بهداشت گوش :
از حضرت صادق عليه السلام نقل شده که فرمود :﴿ کثرة السخب يمحق الرزق﴾ (بحارالانوار،ج78،ص25) زيادی سر و صدا (صدای نا خوشايند و بلند) باعث از بين رفتن روزی انسان می شود و در کلام ديگری آن حضرت باقی ماندن سر و صدا را مايه گرفتاری و استرس دانسته و می فرمايد:﴿ فان الصوت اثر يؤثره اصطکاک الاجسام فی الهواء يؤديه الی المسامع و الناس يتکلّمونَ فی حوائجهم و معاملاتهم طول نهار هم و بعض ليلهم فلو کان اثر هذا الکلام يبقی فی الهواء کما يبقی الکتاب فی القرطاس لِامتلا العالم منه فکان يکرّبهم و يفدهم و کانوا يحتاجونَ فی تجديده و الاستبدال به اکثر مما يحتاج اليه فی القراطيس لانّ ما يلقی من الکلام اکثر مما يکتب فجعل الخلاق الحکيم(جل قدسه) هذا الهواء قرطاساً خفيفاً يحملُ الکلام و يثما يبلغ العالم حاجتهم ثم يمحی فيعود جديداً نقيّاً و يحمل ما حمل ابداً بلا انقطاعٍ ﴾ (بحارلانوار،ج60،ص7) صوت از اثر اصطکاک اجسام در هوا بوجود می آيد و هوا آن را به دستگاه شنوايي می رساند،مردم در طول روز و بخشی از هنگام شب برای نيازها و معاملاتشان سخن می گويند اگر اثر اين سخن ها در هوا باقی بماند،همانگونه که نوشته ها بر روی کاغذ باقی می ماند،جهان پر از سروصدا می شود و مردم را دچار گرفتاريهای سخت می کند و تحت فشار قرار می دهد،در اين صورت مردم نيازمند تجديد هوا می شدند بيش از آنکه خواهان تجديد کاغذ ها شوند،زيرا آنچه از سخن در هوا ايجاد می شود بيش از آن است که نوشته می شود،خداوند حکيم اين هوا را همچون کاغذی لطيف و سبک قرار داده سخن را حمل می کند،به سراسر جهان خواسته های مردم را می رساند سپس محو می شود و هوا به حالت جديد و پاکيزه ( پاکيزه از آلودگی صوتی ) در می آيد تا بدون انقطاع همواره محموله اش را حمل کند.
در کتاب کنز العمال ،ج8،ص344 از رسول خدا (ص) روايت شده که به بلال دستور داد هنگامی که اذان می گويد ( به منظور پيشگيری از اثر نامطلوب صدای بلند ) انگشتان خود را به گوش های خود فرو برد ﴿ اَمَرَ رسول الله (ص) بلالاً انْ يدخل اصبعيه فی اذنيه ﴾