الکافی:
– به نقل از احمد بن حسن بن جلاب، از یکی از یاران امام کاظم (علیه السلام) -: مردی نزد امام کاظم (علیه السلام) از بهک
(بهک همانند پیسی، سفیدی ای است که بر خلاف رنگ پوست، بر آن ظاهر می شود مکارم الاخلاق ولی خود پیسی نیست (المصباح المنیر: ص ۶۴).علامه مجلسی می گوید: پیسی بر دو گونه است: سفید و سیاه، و همچنین است بهک. تفاوت میان این دو نیز آن است که بهک به پوست محدود می شد و به گوشت نمی رسد؛ اما هر دو نوع پیسی به گوشت نیز سرایت می کند (بحارالانوار: ج ۶۲ ص ۲۵۸).)
اظهار ناراحتی کرد. امام (علیه السلام)، به او فرمود که ماش بپزد و از آن شوربایی بسازد و در خوراک خود، قرار دهد.( الکافی: ج ۶ ص ۳۴۴ ح ۱، بحارالانوار: ج ۶۶ ص ۲۵۶ ح ۲٫)
مکارم الاخلاق:
– به نقل از امام رضا (علیه السلام) در پاسخ و پرسش با یکی از یارانش در مورد بهک -: ماش تازه را در هنگام خاص خودش فراهم کن و آن را با برگش بکوب و آب آن را بگیر و ناشتا بخور و بر روی محل بهک نیز بمال.
آن مرد می گوید: این کار را انجام دادم
و بهبود یافتم.( مکارم الاخلاق: ج ۱ ص ۴۰۶ ح ۱۳۷۹٫)
طب الائمه (علیهم السلام):
– به نقل از عبدالله بن سنان -: مردی نزد امام صادق (علیه السلام) از لک و پیسی اظهار ناخرسندی کرد. فرمود: به حمام برو و حنا را به نوره درآمیز و بر محل بمال؛ چه، پس از این کار، هیچ ناراحتی ای نخواهی داشت.
آن مرد می گوید: به خداوند سوگند، تنها یک بار این کار را انجام دادم و خداوند، مرا بهبود بخشید و آن بیماری (دیگر) باز نگشت.( طب الائمه (علیهم السلام): ص ۷۱٫)