قالَ الامامُ الصادِق – عليه السّلام – : لَمّا بَعَثَ اللهُ عزّوجلّ هوداً – عليه السّلام – اَسْلَمَ لَهُ العَقِبَ مِنْ وُلدِ سامٍ …
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: هنگامي كه خداوند هود – عليه السّلام – را برانگيخت، بازماندگان از فرزندان سام در برابر او تسليم شدند. اما بقيه گفتند: از ما قوي‌تر كيست؟ پس به وسيله‌ي باد هلاك شدند و هود – عليه السّلام – پيروان خود را به آمدن حضرت صالح – عليه السّلام – بشارت داد.
«كمال الدين، ص 136»
قالَ الامامُ الصادق – عليه السّلام – : اِنَّ اللهَ تَبارَكَ و تَعالي أتّخذَ أبراهِيمَ عَبداً قَبلَ اَنَ يَتّخِذهُ نبيّاً … .
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: خداوند تبارك و تعالي ابراهيم – عليه السّلام – را پيش از آن كه به نبوت برگزيند، به بندگي خود گرفت. و پيش از آن كه به رسولي برگزيند به نبوت برگزيد. و پيش از آن كه به خليلي انتخابش كند، به رسولي برگزيدش و پيش از آن‌كه امامش انتخاب كند خليلش خواند و بعد به او خطاب كرد كه من تو را براي مردم امام قرار دادم.
«الكافي، ج 1، ص 175»
قالَ الامامُ الصادق – عليه السّلام – : اِنَّ الْخِضْرَ كانَ نبيّاً مُرسلاً … .
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: خضر – عليه السّلام – پيامبر مرسل بود، خداوند وي را به سوي قومش فرستاد و آنها را به يگانه پرستي و اقرار به پيامبران و فرستادن خودش فرا خواند. و معجزه‌اش اين بود كه روي هر چوب خشكي يا زمين بي‌علفي مي‌نشست، سبز مي‌شد، و از اين جهت خضر ناميده شده است.
«علل الشرايع، ج 1، ص 59»
قالَ الامامُ الصادق – عليه السّلام – : إلْياسُ النّبيُ كانَ مِنَ عُبّاد اَنْبِياء بني اسرائيل
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: الياس نبي از عابدترين پيامبران بني‌اسرائيل بود.
«بحار الانوار، ج 13، ص 393»
قالَ الامامُ الصادق – عليه السّلام – : و كانَ شريعَةُ عيسي – عليه السّلام – أنّهُ بُعِثَ بالتّوحيد و الاخلاص و بِما اُوصِيَ بهِ نوحٌ و ابراهيمُ و موسي و … .
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: شريعت عيسي – عليه السّلام – بر پايه‌ي دعوت به توحيد، اخلاص و آن چيزي بود كه نوح، ابراهيم و موسي – عليهم السّلام – بدان سفارش شده‌اند. و انجيل بر او نازل شد و از او همان پيماني گرفته شد كه از ساير پيامبران گرفته شده است … .
«بحار الانوار، ج 14، ص 234»
قالَ الامامُ صادق – عليه السّلام – : كانَ بَيْنَ عيسي وَ بَيْنَ محمد – صلّي الله عليه و آله – خَمْسَ مِأتهِ عامٍ … .
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: ميان حضرت عيسي – عليه السّلام – و حضرت محمد – صلّي الله عليه و آله – پانصد سال فاصله بوده كه در دويست و پنجاه سال آن نه پيامبري بود و نه عالِمي آشكار، مردم در اين مدت از دين حضرت عيسي – عليه السّلام – پيروي مي‌كردند و سپس فرمود هيچ‌گاه زمين نخواهد بود مگر اين كه در آن عالمي باشد.
«كمال الدين، ص 161»
. قالَ الامامُ الصادق – عليه السّلام – : إِنَّ اللهَ عزّ ذكره خَتَمَ بِنَبِيَّكُمْ النَبِيَين، فَلا نبي بَعْدهُ … .
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: خداوند سبحان، با پيامبر شما سلسله نبوت را خاتمه داد. بعد از او، هرگز پيامبري برانگيخته نخواهد شد و با كتاب شما به همه كتاب‌هاي آسماني پايان بخشيد، بعد از آن كتابي نازل نخواهد شد … .
