بایدها ی آمیزش:

الف – چیرگی شهوت
امام صادق (علیه السلام):
جز از سر چیرگی شهوت، آمیزش مکن.( مکارم الاخلاق: ج 1 ص 393 ح 1328.)
ب – انتخاب زمان مناسب
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
– از سفارش های ایشان به امام علی (علیه السلام) -: ای علی! بر تو باد آمیرش در شب دوشنبه؛ چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود، حافظ کتاب خدا و خرسند به تقدیر خداوند (عزوجل) خواهد بود.
ای علی! اگر در شب سه شنبه با همسرت نزدیکی کردی و میانتان فرزندی تقدیر شد، پس از گواهی دادن به این که خدایی جز الله نیست و محمد، پیامبر خداست، شهادت، روزی او خواهد شد، خداوند، او را همراه با مشرکان، کیفر نخواهد داد و خوش بو دهان، دل مهربان، گشاده دست و پیراسته زبان از غیبت و دروغ و تهمت، خواهد بود.
ای علی! اگر در شب پنج شنبه با همسرت نزدیکی کردی و میانتان فرزندی تقدیر شد، حکمرانی از حکمرانان یا عالمی از عالمان خواهد بود؛ و اگر در روز پنج شنبه، به هنگام برگشتن خورشید از میانه آسمان با او نزدیکی نخواهد شد و انسانی راست و درست خواهد بود و خداوند (عزوجل) سلامت دین و دنیا را روزی او خواهد ساخت.
ای علی! اگر شب جمعه با او نزدیکی کردی و میانتان فرزندی بود، سخنوری خوش گوی و پرزبان خواهد بود. اگر در روز جمعه، پس از عصرگاهان با او نزدیکی کردی و میانتان فرزند تقدیر شد، ناموری سرشناس و آگاه خواهد بود. اگر هم در جمعه شب، پس از نماز عشا با او نزدیکی کردی، امید است، به خواست خداوند متعال، یکی از ابدال باشد.( کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 3 ص 553 ح 4899.)
امام باقر (علیه السلام):
در آغاز شب، نه در زمستان و نه در تابستان، با زنان نزدیکی مکن؛ چرا که (در آن هنگام)، معده پر است و این کار، ناستوده، و از آن، بیم قولنج (/ باد کنج)، سست اندامی و کژدهانی، نقرس، سنگ، ریزش غیر ارادی ادرار، فتق و ضعف بینایی و هشیاری وجود دارد. اگر چنین کاری را بخواهند، باید در آخر شب باشد؛ چرا که بیشتر موجب سلامت بدن است، در آن بیشتر امید فرزند می رود و برای فرزندی که میان زن و مرد تقدیر می شود، هوش بیشتری را سبب می شود.( طب الامام الرضا (علیه السلام): ص 64.)
امام علی (علیه السلام):
برای مرد(در الخصال به جای برای مرد، عبارت برای مسلمان آمده است.)، مستحب است در نخستین شب از ماه رمضان به سراغ همسر خویش برود؛ چرا که خداوند (عزوجل) فرموده است: أحل لکم لیلة الصیام الرفث الی نسآئکم؛( بقره، آیه 187.) در شب روزه (ماه رمضان)، همخوابگی با زنان، برایتان حلال شده است و در این آیه، واژه رفث به معنای آمیزش است.( الکافی: ج 4 ص 180 ح 3، الخصال: ص 612 ح 10.)
ج – پوشیده داشتن
امام علی (علیه السلام):
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از این نهی فرمود که در حالی مرد با همسرش آمیزش کند که کودکی در گهواره، آنان را می نگرد.( الجعفریات: ص 96.)
امام صادق (علیه السلام):
انسان، نباید با وجود پسر بچه در خانه، با همسرش یا کنیزش آمیزش کند؛ زیرا این کار، پیامد زنا دارد.( تهذیب الاحکام: ج 7 ص 414 ح 1655.)
