ايها الناس! انا ابن مكة و منى، انا ابن زمزم و الصفا، انا ابن من حمل الركن باطراف الردا، انا ابن خير من ائتزر و ارتدى، انا ابن خير من انتعل و احتفى، انا ابن خير من طاف وسعى، انا ابن خير من حج ولبى، انا ابن خير من حمل على البراق في الهواء، انا ابن من اسري به من المسجد الحرام الى المسجد الاقصى، انا ابن من بلغ به جبرئيل الى سدرة المنتهى، انا ابن من دنا فتدلى فكان قاب قوسين او ادنى، انا ابن من صلى بملائكة السماء، انا ابن من اوحى اليه الجليل ما اوحى، انا ابن محمد المصطفى، انا ابن علي المرتضى، انا ابن من ضرب خراطيم الخلق حتى قالوا: لا اله الا الله.
انا ابن من ضرب بين يدي رسول الله بسيفين و طعن برمحين و هاجر الهجرتين و بايع البيعتين و قاتل ببدر و حنين و لم يكفر بالله طرفة عين، انا ابن صالح المؤمنين و وارث النبيين و قامع الملحدين و يعسوب المسلمين و نور المجاهدين و زين العابدين و تاج البكائين و اصبر الصابرين و افضل القائمين من آل ياسين رسول رب العالمين، انا ابن المؤيد بجبرئيل، المنصور بميكائيل.
انا ابن المحامي عن حرم المسلمين و قاتل المارقين و الناكثين و القاسطين و المجاهد اعداءه الناصبين، و افخر من مشى من قريش اجمعين، و اول من اجاب و استجاب لله و لرسوله من المؤمنين، و اول السابقين، و قاصم المعتدين و مبيد المشركين، و سهم من مرامى الله على المنافقين، و لسان حكمة العابدين و ناصر دين الله و ولى امر الله و بستان حكمة الله و عيبة علمه، سمح، سخي، بهى، بهلول، زكي، ابطحي، رضي، مقدام، همام، صابر، صوام، مهذب، قوام، قاطع الاصلاب و مفرق الاحزاب، اربطهم عناناو اثبتهم جنانا، و امضاهم عزيمة و اشدهم شكيمة، اسد باسل، يطحنهم في الحروب اذا ازدلفت الاسنة و قربت الاعنة طحن الرحى، و يذرؤهم فيها ذرو الريح الهشيم، ليث الحجاز و كبش العراق، مكي مدني خيفي عقبي بدري احدي شجري مهاجري . من العرب سيدها، و من الوغى ليثها، وارث المشعرين و ابو السبطين: الحسن و الحسين، ذاك جدي علي بن ابى طالب.
ثم قال: انا ابن فاطمة الزهراء، انا ابن سيدة النساء.
فلم يزل يقول: انا انا، حتى ضج الناس بالبكاء و النحيب، و خشي يزيد ان يكون فتنة فأمر المؤذن فقطع الكلام، فلما قال المؤذن: الله اكبر الله اكبر، قال علي: لا شيء اكبر من الله، فلما قال المؤذن: اشهد ان لا اله الا الله، قال علي بن الحسين: شهد بها شعري و بشري و لحمي و دمي، فلما قال المؤذن: اشهد ان محمدا رسول الله، التفت من فوق المنبر الى يزيد فقال: محمد هذا جدي ام جدك يا يزيد؟ فان زعمت انه جدك فقد كذبت و كفرت و ان زعمت انه جدي فلم قتلت عترته؟
بسم الله الرحمن الرحیم
ترجمه خطبه حضرت سجادعلیه السلام
درشام
ایهاالناس خـدا شــش صـفتی داده بــه مــا *** از فـضـائل بنـمـوداست به ما هفـــــت عطا
علم وحلم است وجوانمردی ما از اوصـاف *** هم بلیغیم وشجاعیم نه این اســـــت گزاف
و از فضائل به شما هست ز ما پیغمبر *** حمزه و جعــفر طیــار و جنـــــاب حیدر
هست از ما حسنینی که بود آل رســول *** بنمائـید زمــن آنــچه بیان گـــــشته قبول
و آنکه بشناخت مرا از نصبم هست آگاه *** وآنکه نشـناخت نمـاید بـه بیـــانـات نـگــاه
ایها الناس منـــــــــم زاده مکه و مــــــنا *** ایها النـاس مـنـم زاده زمــزم وصــــــــفا
ایها النــــاس مـنم زاده آنـکــس که زجــــود *** بــاعــــبا بـردحــجرتـابـر بـــیت مـــــعبـــود
بهتریـن سـعی وصـــــفا ویژِه احمــــــد باشد *** بـهترین حــج وحج ولبیک مـــــحمد باشـد
جد مــــن رفته بـــه مــعراج به نـــص قـــرآن *** آن دنا وفتدلی اســـت به وصـــــــف ایشان
قـاب قـوســــیـن بـــود فـاصــلـه اش تـا ایــزد *** نیـست کس لایق این وصـــف بغیر ازاحمد
آنـکه کردنــد مـلائک بــه برش عرض سلام ***جد من بود که شـــدصاحب این شأن ومقام
مـــصطـفی ختــم رســولان خــدا را پــســـرم *** مرتــــــضی آیت حـــــق شـیر خدا راپسـرم
پســـــرم من بــه عــلی آنکــه یلـــان راافکند *** تانــمودند بــه تهـــلیل صــدا خـــصم بــلند
آنـــکه درپیــش نبی بــــا دوسلاحش جنــگید *** ازدم تیـــغ دوســـر شــیر به شمشیر کشید
آنـــکه ازامــــرخداکـــــرددونوب ت هجــــرت *** آنکه با ختـــم رســـل کرد دونوبــت بــیعــت
