امام علی (علیه السلام):
پیه، هم اندازه خود، بیماری را از بدن بیرون می برد. مردم، به هیچ چیز بهتر از روغن حیوانی و قرائت قرآن، درمان نجسته اند.
امام علی (علیه السلام):
نزد پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از گوشت و پیه یاد شد. فرمود: هیچ پاره ای از این دو در معده جای نمی گیرد، مگر این که در جای آن، شفا می روید و بیماری ای از آن جا می رود.
امام صادق (علیه السلام):
هر کس یک لقمه پیه بخورد، آن لقمه هم اندازه خویش، بیماری را از بدن بیرون می برد.(طب الائمه (علیهم السلام): ص ۱۰۰٫)
۱۸۵۰ – طب الائمه (علیهم السلام):
به نقل از یونس بن یعقوب -: هنگامی که امام صادق (علیه السلام) بیمار بود و اسهال خونی داشت و او را خدمت می گزاردم، به من فرمود: ای یونس! چه بی خبری! مگر نمی دانی به من درباره بیماری، الهام شد که برنج بخورم و من نیز گفتم؛ پس، آن را فراهم آوردند، شستند، خشک کردند، سپس در آب پختند، آن گاه نرم ساییدند و پختند و آن را با پیه خوردم و خداوند با همان، درد و بیماری را از من برد؟.(۲۲۶۸)
المحاسن:
از امام صادق (علیه السلام) درباره این سخن پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) که فرموده بود: هر کس لقمه ای از پیه بخورد، آن لقمه هم اندازه خود، بیماری را از بدن برون می راند پرسیدند.
ایشان فرمود: مقصود، پیه گاو است.(المحاسن: ج ۲ ص ۲۵۵ ح ۱۸۰۴٫)
الکافی:
به نقل از زراره -: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: فدایت شوم! آن پیه که هم اندازه خود، بیماری را از بدن بیرون می برد، چیست؟
فرمود: پیه گاو است. ای زراره! هیچ کس پیش از تو، در این باره از من نپرسیده بود.(الکافی: ج ۶ ص ۳۱۱ ح ۶٫)
الکافی (علیه السلام):
به نقل از محمد بن فیض -: نزد امام صادق (علیه السلام) بودم که مردی آمد و به ایشان گفت: دخترم از بیماری شکم روش، تکیده و لاغر گشته است.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: چه چیزی تو را از پلوی چرب، باز می دارد؟ چهار یا پنج تک سنگ بردار و در کنار آتش بگذار و برنج را در دیگی قرار بده و خوب بپز و مقداری چربی تازه قلوه گاو، در ظرفی بریز و از آن سنگ های داغ شده، در آن قرار بده و ظرف دیگری را بر روی آن بگذار و خوب بر هم زن و مواظب باشد بخار آن، خارج نشود. هنگامی که روغن ذوب شد و برنج هم خوب پخته شد، روغن آب شده را در برنج بریز و بیمار (دخترت) بخوران.
۱۸۵۴ – امام کاظم (علیه السلام):
هر کس لقمه ای از پیه را به درون خود ببرد، آن لقمه هم اندازه خود، بیماری را از بدن بیرون می برد.(الکافی: ج ۶ ص ۳۱۱ ح ۴٫)