هدف از آفرینش انسان این است که او با تلاش اختیاری خود به مقامی برسد که اسمش قرب به خدا است و این اعمال اختیاری اسمش عبادت است.((و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون)) (الذاریات 56) البته عبادت ها دو دسته اند: بعضی ذاتاً به عنوان عبادت انجام می گیرد٬ مثل نماز٬ روزه و…و دسته دوم اعمالی است که وقتی به قصد قربت انجام بگیرد عبادت به حساب می آید. آنچه ما باید بیشتر به آن اهتمام بورزیم و رابطه نزدیکتری بین ما و خدا برقرار میکند عبادت های دسته اول است و در میان اعمال عبادی افضل آنها نمازاست. به حضرت موسی خطاب شد که((اقم الصلاۃ لذکری)) و حضرت عیسی در گهواره گفت: (( واوصانی بالصلاﺓ والزکاﺓ )) وروایاتی داریم به این مضمون که اگر نماز پذیرفته شود سایراعمال پذیرفته می شود. ((الصلاﺓ عمودالدین ان قبلت قبل ماسواها ))به هرحال کسی که می خواهد به قرب خدا برسد٬ بیشترین اهتمامش باید این باشد که نمازش را درست بخواند.نماز یک سلسله مراحلی دارد که به ظاهر شریعت مربوط است: باید لباس نمازگذار پاک باشد٬ غصبی نباشد٬ واجبات و محرمات آن باید رعایت شود و… ولی اینها همه قالب نماز است. آن چه باعث تقرب حقیقی می شود روح نماز و توجهی است که دل به خدا پیدا می کند. رابطه ای که بین انسان و خدا برقرار می شود از راه دل است٬ پس اگر می خواهیم از نمازمان بهتر استفاده کنیم باید سعی کنیم روح نماز را بیشتر درک کنیم٬ دلمان بیشتر با نماز باشد.