آیا صاحبان قبور در بقیع مشخص هستند؟
قبوری را که شیعیان و یا دیگر مسلمانان زیارت می‌‌کنند، بیش از 1400 سال است در آن مردگان به خاک سپرده می‌‌شوند و هرگز معلوم نیست چه کسانی در آنها مدفونند
پاسخ:
طراح این شبهه نه تنها می‌‌خواهد صاحبان این قبور را زیر سؤال ببرد بلکه با این اندیشه خام قبور شیخین و حتی پیامبر گرامی (ص) را زیر سؤال می‌‌برد؛ زیرا همه آنها بیش از هزار سال پیش به خاک سپرده شده‌اند و هرگز معلوم نیست صاحبان آنها چه کسانی هستند. به راستی اندیشه‌ای به این خامی و پوچی از انسان‌‌های دور از فرهنگ شنیده نمی‌شود تا چه رسد به انسان‌هایی که درصدد ارشاد مردمند.
این قبور بیش از هزار سال است سینه به سینه به مردم رسیده و تا چندی پیش همه این قبور دارای سایبان و گنبد و بارگاه بودند و اسامی صاحبان آنها مشخص بود و در طول این 1400 سال مردم به زیارت آنها می‌‌آمدند. اگر کلنگ وهابیان در سال 1304ه .ش این مقابر را خراب نمی‌کرد تمام آثار این صاحبان قبور به روشنی مشاهده می‌‌شد. جهانگردان در طول سال‌ها که به زیارت بقیع آمده‌اند حتی کسانی که سفرنامه‌‌های حج نوشته‌اند خصوصیات همه قبور را ضبط کرده‌اند.
1. مسعودی (متوفای345) مورخ معروف قبور ائمه اهل بیت (ع) در قبرستان بقیع را چنین بیان می‌‌کند:
روی قبر آنان سنگی است که در آن نوشته شده است: به نام خدای رحمان و رحیم سپاس خدای را که امت‌ها را نابود و مردگان را زنده می‌‌کند. این قبر فاطمه بنت پیامبر سرور زنان جهانیان و قبر حسن بن علی بن ابی‌طالب و قبر علی بن الحسین بن ابی‌طالب و قبر محمد بن علی و قبر جعفر بن محمد است.[1]
مسعودی از مورخان قرن چهارم است. سلفی‌‌های متعصب این قرن و قرن‌‌های پیش از آن را بهترین قرون تاریخ اسلام می‌‌شمارند و اعمال رایج در بین مسلمانان آن زمان را نشانه مشروعیت آن اعمال می‌‌دانند. متأسفانه این سنگ بزرگ که مسعودی از آن یاد کرده است در اثر سلطه وهّابیان زیر خروارها خاک پنهان گشته و امروزه این قبور اساساً به صورت مشخص از هم شناخته نمی‌شوند.
2. ابن جبیر[2](540ـ614)، جهانگرد معروف مشاهد انبیا و صالحان و ائمه اهل بیت را در مصر، مکه معظمه، مدینه منوره، عراق و شام مشاهده کرده و خصوصیات هر یک را به تفصیل در سفرنامه مشهور خود آورده است که نقل همه آنها برای ما امکان پذیر نیست.
3. محمد بن محمود معروف به «ابن النجار» جهانگرد معروف مسلمان در کتاب «اخبار مدینة الرسول» می‌‌نویسد:
گنبد بسیار بلندی که از قدمت خاصی برخوردار است در اولبقیعموجود است که دو در دارد که هر روز یکی از آنها برای زیارت باز می‌‌شود.[3]
اینها نمونه‌هایی است که از سفرنامه‌ها نقل کردیم و چنانچه به دیگر سفرنامه‌ها مراجعه شود روشن می‌‌گردد که ساختن بنا بر قبور انبیا و اولیا یک سنت دیرینه در میان موحّدان بوده است.
ابن حجاج بغدادی (262ـ392) از شعرای بزرگ عراق می‌‌باشد که قصیده‌ای را در مدح امیرمؤمنان سروده و در حرم آن حضرت در محضر جمعی ایراد کرده است. او در آغاز این قصیده می‌‌گوید:
یا صاحب القبّة البیضاء علی النجف من زارَ قبرَک و استشفی لدیک شُفِی ای صاحب گنبد سپید در سرزمین نجف هرکس قبر تو را زیارت کند و نزد تو(از خدا) شفا بطلبد، خدا او را شفا خواهد داد.
اصولاً صاحبان این قبرها به صورت متواتر نقل شده‌اند و همه مسلمانان جهان صاحبان آنها را می‌‌شناسند. انکار و یا تجاهل سبب نمی‌شود که صاحبان این قبور شناخته نشوند.
امروز قبور انبیا و اوصیا در اردن و مصر و عراق فلسطین همه جای جهان اسلام برپاست بنابراین نباید بگوییم صاحبان این قبرها هزاران سال پیش به خاک سپرده شده‌اند و هرگز کسی نمی‌داند که صاحبان آنها کیست؟
صاحبان این قبور به صورت تواتر سینه به سینه نقل شده‌اند و نباید با این اندیشه‌‌های خام تاریخ اسلام و رهبران دینی را نادیده بگیریم و اگر به این سخن واهی گوش بدهیم، تمام آثار اسلامی زیر سؤال می‌‌روند و به فراموشی سپرده می‌‌شوند.
مراجعه شود: جدال احسن، ص 305.
* منابع:
[1]. مسعودی: مروج الذهب، ج2، ص 288، از نظر مسعودی قبر معروف به قبر فاطمه، به دخت پیامبر گرامی9 تعلق دارد، در حالی‌که از نظر ما، متعلق به فاطمه بنت اسد است.
[2]. محمد بن احمد بن جبیر اندلسی از جهانگردان معروف اواخر قرن ششم است او سه بار به جهانگردی پرداخته و مشرق زمین را سه بار زیر پا نهاده است و یکی از سفرهای او در 578ه .ق آغاز و در 581ه .ق به پایان رسیده است. (اعلام، ج 5، ص 319).
[3]. اخبار مدینة الرسول، تحقیق صالح محمد جمال، چاپ مکه مکرمه.