنده آفريده شده است ﴿ و الارض وضعها للانام﴾ (الرحمن،10) خداوند برای انسان مسئوليت بهره گيری منطقی و آباد سازی زمين را مشخص فرموده است﴿ هو انشأک من الارض و استعمرکم فيها ﴾ (هود،61) و آباد سازی بايد بگونه ای باشد که شرايط توسعه پايدار را فراهم سازد تا جائی که پيامبر(ص) به رزمندگان اسلام توصيه می فرمود که در مراحل جنگ درختی را قطع نکنند و زراعتی را نابود نسازند ﴿ انّ النبی کان يوصی المقاتلين بان لا يقطعوا شجراً و لا يتلفوا زرعاً … ﴾ و اين بدين منظور است که نسل های آينده نيز بتوانند در شرايطی مناسب فعاليت کنند و سلامت آنها با خطرات ناشی از عملکرد نسل فعلی روبرو نشود.