امام علي – عليه السلام – فرمودند: دل كافر، سخت تر از سنگ است.
«جامع الأخبار، ص 383، ح 1071»
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم :
دنَى الكُفرِ أن يَسمَعَ الرجلُ عن أخيهِ الكَلِمَةَ فَيَحفَظَها علَيهِ يُريدُ أن يَفضَحَهُ بها ، اُولئكَ لا خَلاقَ لَهُم .
كمترين درجه كفر ، اين است كه آدمى از برادر خود سخنى بشنود و آن را نگه دارد تا (روزى) به وسيله آن رسوايش گرداند ؛ اينان از خير و خوبى بىنصيبند .
بحار الأنوار : 78/276/112
امام صادق (عليه السلام) فرمودند:
اصولُ الکُفرِ ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُ؛
ریشه های کفر سه چیز است: حرص و بزرگ منشی نمودن و حسد ورزیدن.
(جهاد النفس، ح 550
امام حسن عسکری علیه السلام:
المُومِنُ بَرَکَةٌ عَلی المُومِنِ وَ حُجَّةٌ عَلی الکافر؛
مومن برای مومن برکت و برای کافر، اتمام حجت است.
تحف العقول، ص489 امام صادق علیه السلام:
اِیّـاکُـم اَن یَحسُـدَ بَعضُکـُم بَعضـاً فَـاِنَّ الکُفـرَ اَصلُه الحَسَـد؛
از حسـد ورزى به یکـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه کفـر، حسـد است.
تحف العقول، ص 315
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله:
أدنی الکُفر أن یَسمَعَ الرَّجُلُ مِن أخیهِ الکَلِمَةَ فَیَحفَظَها عَلَیهِ یُریدُ أن یَفضَحَهُ بِها.
کمترین کفر این است که انسان از برادرش سخنی بشنود و آن را نگه دارد تا او را با آن سخن رسوا کند.
وسایل الشیعه، ج17، ص211
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم :
اللّهُمّ إنّي أعوذُ بكَ مِن الكُفرِ والفَقرِ ، فقالَ رجُلٌ : أيَعدِلانِ ؟ قالَ : نَعَم؛
بار خدايا ! من از كفر و فقر به تو پناه مىبرم. مردى عرض كرد: آيا اين دو با هم برابرند ؟ فرمودند: آرى .
كنز العمّال : 16687
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم :
لولا رَحمَهُ ربِّي علَى فُقَراءِاُمَّتِي كادَ الفَقرُ يَكونُ كُفرا؛
اگر رحمت پروردگار من به فقراى امّت من نبود ، نزديك بود كه فقر به كفر بينجامد.
جامع الأخبار : 300 / 817
قال رسول الله – صلى الله عليه وآله -:
بين الايمان و الكفر ترك الصلاة ؛
فاصله ميان ايمان و كفر، نماز نخواندن است .
(ميزان الحكمه ، ج 5، ص 402. كنزالعمال ، حديث 18869)
قال الصادق – عليه السلام -:
ان تارك الصلوة كافر ؛
همانا ترك كننده نماز واجب ، كافر است .
(وسائل الشيعه ، ج 3، ص 28)
قال رسول الله – صلى الله عليه وآله -:
من ترك الصلوة متعمدا فقد كفر؛
هركس عمدا نمازش را ترك كند، كفر ورزيده است .
(لئالى الاخبار، ص 394)
قال رسول الله – صلى الله عليه وآله -:
ما بين المسلم و بين ان يكفر الا ان يترك الصلاة الفريضة متعمدا او يتهاون بها فلا يصليها؛
فاصله بين مسلمان و بين كفرش چيزى جز ترك نماز واجب نيست كه يا عمدا ترك نمايد و اصلا قبول نداشته باشد و يا از بى اعتنايى نماز نخواند.
(بحارالانوار، ج 82، ص 216. ميزان الحكمه ، ج 5، ص 402)
قال رسول الله – صلى الله عليه وآله -:
تارك الصلاة ملعون فى التوراة ملعون فى الانجيل ملعون فى الزبور ملعون فى القران ملعون فى لسان جبرئيل ملعون فى لسان ميكائيل ملعون فى لسان اسرافيل ملعون فى لسان محمد ؛
ترك كننده نماز در تورات و انجيل و زبور و قرآن مورد لعنت قرار گرفته و به زبان جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و محمد(ص) ملعون است .