1042 – پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
سه چیز را از کلاغ بیاموزید: پنهان داشتن آمیزش، سحر خیزی در طلب روزی، و احتیاط ورزی او را.( الخصال: ص 100 ح 51.)
د – دعا
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
زنهار که اگر کسی هنگام همبستری با همسرش بگوید: به نام خدا، خداوندا! شیطان را از من دور کن و شیطان را از آنچه روزی مان کرده ای، دور ساز و سپس میانشان در این آمیزش یا به هر ترتیب، فرزندی تقدیر شود، هرگز شیطان به او زیانی نخواهد رساند.( صحیح البخاری: ج 5 ص 1982 ح 4870.)
امام علی (علیه السلام):
اگر کسی از شما بخواهد با همسر خویش به هم آید، بگوید: خداوندا! من به فرمان تو شرمگاه او را بر خویش حلال دانستم و به عنوان امانت تو، او را پذیرفتم. اکنون، اگر از او برایم فرزندی تقدیر کردی، وی را پسری سالم و کامل قرار ده و در او برای شیطان، بهره و سهمی مگذار.( الخصال: ص 637 ح 10.)
امام باقر (علیه السلام):
اگر فرزند خواستی، در هنگام آمیزش بگو: خداوندا! مرا فرزندی روزی کن و او را پرهیزگاری که در خلقت وی فزونی و کاستی ای نیست، قرار ده و عاقبت او را به خیر گردان.( الکافی: ج 6 ص 10 ح 12.)
امام صادق (علیه السلام):
هر کس بخواهد زنش بچه دار شود، پس از نماز جمعه، دو رکعت نماز بگزارد و در آنها رکوع و سجده را طولانی سازد و سپس بگوید: خداوندا! به حرمت آنچه زکریا بدان از تو مسئلت داشت، از تو می خواهم. پروردگارا! مرا تنها مگذار که تو خود، برترین وارثانی. خداوندا! از نزد خویش، مرا فرزندانی پاک ببخش که تو شنوایی دعایی. خداوندا! به نام تو او را بر خویش حلال ساختم و به امانت تو، او را در اختیار گرفتم. اکنون، اگر در رحم او برایم فرزندی تقدیر کرده ای، او را فرزندی خجسته و پیراسته قرار ده و در او برای شیطان، بهره و سهمی قرار مده.( الکافی: ج 6 ص 8 ح 3.)
ه – آرامش
مناقب آل أبی طالب:
مردی در این باره از امیرمومنان پرسید که چرا فرزند، گاه همانند پدر و مادر خویش، و گاه همانند دایی و عموست؟
امام علی (علیه السلام) به امام حسن (علیه السلام) فرمود: او را پاسخ گوی.
امام حسن (علیه السلام) فرمود: اما درباره فرزند؛ اگر مرد با دلی آرام و اندامی بدون اضطراب به سراغ همسر خویش برود، دو نطفه با استواری و چنان که دو جنگاور به هم در می آویزند، با یکدیگر گلاویز می شوند. پس چنانچه نطفه مرد بر نطفه زن چیرگی یابد، فرزند، همانند پدر می شود و چنانچه نطفه زن بر نطفه مرد، چیرگی یابد، فرزند با مادر، همانند می شود. اما اگر مرد با دلی نا آرام و اندامی آشفته به سراغ زن برود، دو نطفه، آشفته و لرزان می شوند و به سمت راست یا چپ زهدان می افتند. چنانچه نطفه به سمت راست زهدان بیفتد، بر رگ های عموها و عمه ها افتد و به عموها و عمه ها همانند می شود، و چنانچه به سمت چپ زهدان افتد، بر رگ های دایی و خاله ها می افتد و به دایی ها و خاله ها همانند می شود.
آن مرد برخاست، در حالی که می گفت: خداوند، خود می داند رسالت خویش را کجا قرار دهد.
روایت شده است که آن مرد، خضر (علیه السلام) بود.( المناقب، ابن شهر آشوب: ج 2 ص 53.)
