قیامت جلوه گاه دیگر رحمت امیر مومنان است علیه السلام که در آن محشر عظیم به صورتش شفاعت ازقاصران و برخی مقصران ظهور می کند.
همان طور که رحمت الهی در دنیا عام است و در  قیامت مخصوص مومنان است، شفاعت امیر مومنان نیز که مظهر رحمت الهی است، شامل کسانی خواهد شد که مومن از دنیا رفته باشند، هر چند که در دنیا رحمت و عطوفت او همگان را شامل می شود.
پیامبر اکرم می فرماید: روز قیامت من شفاعت می کنم و پذیرفته می  شود و نیز علی شفاعت می کند و قبول می شود و هم چنین اهل بیت من شفاعت می نمایند و پذیرفته می شود؛ «انی لا شفع یوم القیامه فاشفع و یشفع علی فیشفع و یشفع اهل بیتی فیشفعون» (1)
مظهر کرامت الهی
«مکرم» از اسمای فعلی خداوند است که مظهر طلب می  کند و مظهر اتم این اسم الهی امیر المومنان است، چنان که در زیارت جامعه می خوانیم: «وعباده المکرمین الذین لا یسبقونه بالقول…».  (2)

معنای کرامت
کرامت هر چیز  نفیس و عزیز شدن آن است. لغویان در معنای کرم آورده اند:
کرامت در مقابل «هوان» و حقارت است. در قران کریم نیز این دو لفظ مقابل یکدیگر استعمال شده است، مانند «من یهن الله فما له من مکرم» (3) و «فاما الانسان اذا ما ابتلیه … فیقول ربی اکرمن… فیقول ربی اهانن» (4) پس هر چیزی به هر اندازه که از هوان و حقارت مبرا باشد،به همان قدر کرامت دارد و مورد تقدیر و ستایش است.
استاد علامه طباطبایی (رضوان لله تعالی علیه) بارها فرمود: «کرامت» معادل دقیق فارسی ندارد و برای بیان آن باید از چند لفظ استفاده کرد. آن گاه  می فرمودند: اگر انسان به مقامی برسد که عبودیت محض پیدا کند و حاضر نشود در مقابل غیر خدا سر بر زمین بساید، می توان گفت که به مقام کرامت رسیده است.
کلام ایشان را این گونه می توان تبیین کرد که انسان هر چه به عبودیت محض نزدیک تر شود، به همان مقدارازهوان و حقارت رها میشود و به کرامت  می رسد، اگر به حد نهایی عبودیت خدا رسید، کاملا ازهوان و حقارت می رهد  و به کرامت مطلق می رسد، ولی اگر بهره ای ازعبودیت خدا نداشته باشد، حقیر مطلق است، حظی ازکرامت نمی برد.
منظور ازکرامت مطلق، همان اطلاق به لحاظ درجه وجودی انسان است، و گرنه کرامت مطلق حقیقی مخصوص خدای سبحان است.

نبوت شناسی

ادیان کثرت یا حصر؟

  اشاره ای به تفسیر علمی قران—

امام علی علیه السلام در قران

تاریخ امامت

مدیریت اسلامی وروشها

سجده

اقتداروعزت

انگیزه کار وتلاش

جهانی شدن اسلام