مکارم الاخلاق:
به نقل از یکی از یاران امام رضا (علیه السلام) که از ایشان درباره بهک پرسید -: امام رضا (علیه السلام) فرمود: قدری ماش تازه را در فصل برداشت آن بردار و همراه با برگش بکوب و سپس بفشر تا آبش گرفته شود. این آب را در حالت ناشتا بخور و بر قسمت های بهک زده پوست نیز بمال.
این کار را انجام دادم و بهبود یافتم.( مکارم الاخلاق: ج 1 ص 406 ح 1379.)
2034 – الکافی:
به نقل از احمد بن حسن بن جلاب، از یکی از هم مسلکان ما -: مردی نزد امام کاظم (علیه السلام) از بهک، اظهار ناراحتی کرد.
امام (علیه السلام) به او فرمود که ماش را بپزد و از آن، نوشاکی بسازد و آن را در غذای خویش بریزد.( الکافی: ج 6 ص 344 ح 1.)
بیان
علامه مجلسی می گوید:
(فیروزآبادی) در قاموس گفته است: ماش، دانه ای است شناخته شده با طبعی معتدل و ستوده. برای تبدار و سرماخورده، سودمند است، ملین است و چون در سرکه پخته شود، برای گری های چرکین، سودمند است. پماد حاصل از آن، اندام های گرفتار به ضعف و سستی از تقویت می کند.( بحارالانوار: ج 66 ص 256.)