«الكافي، ج 1، ص 269»
قالَ الامامُ الرّضا – عليه السّلام – : سَلَّمَ اللهُ عزّوجلّ علي يحيي في الثّلاثةِ الْمواَطِنِ و آمَنَ اَوْعَتُهُ …
امام رضا – عليه السّلام – فرمودند: خداوند در سه جا بر يحيي – عليه السّلام – سلام فرستاد، و ترس را از او ربود و مي‌فرمايد: سلام بر او روزي كه به دنيا آمد و روزي كه مي‌ميرد و روزي كه زنده شده و برانگيخته مي‌شود.
«عيون اخبار الرضا – عليه السّلام -، ج 1، ص 257»
قالَ الامامُ الرّضا – عليه السّلام – في اوّلَ يَوُمٍ مِنَ الْمُحرَّم: … إن هذا اليوم هُوَ اليومُ الذّي دعا فيه ذكريا … .
امام رضا – عليه السّلام – (در اولين روز از محرم) فرمودند: همانا اين روز، روزي است كه ذكريا – عليه السّلام – در آن دعا كرد و فرمودند: پروردگارا از نزد خودت برايم فرزند پاك عطا كن. زيرا تو درخواست‌ها را مي‌شنوي. خداوند دعاي او را مستجاب كرد و به فرشتگان دستور داد كه يحيي – عليه السّلام – را به او بشارت دهند.
«بحار الانوار، ج 14، ص 164»
قالَ الامامُ الرّضا – عليه السّلام – : إنّ الْيَسَعَ قَد صَنَعَ مَثل ما صَنَعَ عيسي – عليه السّلام – … .
امام رضا – عليه السّلام – فرمودند: يَسَع – عليه السّلام – همان كارهايي را مي‌كرد كه حضرت عيسي – عليه السّلام – انجام مي‌داد: روي آب راه مي‌رفت، مردگان را زنده مي‌كرد، كورهاي مادر زاد را شفا مي‌داد. با اين حال (بر خلاف قوم عيسي – عليه السّلام -) امتش او را به خدايي نگرفتند.
«الاحتجاج، ج 2، ص 204»
قالَ الامامُ الباقر – عليه السّلام – : … إِنَّ لُوطاً لَبِثَ في قُوْمِهِ ثلاثِينَ سَنَةٍ يَدعُوهُم اِلي اللهِ عزّوجل ّ و يُحَذِّرُهُم عَذابَه … .
امام باقر – عليه السّلام – فرمودند: … همانا لوط – عليه السّلام – سي سال در ميان قومش زندگي كرد و آنها را به سوي خداي عزّوجلّ فرا خواند و از عذاب الهي بر حذر داشت اما قومش دست از اخلاق رذيله برنداشتند، لوط پسر خاله ابراهيم بود و ساره همسر ابراهيم خواهر لوط بود … لوط مردي سخي و كريم بود و … .
«بحار الانوار، ج 12، ص 147»
قالَ الامامُ الباقر – عليه السّلام – : إنَّ صالحا بعثَ اِلي قَومِه و هو ابنُ سِتَّ عَشَر سنة …
امام باقر – عليه السّلام – فرمودند: هنگامي كه صالح – عليه السّلام – به سوي قومش مبعوث شد، شانزده سال داشت و سپس صد و بيست سال در ميان آنها زندگي كرد، آنان ايمان نياوردند، … تا اينكه بعد از پي كردن ناقه صالح عذاب خداوند بر آنها نازل شد.
«بحار الانوار، ج 11، ص 377»
قالَ الامامُ الباقر- عليه السّلام – : اِنَّ نوحاً – عليه السّلام – لَمّا اِنْقَضَتْ نبوَّتُهُ … اوْحَي اللهُ عزّوجلّ اِليه، يا نُوحُ …
امام باقر – عليه السّلام – فرمودند: چون نبوت نوح – عليه السّلام – به پايان رسيد، خداوند به سوي او وحي نمود: كه اي نوح، نبوت تو به آخر رسيده است … علم و ايمان و اسم اعظم و آثار علم نبوت را در ميان بازماندگان از نسل خود قرار ده كه من نبوت را قطع نمي‌كنم چنان كه تاكنون از خانه انبيائي كه بين تو و آدم بودند قطع نكرده‌ام و زمين را خالي از عاِلم رها نمي‌كنم عالمي كه دين من و طاعت من به او شناخته شود و مايه نجات فرزنداني باشد كه در فاصله مرگ يك پيامبر تا آمدن ديگري به دنيا مي‌آيند. نوح – عليه السّلام – بشارت هود – عليه السّلام – را به سام داد. و در فاصله ميان نوح تا هود – عليه السّلام – انبياي ديگري نيز بوده‌اند.
«الكافي، ج 8، ص 115»
قالَ الامامُ الباقر – عليه السّلام – : كانَت شريِعَةُ نوح – عليه السّلام – اَنْ يُعْبَدَ الله بالتَّوْحيد و … .
