پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم):
انار را با پیه(پیه انار، سپیدی ای است که در درون انار است و دانه ها بر آن تعبیه شده است (لغت نامه دهخدا).) آن بخورید؛ چرا که شست و شو دهنده معده است.( المحاسن: ج 2 ص 356 ح 2236.)
امام علی (علیه السلام):
انار را با پیه آن بخورید چرا که معده را پاک می کند. و هیچ دانه ای (از انار) در معده انسانی مسلمان، جای نمی گیرد، مگر این که آن را روشن می سازد(علامه مجلسی می گوید: گویا نسبت روشن ساختن و وسوسه به معده، مجاز است و مقصود اصلی، روشن ساختن دل و همچنین وسوسه دل است، بدان اعتبار که درستی دل و صلاح قلب، وابسته به صلاح معده است ( بحارالانوار: ج 66 ص 160).) و تا چهل پگاه، شیطان و وسوسه را از آن دور می کند.( مکارم الاخلاق: ج 1 ص 369 ح 1217.)
المحاسن:
به نقل از محمد بن خالد برقی، از یکی از شیعیان، در حدیثی که سندش را به معصوم رساند -: از صعصعة بن صوحان نقل شده است که وی، هنگام یکه امیر مومنان در حال شام خوردن بود، برایشان وارد شد.
امام (علیه السلام) فرمود: ای صعصعه! پیش آی و بخور.
(صعصعه می گوید:) گفتم: شام خورده ام.
در این هنگام، نیمه ای از یک انار، نزد امام (علیه السلام) بود. تکه ای از آن را شکست و به دستم داد و فرمود: آن را با پیهش بخور؛ چرا که زردشدگی دندان ها و بدبویی دهان را می برد و انسان را پاک می سازد.( المحاسن: ج 2 ص 356 ح 2237.)
امام صادق (علیه السلام):
انار را به پیه آن بخورید؛ چرا که معده را می پالاید و ذهن را افزون می کند.( الکافی: ج 6 ص 354 ح 12.)
ر. ک: ص 227 (آنچه معده را می پالاید و تقویت می کند / انار).