امام صادق (علیه السلام):
مسواک زدن، بوی بد دهان را می برد و سرمه، دیده را جلا می دهد.( مکارم الاخلاق: ج ۱ ص ۱۰۸ ح ۲۳۰٫
المحاسن:
– به نقل از محمد بن حسن بن شمون -: برای امام کاظم (علیه السلام): چنین نوشتم: یکی از شیعیان از بوی بد دهان، اظهار ناراحتی می کند. برای وی این گونه نوشت: خرمای برنی بخور.
یکی دیگر برای وی نوشت و از خشکی مزاج، اظهار ناراحتی کرد. امام (علیه السلام) برای وی نوشت: ناشتا، خرمای برنی بخور و بر روی آن نیز آب بنوش.
آن شخص، چنین کرد و از آن پس، چاق شد و رطوبت بر مزاج وی غلبه یافت.
دیگر بار به امام (علیه السلام) نوشت و از این پیشامد، اظهار ناراحتی کرد. برای وی نوشت: ناشتا، خرمای برنی بخور؛ اما بر روی آن آب منوش. پس اعتدال یافت.( المحاسن: ج ۲ ص ۳۴۳ ح ۲۱۸۳٫
امام رضا (علیه السلام):
انجیر، بوی بد دهان را می برد، دهان و استخوان ها را استحکام می بخشد، مو بر می رویاند، درد را می برد و با وجود آن، دیگر به دارویی نیاز نیست.( الکافی: ج ۶ ص ۳۵۸ ح ۱٫)