امام باقر – عليه السّلام – فرمودند: شريعت حضرت نوح – عليه السّلام – اين بود كه خدا به توحيد و اخلاص و جدا كردن او از شريك پرستيده شود كه اين همان فطرتي است كه خدا انسان را بر آن آفريد … .
«بحار الانوار، ج 11، ص 331»
قالَ الامامُ الباقرِ – عليه السّلام – : كانَ بَيْنَ آدم و نوحٍ – عليه السّلام – عشرةَ آباءٍ كُلُّهُمْ أنْبِياء الله.
امام باقر – عليه السّلام – فرمودند: بين حضرت آدم – عليه السّلام – و حضرت نوح – عليه السّلام -، ده پدر فاصله بود، كه همه آنها پيامبر بودند.
«بحار الانوار، ج 11، ص 44»
قالَ الامامُ الصّادِقِ – عليه السّلام – : اَوْحيَ اللهُ اِلي آدَمَ – عليه السّلام – اِنّ قابيل عَدَوّ اللهُ قَتَلَ اَخاهُ و إني أعقَبُكَ منه غلاماً … .
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: خداوند به حضرت آدم – عليه السّلام – وحي نمود كه قابيل دشمن خدا است و (او) برادرش را كشته است و من براي ادامه راه تو فرزندي را قرار دادم كه او خليفه و وارث علم تو بوده و او عالِم ربّاني در روي زمين بعد از تو مي‌باشند. و او در كتاب، شيث خوانده شده و در زبان عربي «ابا محمدِ هبَةُ الله» نام گذاري شده است.
«بحار الانوار، ج 11، ص 264»
قالَ امير المؤمنين – عليه السّلام – : فَلَقَدْ كانَ يَتَوَسَّدُ الحَجَرَ وَ يَلْبَسُ الْخَشِنَ … .
امير المؤمنين – عليه السّلام – (در وصف حضرت عيسي – عليه السّلام -) فرمودند: او سنگ را بالش خود مي‌كرد و جامه خشن مي‌پوشيد. نان خشك مي‌خورد، چراغش در شب ماه، و سبزيجاتش گياهاني است كه براي چارپايان مي‌رويده بود.
«نهج البلاغه، خطبه 160»
قالَ امير المؤمنين – عليه السّلام – : … لكان ذلك سليمانُ بنُ داوود عليه السلام الذي سُخِّرَ له ملك الجِن و الانس مع النبوة … .
امير المؤمنين – عليه السّلام – فرمودند: اگر بنا باشد كسي براي بقا نردباني بيابد، يا براي دور كردن مرگ از خود راهي پيدا كند، بي‌گمان آن كس سليمان بن داود – عليه السّلام – بود كه علاوه بر مقام نبوت، منزلت والاي سلطنت بر جن و انس نيز در اختيار او گذارده شده بود.
«نهج البلاغه، خطبه 182»
قالَ اميرُ المؤمنين – عليه السّلام – : إنَّ شُعَيْباً النبي عليه السلام دَعا قُومهُ إلي اللهِ حتّي كَبُرَ سِنُّهُ و دق عظمه ثم غاب … .
امير المؤمنين – عليه السّلام – فرمودند: حضرت شعيب پيامبر – عليه السّلام – قومش را به سوي خداوند دعوت كرد تا اينكه به سن پيري رسيد و استخوان هايش نازك شد سپس از قومش غايب شد و دوباره به صورت جواني به سوي آنها بازگشت و ايشان را به سوي خدا دعوت كرد ولي آنان پاسخ دادند ما سخن تو را در زمان پيريت گوش نكرديم حال كه جواني بيش نيستي چگونه تو را تصديق كنيم … .
«بحار الانوار، ج 12، ص 385»
قالَ رسول الله – صلّي الله عليه و آله – : إنَّما بُعِثْتُ فاتحاً و خاتِماً و أعطيت … .
رسول خدا – صلّي الله عليه و آله – فرمودند: من به عنوان فاتح و خاتم (پيامبران) مبعوث شدم و جامع كلمات و كليد آنها به من اعطا شده است … .
«كنز العمّال، ح 31994»
قالَ رسولُ الله – صلّي الله عليه و آله – : اوّلُ نبي مِنْ اَنبياءِ بَني إسرائيل موسي و آخرهم عيسي و ست مائة نبي.
رسول خدا – صلّي الله عليه و آله – فرمودند: نخستين پيامبر از بني‌اسرائيل، موسي و آخر ايشان عيسي است و ششصد پيامبر ديگر نيز دارند.
