الکافی:
– به نقل از ام اسحاق دختر سلیمان -: در حالی که یکی از دو فرزندم (محمد یا اسحاق)
را شیر می دادم، امام صادق (علیه السلام) به من نگریست. سپس فرمود: ای مادر اسحاق!
او را از یک پستان شیر مده از هر دو پستان شیر بده تا یکی خوراک و دیگری نوشاب باشد.( الکافی:
ج 6 ص 40 ح 2.)
زمان شیردهی
قرآن
والولدت یرضعن أولدهن حولین کاملین لمن أراد أن یتم الرضاعة وعلی المولود له،
رزقهن وکسوتهن بالمعروف لا تکلف نفس الا وسعها لاتضار ولدة بولدها ولا مولود له،
بولده ی وعلی الوارث مثل ذلک فان أرادا فصالا عن تراض منهما وتشاور فلا جناح
علیهما وان أردتم أن تسترضعوا أولدکم فلا جناح علیکم اذا سلمتم ما ءأتیتم بالمعروف
واتقوا الله واعلموا أن الله بما تعملون بصیر؛( بقره،
آیه 233.)
و مادران، فرزندان خود را دو سال تمام، شیر دهند. (این) برای کسی که بخواهد
شیردادن را کامل کند. و بر آن کس که فرزند برای او متولد شده (پدر)، لازم است
خوراک و پوشاک مادر را بپردازد (، ح
تی اگر طلاق گرفته باشد). هیچ کس جز
به اندازه توانش تکلیف نمی شود؛ نه مادر به (خاطر اختلاف با پدر) حق ضرر زدن به
کودک را دارد، و نه پدر. و بر وارث او نیز لازم است این کار را انجام دهد (هزینه
مادر را در دوران شیر خوارگی تأمین نماید). پس اگر آن دو با رضایت و رایزنی یکدیگر
خواستند فرزند را از شیر بگیرند، بر آنان گناهی نیست. و اگر هم خواستید برای
فرزندانتان دایه بگیرید، گناهی بر شما نیست، به شرط این که حق گذشته مادر را به
طور شایسته بپردازید. از خداوند، پروا کنید و بدانید که خداوند، به آنچه می کنید،
بیناست.
حدیث
امام صادق (علیه السلام):
(حداقل) شیردهی، 21 ماه است و آنچه از آن کاسته شود، ستمی است بر نوزاد.( الکافی:
ج 6 ص 40 ح 3.)
امام صادق (علیه السلام):
زنی که باردار باشد و طلاق داده شود، خرجی داده می شود تا هنگامی که بار خویش
بنهد. او به فرزند خویش و به این سزامندتر است که او را به (مزدی همانند) آنچه زنی
دیگر می پذیرد، شیر دهد. خداوند می فرماید: لاتضار ولدة بولدها ولا مولود له،
بولده، وعلی الوارث مثل ذلک؛ نه مادری به واسطه فرزندش زیان ببیند، و نه پدری به
واسطه فرزند خویش. بر وارث نیز همانند این است.
(امام (علیه السلام) افزود:) پیش تر چنین بود که اگر زنی از خاندان ما، شوهرش می
خواست با او آمیزش کند، دست خویش را به سوی شوهر بلند می کرد و می گفت: اجازه ات
نمی دهم؛ چرا که می ترسم بر روی فرزندی که دارم، دیگر بار باردار شوم؛ و مرد نیز
می گفت: با تو آمیزش نمی کنم. می ترسم باردار شوی و من، فرزند خویش را بکشم.
خداوند (عزوجل)، از این که زن به شوهر خود زیان برساند و از این که مرد به زن خویش
زیان برساند، نهی فرمود.
اما این که فرموده است: و علی الوارث مثل ذلک؛ بر وارث نیز همانند این است. در این
سخن، از این نهی کرده که در شیر دادن کودک، به او یا به مادرش زیان رسانده شود. زن
را این حق نست که به سبب شیردهی فرزند، بیشتر از دو سال کامل، مزد ستاند. و اگر زن
و شوهر، هر دو با رضایت، توافق کنند که پیش از این مدت، کودک را از شیر بگیرند،
نیکوست -. و فصال در این آیه به معنای از شیر گشودن است.( الکافی:
ج 6 ص 103 ح 3.)
الکافی:
– به نقل از سعد بن سعد اشعری -: از امام رضا (علیه السلام) پرسیدم: که آیا کودک،
بیش از دو سال هم شیر داده می شود؟
فرمود: نه دو سال.
گفتم: اگر از دو سال افزون شود، آیا بدان سبب، بر پدر و مادر او گناهی است؟
فرمود: نه.( الکافی: ج 6 ص 41 ح 8.)