الف – سیب
امام علی (علیه السلام):
سیب بخورید، که معده را می پالاید.( الکافی: ج ۶ ص ۳۵۷ ح ۱۱٫)
امام صادق (علیه السلام):
سیب(در الخصال و تحف العقول، حدیث به صورت خوردن سیب… آمده است.) ، پالاینده و خوش بو کننده معده است.( الکافی: ح ۶ ص ۳۳۵ ح ۱، الخصال: ص ۳۷۰ ح ۲۲۹۵، تحف العقول: ص ۱۰۱٫)
ب – انار
امام علی (علیه السلام):
انار را با پیه آن بخورید؛ چرا که معده را پاک می کند.( الخصال: ص ۶۳۶ ح ۱۰٫)
امام صادق (علیه السلام):
انار ملس را با پیه آن بخورید: چرا که معده را پاک می کند.( الکافی: ج ۶ ص ۳۵۴ ح ۱۳٫)
طب الائمه (علیهم السلام):
– به نقل از حارث بن مغیره -: از سنگینی ای که در قلبم احساس می کردم و از بدگواری و سوء هاضمه ای که داشتم، نزد امام صادق (علیه السلام): اظهار ناراحتی کردم. فرمود: از این انار شیرین، میل کند و آن را با پیه اش بخور؛ چرا که معده را کاملا پاک می کند، بدگواری را درمان می سازد، غذا را هضم می کند و در درون بدن، تسبیح می گوید(علامه مجلسی می گوید: احتمالا تسبیح گفتن انار در درون بدن، کنایه ای از سودمندی فراوان آن است و از این جهت که بر قدرت و حکمت آفریدگار دلالت دارد، گویی هماره در حال تسبیح گفتن خداوند است (بحارالانوار: ج ۶۶ ص ۱۶۵).(طب الائمه (علیهم السلام): ص ۱۳۴، بحار الانوار: ج ۶۶ ص ۱۶۴ ح ۴۹٫)
ج – گلابی
امام صادق (علیه السلام):
گلابی، معده را می پالاید و تقویت می کند و با به، همگون است. خوردنش روی غذا سودمندتر است تا چاشت ناخورده. هر کس هم که احساس سنگینی می کند، از آن (بر روی غذا) بخورد.( الکافی: ج ۶ ص ۳۵۸ ح ۲٫)
د – به
امام علی (علیه السلام):
خوردن به نیروی قلب ضعیف است، معده را پاک می سازد، دل را فراست می دهد و ترسو را شجاعت می بخشد.( الکافی: ج ۶ ص ۳۵۷ ح ۱٫)
امام صادق (علیه السلام):
بر تو باد خوردن به شیرین با دانه هایش؛ چرا که قلب ضعیف را تقویت می کند، معده را می پالاید و معده را پاک می سازد.( طب الائمه (علیهم السلام): ص ۱۳۶٫)
امام صادق (علیه السلام):
به، معده را گشایش می دهد،( مجلسی در ذیل این حدیث گفته است: در بیشتر نسخه ها همین عبارت یفرج المعده آمده است، اما این تعبیر دارای معنایی که با این موضع سازگار باشد نیست، مگر آن که گفته شود یفرج (از ریشه فرج) به معنای شکافتن و گشودن است و خود کنایه از وسعت دادن به معده و به وجود آمدن اشتها به غذاست. در برخی از نسخه ها نیز یصوح آمده که به معنای خشک می کند است. در برخی دیگر هم نضوح (یعنی پاک کننده) آمده که از سایر ضبطها معنای روشن تری دارد.) دل را استحکام می بخشد؛ و خداوند، هیچ پیامبری را برنینگیخته، مگر آن که به نیز خورده است.( المحاسن: ج ۲ ص ۳۶۷ ح ۲۲۸۳، بحارالانوار: ج ۲ ص ۱۷۱ ح ۲۰٫)
ه – خربزه
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
بر شما باد خوردن خربزه؛ چرا که در آن، ده ویژگی است: غذاست، آب است، شستشو دهنده است،( در متن حدیث، اشنان آمده و آن، نام گیاهی است که به عنوان ماده کمکی در شست و شو از آن استفاده می شده است. این واژه، اساساً پارسی است که به زبان عربی در آمده و شکل و تلفظ پیشین خود را نیز حفظ کرده است) خوش بو کننده است، مثانه را می شوید، شکم را می شوید، آب کمر را فراوان می سازد، بر نیروی همبستری می افزاید، سردی مزاج را از میان می برد، و پوست را تمیز می کند.( طب الائمه (علیهم السلام): ص ۸٫)
و – باقلا
امام صادق (علیه السلام):
باقلا را با پوستش بخورید؛ چرا که معده را پاک می کند.( الکافی: ج ۶ ص ۳۴۴ ح ۳٫)
ز – حزا
امام صادق (علیه السلام):
حزا به همراه آب سرد، برای معده سودمند است.( المحاسن: ج ۲ ص ۳۲۳ ح ۲۰۹۰٫)( حزا، گیاهی است شبیه کرفس، ولی با برگ هایی پهن تر، در فارسی آن را دینارویه می گویند:. بویی تلخ دارد و دارای دو نوع صحرایی باغی است. نوع صحرایی را به شیرازی برگ کازرونی و نوع باغی را آهودوستک می نامند (لغت نامه دهخدا: ج ۶ ص ۸۹۰۵).)
ح – تلبینه
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
– درباره کسی که به بیماری بی اشتهایی گرفتار آمده بود -: بر شما باد (خوردن) تلبینه. (تلبینه، نوعی آش است که از سویق جویا جو، شیر و عسل درست می شود. )آن را به وی (جرعه جرعه) بخورانید، که سوگند به آن که جانم در دست اوست، شکم هر یک از شما را چونان می شوید که کسی با آب، چرک را از صورت خویش، فرو بشوید.( مسند ابن حنبل: ج ص ۳۵۹ ح ۲۴۵۵۴٫)