حدید/25

  احزاب/5

1- بقره/233 2- انعام/137، 140، 151 3- اسراء/31 4- ممتحنه/12 5- کهف/46 6- تغابن/14-15 7- سبا/34-35، 37 8- شوی/49-50 9- طلاق/6 10- طور/21 11- منافقون/9 12- آل عمران/10، 16 13- انفال/28 14- حدید/20 15- نساء/11، 75، 97-98، 127، 176 16- توبه/55، 69، 85 17- لقمان/33 18- مجادله/2، 17 19- نوح/21 20- مزمل/17

1- ملک/3 2- نبا/12

1- بقره/283 2- نساء/58 3- مومنون/8

 نحل/90 1- بقره/83، 177، 261-263 2- نساء/36، 114 3- آل عمران/15، 17 4- مائده/32 5- حجرات/11-12 6- معارج/24-25 7- فجر/16-20 8- بلد/12-17 9- کوثر/3 10- احزاب/58 11- ماعون/1-3 13- لیل/17-21 14- اخلاص/1-2 15- مدثر/44

1- اعراف/189، 190 2- روم/21 3- نور/32، 3، 26، 33 4- نساء/3-4، 22-25، 91 5- مائده/5 6- ممتحنه/10-12 7- احزاب/37 8- بقره/221، 228، 223، 187، 197، 102

1- نساء/362- روم/383- حشر/74- انفال/415- توبه/606- اسراء/267- بقره/177، 215

1- اعراف/862- بقره/176، 221، 2533- آل عمران/ 7، 784- انعام/112، 1215- حج/3-4، 8-106- غافر/4، 567- شوری/10، 168- نجم/289- هود/110، 11110- نحل/116-11711- لقمان/20-2212- مائده/101

1- انعام/1352- زمر/39

امام زمان علیه السلام در کلمات و دعاهای امام سجاد علیه السلام

علی بن الحسین ـ علیهما السلام¬¬ ـ؛ مشهورترین لقبش «زین العابدین» و «سجاد» است. در پنجم شعبان سال 38 هـ ق در مدینه منوره دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش حسین بن علی ـ علیهما السلام ـ می¬باشد. و مادرش به نامهای «شهر بانو»، «شاه زنان»، «شهر ناز»، «جهان بانویه» «خوله» و… خوانده شده است.[2] آن حضرت دوران کودکی را در مدینه سپری کرد. حدود دو سال از خلافت جدّش میرالمؤمنین علی ـ علیه السلام ـ و ده سال دوران امامت عموی خویش امام حسن مجتبی ـ علیه السلام ـ را شاهد بود. بعد از شهادت امام مجتبی ـ علیه السلام ـ ده سال دوران امامت پدر را درک نمود. بعد از قیام عاشورا در سال 61 هـ ق که امامت به او رسید، با زمامداران زیر معاصر بود: یزید بن معاویه (سال 61 – 64)، عبدالله بن زبیر (61 – 73)، معاویة بن یزید، مروان بن حکم (نه ماه از سال 65)، عبدالملک بن مروان (65 – 86) و ولید بن عبدالملک (86 – 96) و سرانجام در سال 94 یا 95 هجری به شهادت رسید.[3]

ویژگیهای امام در ارتباط با جامعه
1. حق مداری
امام باقر علیه السلام فرمود: هنگامی که پدرم لحظات آخر عمر را می گذراند، مرا به سینه اش چسباند و فرمود:«یابُنَیَّ أوصیکَ بِما أَوصانی بی اَبی حینَ حَضَرَتْهُ الْوَفاةُ وَ بِما ذَکَرَ اَنَّ أَباهُ أَوْصاهُ بِهِ یا بُنَیَّ اصْبِرْ عَلَی الْحَقِّ وَ اِنْ کانَ مُرّاً(1):ای پسر عزیزم! تو را وصیت می کنم به آنچه پدرم هنگام شهادت به من وصیت کرد و فرمود که پدرش به او وصیت کرده است. پسر جانم! بر حق استقامت کن، گرچه تلخ باشد.»
2. وفای به عهد و امانت
عباس بن عیسی می گوید: حضرت علی بن الحسین علیهماالسلام دچار تنگنای مالی شد. روزی نزد یکی از غلامان آزادشده اش رفت و از او ده هزار درهم قرض خواست، او تقاضای وثیقه کرد و امام نخی از عبایش کند و فرمود: این وثیقه من. غلام نپسندید و امام ناراحت شد و فرمود: آیا من به وفا سزاوارترم یا حاجب بن زراره؟ غلام گفت: شما. فرمود: چه شد که حاجب کمان چوبی اش را در مقابل صد شتر به یک کافر داد و به آن وفا کرد و من به نخ عبای خود وفا نمی کنم؟ غلام نخ را گرفت و در قوطی گذاشت و ده هزار درهم داد. مدتی بعد امام پول را برگرداند و وثیقه اش را خواست.غلام ابراز کرد که گم شده است. امام فرمود: پس پولت را هم نگیر، چون من کسی نیستم که به وثیقه ام بی اعتنا باشم. به این ترتیب، غلام نخ را داد و پولش را گرفت(2).(3) به من به امانت بسپارد، به او باز می گردانم.»