سخنان حضرت فاطه سلام الله علیها(3)
2- حماسه غدير و حديث منزلت :
الف – يادآورى حديث منزلت :
حضرت زهرا عليها السلام هر جا كه لازم بود با يادآورى حديث غدير، مغزهاى خفته و انسانهاى فريب خورده را هدايت و بيدار مى فرمود، و بارها تذكر مى داد كه :
حديث 17 :
قالت : انسيتم قول رسول الله صلى الله عليه و آله يوم غدير خم
من كنت مولاه فعلى مولاه ؟
و قوله صلى الله عليه و آله انت منى بمنزله هارون موسى (35)
(آيا فراموش كرديد، سخنان رسول خدا را در روز غدير خم (كه فرمود:) هر كه من مولا و رهبر او مى باشم ، على (عليه السلام ) نيز مولاى اوست ، و آيا فراموش كرديد كه به على (عليه السلام ) فرمود يا على (عليه السلام ) موقعيت تو نسبت به من همانند هارون به موساى پيغمبر (عليه السلام ) است (36))
ب – پاسخ بهانه جوها:
حضرت زهرا عليها السلام در پاسخ بى تفاوت هاى بهانه جو كه مى گفتند:
اگر على (عليه السلام ) زودتر شروع مى كرد و براى مردم صحبت مى نمود، منحرف نمى شدند، فرمود:
حديث 18 :
قالت : فما جعل الله لا حد بعد غدير خم من حجة و لا عذر(37)
(پس از غدير خم ، خداوند براى هيچكس عذر و بهانه اى باقى نگذاشته است (38))
ج – عذرتراشى ممنوع :
و آنگاه كه مهاجرين و انصار در عذرخواهى پافشارى كردند، فرمود:
حديث 19 :
قالت : اليكم عنى فلا عذر بعد تعذيركم و لا امر بعد تقصيركم هل ترك ابى يوم غدير خم لاحد عذرا؟(39)
(دور شويد و مرا به حال خود واگذاريد. پس از كوتاهى و سهل انگارى ، جايى براى عذرخواهى نمانده است ، آيا پدرم پيامبر صلى الله عليه و آله پس از حادثه غدير خم جايى براى عذر تراشى و بى تفاوتى باقى گذاشته است ؟(40))
الف : هشتم : ويژگى هاى امام على (عليه السلام )
((امام على (عليه السلام ) از ديدگاه حضرت زهرا عليها السلام ))
1- ارزشهاى امام على (عليه السلام )
براى شناساندن انسانى خدا گونه در زمين ، قلمها و زبانها عاجزند بايد از سخنان حضرت زهرا عليها السلام براى شناسائى على (عليه السلام ) يارى طلبيد.
حضرت فاطمه عليها السلام در برابر يكى از افراد نادان مدينه كه خفاش صفت ، برابر آفتاب وجود امام ، زبان به سرزنش گشوده بود، فرمود:
حديث 20 :
قالت : و هو الامام الربانى و الهيكل النورانى ، قطب الاقطاب و سلاله الاطياب الناطق بالصواب ، نقطه دائره الامامة و ابو بنيه الحسن و الحسين الذين هما ريحانتى رسول الله سيدى شباب اهل الجنة (41)
(على امامى ربانى و الهى ، و هيكلى نورانى و مركز توجه همه عارفان و خداپرستان و فرزندى از خاندان پاكان ، گوينده بحق و روا، جايگاه اصلى و محور امامت ، و پدر حسن و حسين دو دسته گل پيامبر صلى الله عليه و آله و دو بزرگ و سرور جوانان اهل بهشت است )
و به حديث 49 ((جهاد و دفاع از ولايت )) مراجعه شود
2- بهترين شوهر: حديث 10
3- سوابق مبارزاتى على (عليه السلام )
در آن روزها كه امام على (عليه السلام ) را دست كفر و شرك و نفاق به انزوا كشاند، حضرت زهرا عليها السلام در ميان مهاجر و انصار، سوابق مبارزاتى اميرالمؤ منين (عليه السلام ) را يك يك برشمرد، تا حجت الهى را تمام كند
حديث 21 :
قالت : كلما او قدوانا نارا للحرب اطفاها الله ، او نجم قرن الشيطان ، او فغرت فاغره من المشركين اخاه فى لهواتها، فلا ينكفى ء حتى يطا صماخها باخمصه ، و يخمد لهبها بسيفه
مكدودا فى ذات الله ، مجتهدا فى امر الله ، قريبا من رسول الله ، سيدا فى اولياء الله ، مشمرا ناصحا مجدا كادحا، لا تاءخذه فى الله لومة
لائم و انتم فى رفاهيه من العيش :
حضرت زهرا عليها السلام فرمود:
(پس از بعثت رسول خدا صلى الله عليه و آله هر گاه مشركين آتش جنگ بر افروختند، خدا آن را خاموش كرد، و هر گاه شيطان سر برداشت ، يا مشركى ندا مى داد تا يورش بياورد، رسول خدا(صلى الله عليه و آله ) على (عليه السلام ) را در كام سختى ها و شعله ها مى انداخت
