امام باقر عليه السلام
« عن أبي جعفر عليه السلام : الكمال كلّ الكمال التفقّه في الدّين والصّبر على النّائبة وتقدير المعيشة »[i] . بالاترين درجه كمال ، فقاهت در دين و صبر بر مشكلات و برنامه ريزى در زندگى است . كمال نيز همانند بسيارى از امور ديگر داراى مراتب مىباشد . بنابر اين حديث شريف ، كمالى كه از همه كمالات بالاتر است و پس از آن ديگر كمالى متصوّر نيست ، فقيه شدن در دين مىباشد . فقاهت ؛ علم و معرفت و فهم عادى نيست ، بلكه به معناى دقيقترى مىباشد و آن اينكه دين را از اساس و بنيان شناخته و به كار بگيريم . به عبارتى ديگر فقه ؛ يعنى به دست آوردن ريشه مطالب . در دين اسلام دستور داده شده كه تقليد فقط از فقيه جايز است، چون تنها اوست كه ريشه همه مطالب دينى را به دست آورده است.
با توجّه به اين مطلب امام صادق عليه السلام در روايتى مى فرمايند : « إذا أراد اللّه بعبد خيرا فقهّه في الدّين »[ii] .
زمانى كه خداوند براى بندهاى خيرى را اراده كند او را در دين فقيه مىگرداند . از سلسله مباحثى كه دنبال مىكنيم اين است كه امامت و ولايت را از ريشه شناخته و در اين مبحث به فقاهت برسيم ؛ يعنى به شناختى اساسى و عميق در اين موضوع دست يابيم
[i] ـ كافى ، جلد 1 صفحه 33 و بحار الأنوار ، جلد 75 صفحه 172 .
[ii] ـ كافى ، جلد 1 صفحه 32 و بحار الأنوار ، جلد 1 صفحه 217 .