(انوار الهداية ، ص 197، الحكم الزاهره ، ص 294)
امام على عليهالسلام :
إنّ فيهِ شِفاءً مِن أكبَرِ الداءِ ، وهُو الكُفرُ والنِّفاقُ ، والغَيُّ والضَّلالُ ؛
در قرآن، درمان بزرگترين دردهاست : درد كفر و نفاق و تباهى و گمراهى .
نهج البلاغة : الخطبة 176 منتخب ميزان الحكمة : 458
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِیّـاکُـم اَن یَحسُـدَ بَعضُکـُم بَعضـاً فَـاِنَّ الکُفـرَ اَصلُه الحَسَـد؛
از حسـد ورزى به یکـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه کفـر، حسـد است.
(تحف العقول، ص 315)
پیامبراکرم صلى الله علیه و آله وسلم فرمودند:
أدنی الکُفر أن یَسمَعَ الرَّجُلُ مِن أخیهِ الکَلِمَةَ فَیَحفَظَها عَلَیهِ یُریدُ أن یَفضَحَهُ بِها؛
کمترین کفر این است که انسان از برادرش سخنی بشنود و آن را نگه دارد تا او را با آن سخن رسوا کند.
(وسایل الشیعه، ج17، ص211)
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من رمى مؤمنا بکفر فهو کقتله؛
هر که مؤمنى را به کفر نسبت دهد چنان است که او را کشته باشد.
نهج الفصاحه
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
کاد الفقر أن یکون کفرا؛
بیم آن است که فقر به کفر انجامد.
نهج الفصاحه
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
قتال المسلم کفر و سبابه فسوق و لا تحلّ لمسلم أن یهجر أخاه فوق ثلاثه أیّام؛
جنگ با مسلمان کفر است و ناسزا گفتنش گناه است و روا نیست که مسلمانى بیش از سه روز با برادر خود قهر کند.
نهج الفصاحه
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الجفاء کلّ الجفاء و الکفر من سمع منادی اللَّه تعالى ینادی بالصّلاه و یدعوه إلى الفلاح فلا یجیبه؛
نشان خشونت و کفر نفاق آن است که کسى منادى خدا را بشنود که به نماز ندا می دهد و وی را به رستگارى می خواند و دعوت او را اجابت نکند.
نهج الفصاحه
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
الجدال فی القرآن کفر؛
مجادله در باره قرآن کفر است.
نهج الفصاحه
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
التّحدّث بنعم اللَّه شکر و ترکه کفر و من لا یشکر القلیل لا یشکر الکثیر و من لا یشکر النّاس لا یشکر اللَّه و الجماعه خیر و الفرقه عذاب؛
گفتگو از نعمتهاى خداوند شکر است و ترک آن کفر است و هر که نعمت کم سپاس نگذارد، سپاس نعمت بسیار را نخواهد گذاشت و هر که مردم را سپاس ندارد سپاس خدا را نخواهد داشت اجتماع مایه نیکى است و تفرقه موجب رنج و عذاب است.
نهج الفصاحه
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
بین العبد و بین الکفر ترک الصّلوه؛
میان بنده و کفر ترک نماز فاصله است.
نهج الفصاحه
پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
الجفاء کل الجفاء و الکفر من سمع منادی الله تعالی ینادی بالصلاة و یدعوه الی الفلاح فلا یجیبه؛
نشانه ستمکاری و کفر آن است که کسی منادی خدا را بشنود که به نماز ندا می دهد و وی را به رستگاری می خواند و دعوت او را اجابت نکند.
( نهج الفصاحه ، ص 279 )
امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
سرانجام كافر ، دوزخ است.
غررالحکم ، باب دوزخ
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أرکانُ الکُفر أربَعَةٌ الرَّغبَةُ وَ الرَّهبَةُ وَ السَّخَطُ وَ الغَضَبُی
پایه های کفر چهار چیز است : میل و خواهش، ترس و بیم ، ناخشنودی و خشم.
(جهاد با نفس، ح 475)
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اُصُولُ الکُفر ثَلاثَهٌ الحِرصُ وَ الاِستِکبارُ وَ الحَسَدُی
ریشه های کفر سه چیز است: حرص و خود بزرگ بینی و حسد ورزیدن.
(جهاد با نفس، ح 474)
امام صادق علیه السلام فرمودند:
ایـاكـم ان یحسـد بعضكـم بعضـا فـان الكفـر اصله الحسـد.
از حسـد ورزى به یكـدیگـر بپـرهیزیـد، زیـرا ریشه كفـر، حسـد است.
(تحف العقول ، ص 315)