خواص درمانی مویز: تلخه را خاموش ، بلغم را فرو ، پی را استحکام ، خستگی را برطرف و قلب را نیکو می سازد، بوی دهان را خوش ، رنگ را صفا ، حرارت را خاموش ، دل را خوشی ، فهم و حافظه و ذهن را تقویت می کند

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
بر شما باد مویز؛ چرا که تلخه را خاموش می کند، بلغم را فرو می نشاند، پی را استحکام می بخشد، خستگی را می برد و قلب را نیکو می سازد.( طب النبی (صلی الله علیه و آله و سلم): ص 9.)
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
بر شما باد مویز؛( این حدیث، در: عیون أخبار الرضا (علیه السلام) (ج 2 ص 35 ح 81)،، صحیفة الامام الرضا (علیه السلام) ( ص 107 ح 58)، مکارم الاخلاق (ج 1 ص 415 ح 405)، و الدعوات ( ص 147 ح 386) هم وجود دارد؛ لیکن در آنها به جای زبیب (مویز) واژه زیت (روغن زیتون) آمده که با توجه به نزدیک بودن نگارش این دو کلمه به همدیگر در زبان عربی، احتمال تصحیف در یکی از آن دو، وجود دارد و چون خواص و آثار ذکر شده در این حدیث، کم و بیش در احادیث دیگر درباره مویز هم وارد شده، ما نسخه زبیب را ترجیح داده، حدیث را در این فصل آوردیم و در فصل زیتون نیاوردیم.) چرا که تلخه را می زداید، بلغم را می برد، پی را استحکام می بخشد، رنجیدگی و خستگی را از میان برمی دارد، خوی را خوش می سازد، دل را پاک (پیراسته) می دارد و اندوه (پریشانی) را می برد.( الخصال: ص 343 ح 9.)
الاختصاص:
طبقی روی پوشیده به پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) اهدا کردند. ایشان، پوشش را از آن برداشت و سپس فرمود: به نام خدا بخورید. مویز، چه نیکو خوراکی است، پی را استحکام می بخشد، بیماری را از میان می برد، خشم را فرو می نشاند، پروردگار را خشنود می سازد، بلغم را می برد، بوی دهان را خوش می سازد و رنگ را صفا می دهد.( الاختصا ص : ص 124.)
امام علی (علیه السلام):
مویز، قلب را استحکام می بخشد، بیماری را می برد، حرارت را خاموش می سازد و دل را خوشی می دهد.( الامالی، طوسی: ص 362 ح 751.)
امام صادق (علیه السلام):
مویز، پی را استحکام می بخشد، خستگی را می برد و دل را خوشی می دهد.( الکافی: ج 6 ص 352 ح 3.)
امام صادق (علیه السلام):
اگر قحطی ای به شما رسید، با مشغول داشتن خویش به مویز،( عبارت عربی فأعبثوا بالزبیب است. علامه مجلسی، در این باره می گوید: فاعبثوا، کنایه از خوردن اندک اندک و تدریجی مویز است؛ زیرا با اندکی مویز، شدت گرسنگی، فروکش می کند. در برخی از نسخه ها نیز فاعتنوا از مصدر اعتناء به معنای اهتمام و توجه آمده است. کسانی نیز این واژه را فاعتبئوا خوانده اند که به همین معنای اخیر است (مرآة العقول: ج 19 ص 424).) خود را سیر کنید.( الکافی: ج 5 ح 308 ح 18.)

خواص خوردن مویز در حالت ناشتا

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
هر کس به خوردن مویز در حالت ناشتا عادت کند، فهم و حافظه و ذهن، روزی او می شود و بلغم وی می کاهد.( بحارالانوار: ج 62 ص 271 ح 70.)
امام رضا (علیه السلام):
هر کس که می خواهد به حافظه اش افزوده شود، صبحگاهان در حالت ناشتا، هفت مثقال مویز بخورد.( طب الامام الرضا (علیه السلام): ص 36.)
ر. ک: ص عنوان بعدی (خواص خوردن بیست و یک دانه مویز).

خواص خوردن بیست و یک دانه مویز

امام علی (علیه السلام):
هر کس در ابتدایی روز، بیست و یک مویز سرخ بخورد، خداوند هر بیماری و ناتن درستی ای را از او دور می کند.( طب الائمة (علیهم السلام): ص 137.)
امام علی (علیه السلام):
هر کس در حالت ناشتا(در الامالی، عبارت در حالت ناشتا وجود ندارد.) بیست و یک مویز سرخ بخورد، در تن خویش، چیز ناخوشایند نخواهد یافت.( عیون أخبار الرضا (علیه السلام): ج 2 ص 41 ح 133، الامالی، طوسی: ص 361 ح 750.)
امام علی (علیه السلام):
(خوردن) بیست و یک مویز سرخ در هر صبح در حالت ناشتا، همه بیماری ها را دور می کند، مگر بیماری مرگ را.( الکافی: ج 6 ص 352 ح 2.)
امام علی (علیه السلام):
هر کس بیست و یک مویز سرخ را خورش خود بگیرد، به خواست خداوند، به هیچ بیماری ای مگر مرگ، مبتلا نمی شود.( الکافی: ج 6 ص 351 ح 1.)
امام صادق (علیه السلام):
هر کس به خوردن بیست و یک مویز سرخ عادت کند، به بیماری ای جز بیماری مرگ، مبتلا نمی شود.( المحاسن: ج 2 ص 363 ح 2266.)