همــچنان صــاعقه غریــد چو در بدر وحنین *** بــــه خدا کــــفر نورزیـــد علی طرفه العین
صــــالح امـــت پیغـــمبر علی جــــدمــن است *** وارث جـــمله رســـل بعـــدنبی جدمن است
ملـــحدین رابـــه زمـــین کـــرده گرفتـــارعلی *** مسلمیـــن راکه بود مونـس غمخوار؟علـی
درصـــف جنـگ علــــی بودبه مثل خورشـید *** کـــس به محراب عبادت چوعلی هیچ ندید
هیـــچ کــــس مثل علی اهل شب وگریه نبود *** چــــقدربـــرستـــــم اهــــل جـــفاصـبر نمود
قائـــــمین زآل نــــــبی را علــــــــــی آمد برتـر *** درتهــــجـــــد بــود ازآل نـــــــبی بــــالاتــر
کــرده تأییــــد علــــــــی رابه جهان جبرائیل *** زآســــمان آمــده بــر یـــاری اومیکائــــیل
مسلمــــــین راست علـــــی حامی ویارویاور *** مارقیــــن دردم شمشیـــرعلـــــی شدبی سر
ناکثیــــن کشــت وشدازضربه اوخون جاری *** قاســــطین رابکشانـــــیدبــه حـــــدخواری
نیست درجمع قریش ازعلـــــی افزونتر کس *** بیعــت اول اسلام علــــــــــــــی کرده وبس
اولیـــن سابــق علــــــــی بود که اسلام آورد *** ظالمـان کشته ومشرک صفتان بی سرکرد
تیــغ برچشـــم منـــافــــــق بــود ازسوی خدا *** بردورویان علــــی ازجانب حق گشته رها
حکمـــت ازچشمه جوشان علــــی می جوشد *** بهــــریاری حقــــیقت زوفــامــی کـــــوشد
ولـــــــــی امر خداوندمبــــــین بودعلــــــــــی *** گلــــشن حـــکمت وعلامه دین بود علــــی
جدمن هست سخی هست جوانمردونظــــیف *** ابطحــــی ورضی وجامع هرخیروشریـــف
درهمه خیرعلــــــــی بـــــــود یقین پیش قدم *** صابر وصائم وقائم زعـــــــرب تا به عجم
رشته ظلــــــم وستـــم رازدم تیـــغ گسیــخت *** پیـــکرکفربلـــرزیدو خزان گشته و ریخت
قدمـــش ثابت در عزم چو کوهـــــــــی محکم *** همچوشیری به خروشید وستم گشت عدم
نیزه هاخـــردشد واسلــــــــــحه ها گشت تباه *** همــــــچوبـــــادی که برد ازسـرره پره کّاه
به حجاز است چو شیرو به عراق است امیر *** مدنی، مکی وخیفی وبه بدراست دلـــــیر
احدی وشــــجری است ومهــــــاجرزوطـــــن *** وارث مشـعر والد به حسین است وحسن
4
این بـــود جد مــــن وجده مـــــــن زهرااست *** فاطمـــــــــــــــــه سیده جملگی زنها اســت
جده دیگر من همسر احمــــــــــــــــــــد باشد *** اوخدیجه است که غمخوار محــــمد باشد
پدرم هست حســـــــــــــــــین کشته ظلم اعدا *** کـه نمودنــــد جدا رأس وی ازتن زقفـــــــا
آنکه ازتشنه لبــــی برلــــب دریــــا جان داد *** کـربلاپیکراوازســــــــتم عریــــــــتان افتاد
غارت کیـــن بنمودند چوعمـــــــــــــــامه او *** بنمودند برون ازتـــــــــــــــن اوجامــه تو
گریه ازبهر غریبـــــیش کند اهل سمــــــــــا *** نوحه گر جن به زمين مرغ خوش الحان به بهوا
تن اوکرب وبــــــــــــلاوسر او روی سنان *** اهل بــیتش به اسیری به سوی شام روان
شاکرم من به خدا یی که دراین گونه مـحن *** امتـــحان کــردمـــراباچـــه بلاهای حــــسن
رایت عــــــدل وهدایت زخدادست من است *** پرچــــم کـــفروضــلالت به بر اهرمن است
گریه برخواست زمـــردم زکــــــلام سجــــاد *** پسرهنـــد جگـــــرخواربه وحــــشت افتـاد
امرکرداوبه موذن که شده وقت صــــلات *** گواذان وبـده مــن راتــوازاین غصه نجات
گفــــت تکبیرموذن که کـــند دفــــــع خطر *** گفـت ســجـاد کــه حق اسـت زهـرچیزاکــبر
گفت تهلیل که خوابیده شود شورش عام *** گفــت ســجـاد مــوذن بنـــمـا قــطـع کــــلام
به شهادت بـــود اعضــای من ازســرتاپا *** کــه خداهسـت وجزاونیسـت دگـرهـیـچ الاه
اشــهدان محـــمد به اذان چونکه رســــید *** رونمـود حضـــرت ســــجاد زبـــالابــه یزیـد
جدمــن هســت ویا جدتــو ای رهــبـرشـام *** این محـــمد کـه بیان شد به اذان این هنگام
گربه گویی که بود جدمن این است دروغ *** گربود جدمن این چیست؟ که شدشام شلوغ
ازچه روکشته ای ای ظالم دون عـترت او *** زچــه رویــی توشکســتی زجــفاحـرمـت او
مجلس شام به هم ریخت ازاین رشته کلام *** به یـــزید هر کســی ازدورنمــودی دشــنــام
مکــتــب کــــفرمــعاویــه ز رونــق افـــتاد *** زحمــت وسعـی چهل سـاله اورفت به بــــاد