امام حسن (علیه السلام):
در پاسخ کسی که پرسیده بود: چگونه گاه شخص به عموها و دایی های خود شباهت دارد -: اگر مرد به سراغ زن برود و با دلی آرامش یافته و اعصابی آرام و تنی نا آشفته با او نزدیکی کند و در نتیجه، آن نطفه در میانه رحم جایگزین گردد، فرزند با شباهت به پدر و مادر خویش، زاده می شود. اما اگر مرد با دلی آرامش نایافته و رگ هایی نا آرام و آشفتگی بر یکی از رگ ها می افتد. اگر بر رگی از رگ های عموها بیفتد، فرزند به عموهای خویش همانند می شود و اگر بر رگی از رگ های دایی ها بیفتد، مرد به دایی خود همانند می شود.( کمال الدین: ص 314 ح 1.)

آنچه به هنگام آمیزش بایسته است

الف – بازی
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
سه چیز از نامهربانی است: این که کسی با کسی همراه شود و از نام و کنیه وی نپرسد؛ این که مردی به غذایی دعوت شود و نپذیرد یا بپذیرد و نخورد؛ و این که مرد پیش از بازی، با همسر خویش نزدیکی کند.( قرب الاسناد: ص 160 ح 583.)
امام رضا (علیه السلام):
با همسرت نزدیکی مکن، مگر آن که با او بازی کنی(در بحارالانوار: این افزوده هم وجود دارد: و بسیار با او بازی کنی.) و پستان های او را بمالی؛ چرا که اگر چنین کنی، آب او و آب تو در هم آید و از آن، بارداری حاصل آید(در برخی از نسخه های طب الامام الرضا (علیه السلام) و همچنین در بحارالانوار چنین آمده است: … زیرا آب زن از پستانش بر می خیزد و شهوت از چهره و چشمانش پیدا می شود.) و همانند آنچه تو از او می خواهی، از تو بخواهد و این، در چشمانش هویدا شود.( طب الامام الرضا (علیه السلام): ص 65، بحارالانوار: ج 62 ص 327.)
ب – پرهیز از شتاب ورزی
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
اگر کسی از شما خواست به سراغ زن خویش برود، او را به شتاب نیفکند.( الکافی: ج 5 ص 567 ح 48.)
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
اگر کسی از شما آمیزش کند، به سان پرندگان با زنان رفتار نکند، بلکه درنگ ورزد، و لختی بماند.( الکافی: ج 5 ص 497 ح 2.)
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
اگر کسی از شما (خواست) با همسر خویش آمیزش کند، حق او را ادا کند و سپس، اگر پیش از برآوردن نیاز او نیاز خویش را برآورد، با او شتاب نورزد تا نیاز او را نیز برآورد.( مسند أبی یعلی: ج 4 ص 183 ح 4186.)
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
اگر کسی از مشا با همسر خویش آمیزش کند، کناره نگزیند تا هنگامی که نیاز زن را هم برآورد، چنان که خود دوست دارد نیازش برآورده شود.( کنزالعمال: ج 16 ص 344 ح 44840.)
ج – خودداری از سخن گفتن
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
در سفارش به امام علی (علیه السلام) -: ای علی! در هنگام آمیزش، سخن مگوی(در علل الشرائع، عبارت آغازین روایت، چنین است: ای علی! در هنگام آمیزشش، زیاد سخن مگوی….)؛ چرا که اگر میانتان فرزندی تقدیر شود، اطمینان نیست که لال نباشد.( کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 3 ص 552 ح 4899، علل الشرائع: ص 515 ح 5.)
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
خداوند – تبارک و تعالی – برایتان این را ناخوشایند می دارد که… در هنگام آمیزش، سخن بگویید.
همچنین فرمود: این کار، گنگی می آورد.( کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 3 ص 556 ح 4914.)
امام صادق (علیه السلام):
به گاه به هم رسیدن ختنه گاه ها، از سخن گفتن بپرهیزید؛ چرا که گنگی می آورد.( تهذیب الاحکام: ج 7 ص 413 ح 1653.)
