در کتب فقهی مسائلی پیرامون حضرت صاحب الزمان علیه السلام وجود دارد که در اینجا به چند نمونه از آنها اشاره می شود:
1. پیروی از فقهاء
در حدیثی منسوب به آن حضرت آمده است:
«اَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فیها اِلی رُواةِ حَدیثِنا فَاِنَّهُمْ حُحَّتی عَلَیْکُمْ وَ اَنَا حُجَّةُ اللّه ؛(1) در حوادث و مسائلی که پدید می آید به راویان احادیث ما مراجعه کنید، زیرا آنان حجت من بر شمایند و من حجت الهی هستم.» و در برخی از کتب آمده است «فَاِنَّهُمْ خَلیفَتی؛(2) آنان جانشینان من هستند.»
2. ایستادن به احترام نام حضرت
یکی از سنتهای نیکو ایستادن به احترام لقب خاص آن حضرت: «قائم آل محمد» است و گاهی با شنیدن سایر لقبها و نامهای حضرت نیز علاقه مندان بر می خیزند و دستهای خود را به علامت احترام و تعظیم بر سر می گذارند. از امام صادق علیه السلام سؤال شد: دلیل این کار چیست؟ حضرت فرمود: «چون غیبت آن حضرت طولانی است، لذا هر کس او را بدین لقب که اشاره ای است به دولت او و حسرتی است بر غربتش ـ یاد کند، آن جناب نیز با شدّت لطف به او نظر می افکند و از عظمت و بزرگ داشت مقام مولا آن است که در آن هنگامی که مولای بزرگوار به او نظر لطف بیندازد، او نیز از جای برخیزد و از خداوند تعجیل در فرج او را طلب کند.»(3)
و فرمود: «اَللّهمّ عجّل فَرَجَه و سَهِّل مَخْرَجَهُ.»(4)
3. ذکر نام خاص حضرت مهدی علیه السلام
از مسائلی که عموم شیعیان از آن دوری می جویند بردن نام خاص حضرت مهدی علیه السلام است در حالی که اکثر علماء آن را ممنوع نمی دانند. آیة اللّه مکارم شیرازی می فرماید: «این ممنوعیت مربوط به زمان تقیه بوده است و امروز مانعی ندارد.»(5)
حضرت در مجامع عمومی چه حکمی دارد؟
آیت اللّه فاضل لنکرانی: مانعی ندارد.(6)
4. گفتن جمله «و عجل فرجهم» در پایان تشهد
سؤال: در پایان تشهد نماز گفتن «و عجل فرج آل محمد» چه حکمی دارد؟
آیت اللّه مکارم شیرازی: احتیاط آن است که این کار را نکند و مطابق با آنچه در رساله ها آمده است عمل نماید.(7)
________________________________________
1. وسائل الشیعه، ج27، ص140، ح33424.
2. جواهر الکلام، ج21، ص395.
3. شرح اصول کافی، ملا صالح مازندرانی، ج10، ص217، ح1.
4. شکوه فقاهت، ص310؛ استفتائات جدید، آیة اللّه تبریزی، ص505، س 2208.
5. القواعد الفقهیه، ج1، ص494.
6. جامع المسائل، آیة اللّه فاضل، ج2، ص492.
7. استفتائات جدید، آیة اللّه مکارم، ج2، ص107، س263.