مسئول نبودن پزشک در صورت برخورداری از مهارت و گرفتن برائت
المصنف:
– به نقل از ضحاک بن مزاحم -: علی (علیه السلام) برای
مردم سخن گفت و در سخنان خویش فرمود: ای جماعت پزشکان، دام پزشکان و کسانی که به
کار پزشکی دست می یازید! هر کدام از شما که انسانی یا حیوانی را معالجه می کند،
باید برای خویش برائت بگیرد؛ چرا که هر کس در حالی که برای خویش برائت نگرفته، به
معالجه چیزی بپردازد و آن چیز هلاک شود، ضامن خواهد بود.( المصنف، عبدالرزاق: ج 9 ص 471 ح 18047.)
امام علی (علیه السلام):
هر کس به کار طبابت انسان یا حیوان دست می یازد، باید از
ولی آن (انسان یا حیوان) برای خویش، کسب برائت کند، وگرنه ضامن آن است(در دعائم الاسلام، در پایان روایت، این افزوده به چشم می خورد: یعنی
چنانچه چیره دست نباشد.).( الکافی: ج 7 ص 364 ح 1، دعائم الاسلام: ج 2 ص 417 ح 1455.)
امام باقر یا
امام صادق (علیه السلام):
قابله، امین دانسته شود.( علامه مجلسی می گوید: از همین روست که در بسیاری از امور مربوط به
ولادت و فرزند، سخن قابله پذیرفته می شود، و اگر کسی بر ضد وی دعوی تقصیر کند، باز
هم آنچه قاعدتاً (و از مواضع انکار) پذیرفته می شود، همان سخن قابله است (مرآة
العقول: ج 21 ص 91). الکافی: ج 6 ص 52 ح 4.)