و على (عليه السلام ) بر جاى ننشست تا بر سر و مغز مخالفان كوبيد، و با شمشير مشكلات و تهاجمات را از سر راه اسلام برداشت ، على (عليه السلام ) براى خدا اين رنجها را تحمل نمود، و در تحقق فرمانهاى الهى تلاش كرد، يار نزديك پيامبر صلى الله عليه و آله ، و بزرگ و سرور دوستان خدا بود. همواره دامن همت به كمر زده ، نصيحت گر، تلاشگر، و كوشا بود، و در راه خدا از سرزنش سرزنش كننده اى بيم بخود راه نداد، در آن روزهائى كه شما مردم در رفاه و آسايش آرميده بوديد(42))
4- ايثارگرى و بخشش امام على (عليه السلام ):
فاطمه زهرا (عليها السلام ) خدمت پيامبر (صلى الله عليه وآله ) رسيد و از ايثارگرى هاى على (عليه السلام ) خبر داد و فرمود:
حديث 22 :
قالت : يا رسول الله ما يدع على شيئا من رزقه الا وزعه بين المساكين
(اى رسول خدا! على (عليه السلام ) از طعام و غذا چيزى در خانه باقى نمى گذارد، هر چه به دست مى آورد، بين فقرا و تهيدستان تقسيم مى كند(43)
5- نقش تربيتى امام على (عليه السلام )
امامت حديث 15 ((نقش تربيتى ))
6- علل غصب خلافت امام (عليه السلام )
ش ((شكوه از خيانت ))، حديث 117
الف ((اثبات امامت ))، حديث 16
خ ((خطبه ها)) خطبه اول
از حضرت زهرا (عليه السلام ) در حالى كه در احد بر مزار حضرت (عليه السلام ) عزادارى ميكرد، پرسيدند:
چرا مردم بر ضد شما و على (عليه السلام ) هجوم آوردند و حق مسلم او را غصب كردند؟
حضرت زهرا (عليه السلام ) پاسخ داد:
حديث 23 :
قالت : لكنها احقاد بدرية و ترات احدية كانت عليها قلوب النفاق مكتمنه لا مكان الوشاة فلما استهدف الامر ارسلت علينا شابيب الآثار
(اينهمه كينه توزيها از جنگ بدر و انتقام جويى ها از جنگ احد است كه در دلهاى منافقان پنهان بود اما روزى كه حكومت را غصب كردند تمام آن كينه ها و حسادتها را بر ما فرو ريختند(44)
7- على (عليه السلام ) و جاذبه هاى عاشقانه در عبادت :
ابودرداء مى گويد: على (عليه السلام ) را در حالت سجده بگونه اى مشاهده كردم كه هيچ صدايى نمى شنود و حركتى ندارد، فرياد زدم : سوگند بخدا على (عليه السلام ) مرده است . شتابان به فاطمه (عليه السلام ) خبر دادم .
حضرت زهرا (عليها السلام ) فرمود:
حديث 24 :
قالت : هى والله الغشيه التى تاءخذه من خشية الله (45)
(بخدا قسم ، اين حالت معنوى على (عليه السلام ) است كه از ترس در برابر عظمت پروردگار بر او عارض شده و در عبادت مدهوش مى گردد(46 ))
8- فاطمه و ارزشهاى امام على (عليه السلام ):
پيامبر گرامى اسلام (صلى الله عليه و آله )، در يكى از جلسات دوستانه ، به ارزشهاى على (عليه السلام ) اشاره فرمود و شدت محبت و علاقه قلبى خود را براى دخترش اظهار نمود.
فاطمه (عليها السلام ) در حالى كه به عظمت و ارزشهاى امام اعتراف مى كرد، فرمود:
حديث 25 :
قالت : والذى اصطفاك و اجتباك و هداك و هدابك الامه لا زلت مقرة له ما عشت
(سوگند به خدايى كه تو را به رسالت انتخاب كرد و براى هدايت انسانها برگزيد و تو را هدايت كرد و امت اسلامى را به وسيله تو هدايت نمود، تا زنده ام همواره به ارزشهاى امام على (عليه السلام ) معترف خواهم بود(47))
9- عامل رستگارى :
حضرت زهرا عليها السلام سعادت و رستگارى انسان را در محبت و دوستى با على (عليه السلام ) مى شناساند كه فرمود:
حديث 26 :
قالت : ان السعيد، كل السعيد، حق السعيد من احب عليا فى حياته و بعد موته (48)
(همانا سعاتمند بمعناى كامل و حقيقى ، كسى است كه (امام ) على (عليه السلام ) را در درون زندگى و پس از مرگش دوست داشته باشد(49))
10- گريه بر مظلوميت امام على (عليه السلام )
فاطمه زهرا عليها السلام در لحظه هاى غمبار احتضار خويش بشدت گريست امام على (عليه السلام ) پرسيد: چرا گريه مى كنى ؟ پاسخ داد
حديث 27 :
قالت : ابكى لما تلقى بعدى
(بخاطر آن چه كه پس از من به تو خواهد رسيد، مى گريم (50))
امام على (عليه السلام ) فرمود:
لا تبكى فوالله ذلك لصغير عندى فى ذات الله تعالى :
گريه مكن سوگند بخدا اين گونه سختى ها در راه خدا براى من ناچيز است