د – وضو برای بازگشتن
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
اگر کسی از شما به سراغ زن خویش برود و آن گاه بخواهد دیگر بار هم این کار را انجام دهد، وضویی بسازد؛ زیرا این کار، نشاط بیشتری برای بازگشتن، ایجاد می کند.( صحیح ابن حبان: ج 4 ص 12 ح 1211)
ه – غسل پس از احتلام
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
برای مرد مکروه است پس از احتلام با زن همبستری کند، مگر آن که از احتلام، غسل کرده باشد؛ چه، اگر چنین کند و فرزندش دیوانه زاده شود، جز خویش را نکوهش نکند.( تهذیب الاحکام: ج 7 ص 412 ح 1646.)

آنچه پس از آمیزش، بایسته است

الف – پیشاب کردن
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
اگر مردی با همسر خویش نزدیکی کرد، تا پیشاب نکرده است، غسل نکند؛ از این بیم که مبادا باقی مانده منی در آمد و شد باشد و از آن، دردی بی درمان خیزد.( الجعفریات: ص 21.)
امام رضا (علیه السلام):
درباره آمیزش و آداب آن -: پس چون آن کار را کردی، راست مایست و کامل هم منشین؛ بلکه بر پهلوی راست لم بده و سپس، زمانی پس از آن که کار خویش به پایان برده ای، برای پیشاب کردن برخیز. در این صورت، به اذن خداوند (عزوجل) از سنگ (مثانه) در امان خواهی بود.( بحارالانوار: ج 62 ص 327.)
ب – شستن شرمگاه
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
اگر کسی از مشا به سراغ زن خویش رفت و آن گاه خواست دیگر بار بازگردد، شرمگاه خویش را بشوید.( السنن الکبری: ج 7 ص 311 ح 14090.)
ج – غسل
امام صادق (علیه السلام):
در پاسخ زندیقی که پرسید: علت غسل جنابت چیست؟ همانا آمیزش کننده، کاری حلال انجام داده است و کار حلال هم مایه آلودگی نیست -: جنابت، همانند حیض است؛ چرا که نطفه، خونی است استحکام نایافته و آمیزش هم امکانپذیر نیست، مگر به حرکتی سخت و شهوتی چیره. پس، چون به پایان رساند، بدن، نفس می کشد و مرد از نفس آن، در خود بویی بد احساس می کند. غسل برای همین واجب شده است و البته غسل جنابت، افزون بر این، امانتی است که خداوند به بندگان خویش سپرده است تا از این رهگذر، آنان را بیازماید.( الاحتجاج: ج 2 ص 239 ح 223.)
امام رضا (علیه السلام):
علت غسل جنابت، پاکیزگی است تا انسان را از آنچه از آزردگی آن کار دیده است، تطهیر شود و همه تن او پاک گردد؛ زیرا جنابت، از همه بدن شخص برخاسته و از همین رو، تطهیر همه بدن بر او واجب شده است.
اما علت آسان تر گرفتن درباره پیشاب و مدفوع، آن است که از جنابت بیشتر و همیشگی ترند و از همین رو، به سبب فراوانی، مشقت آوری و بیرون آمدن آنه بدون خواست و شهوت، خداوند، در این باره به وضو بسنده داشته است، در حالی که جنابت، تنها از لذت جویی و لذت یابی و واداشتن خود به این کار از انسان بر می خیزد.( کتاب من لا یحضره الفقیه: ج 1 ص 76 ح 171.)
د – خوردن عسل
امام رضا (علیه السلام):
درباره آمیزش و آداب آن -: پس، غسل کن و همان دم، قدری مومیایی با شربت عسل یا با عسلی که کف آن را برداشته باشند، بخور؛ زیرا این کار، همانند آن آبی را که از تو بیرون رفته است، به تو باز می گرداند.( بحارالانوار: ج 62 ص 327.)