«بحار الانوار، ج 13، ص 7»
و إنَّ رسولَ الله – صلّي الله عليه و آله – إذا ذكره (شعيب) قال: ذاك خَطيبُ الانبياء.
رسول خدا – صلّي الله عليه و آله – هر گاه به ياد شعيب مي‌افتاد مي‌فرمودند: او (حضرت شعيب) سخنران پيامبران است.
«بحار الانوار، ج 12، ص 387»
قالَ رَسولُ اللهَ – صلّي الله عليه و آله – : اوّلُ نَبي (مِنَ الاَنْبياءِ) اُرسِلَ نوحٌ – عليه السّلام -.
رسول خدا – صلّي الله عليه و آله – فرمودند: اولين نبي از ميان انبياء كه فرستاده شده است، نوح – عليه السّلام – مي‌باشد.
«بحارالانوار، ج 11، ص 331»
قالَ رَسولُ اللهَ – صلّي الله عليه و آله – : انزلَ اللهُ علي إدرِيسَ ثَلاثِينَ صحيفة.
رسول خدا – صلّي الله عليه و آله – فرمودند: خداوند سي صحيفه بر حضرت ادريس – عليه السّلام – نازل كرده است.
«بحار الانوار، ج 11، ص 277»
قالَ رَسولُ اللهَ – صلّي الله عليه و آله – : مِائةُ وَ أربَعَةُ و عشرونَ اَلفُ نبيٍ، و منهم … .
رسول خدا – صلّي الله عليه و آله – فرمودند: (تعداد پيامبران) يكصد و بيست و چهار هزاراند و از جمله آنها سيصد و سيزده نفر مرسل مي‌باشند كه نخستين آنان حضرت آدم – عليه السّلام – است.
«الخصال، ج 2، ص 534»
قالَ رسول الله – صلّي الله عليه و آله – : أيُّها النّاسُ اِنّهُ لا نبيَّ بعدي و لا سُنّةَ … .
رسول خدا – صلّي الله عليه و آله – فرمودند: اي مردم بعد از من نه پيامبري است و نه سنتي بعد از سنت من وجود دارد، هر كه ادعاي نبوت كند، ادعاي او و بدعتش در آتش خواهد بود. هر كه چنين ادعايي كند او را بكشيد و هر كه از او پيروي كند در آتش خواهد بود.
«امالي شيخ مفيد، ص 53»
عَنْ أمِيرِ الْمُؤمِنِينَ – عَلَيْهِ السَّلامُ – قالَ: وَ قَدْ جَعَلَ اللهُ لِلْعِلْمِ أهْلاً وَ فَرَضَ عَلي الْعِبادِ طاعَتَهُمْ بِقَوْلِهِ: «و آتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أبْوابِها» وَ الْبُيُوتُ هِي بُيُوت العلْمِ الَّذي إسْتَوْدَعَتْهُ الأنبِياءُ وَ أبْوابِها أوْصياؤُهُمْ.
امير المؤمنين – عليه السلام – فرمودند: خداوند براي «علم» جايگاهي مناسب مقرر داشته است و بر بندگانش اطاعت از آن را واجب گردانده و فرموده: از درب خانه داخل شويد و منظور از بيوت خانه هاي علم است که به انبياء داده شده و أبواب آن اوصياء آن ها هستند.
«نور الثقلين، ج 1، ص 177»
قال الامام الرّضا – عليه السّلام – : اِنَّما سُمّيَ اُولُوالْعَزم، اُوليِ العَزمِ لِاَنّهم كانوا اصْحاب الشّرائِع.
امام رضا – عليه السّلام – فرمودند: (پيامبران) اولو العزم در حقيقت بدين سبب اولو العزم ناميده شده اند كه داراي شريعت و آيين بوده اند.
«عيون اخبار الرضا – عليه السلام -، ج 2، ص 80»
قال الامام الكاظم – عليه السّلام – : ما بَعَثَ اللهُ نَبيّاً وَ لا وَصيّاً اِلا سَخياً.
امام كاظم – عليه السّلام – فرمودند: خداوند هيچ نبي و وصيّ پيامبري را نفرستاد، مگر اينكه سخاوتمند بود.
«الكافي، ج 8، ص 616»
قال الامام الصادق – عليه السّلام – : إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَبْعَثْ نَبِيّاً إِلَّا بِصِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ إِلَي الْبَرِّ وَ الْفَاجِر.
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: خداوند پيامبري را مبعوت نكرد مگر با راستگوئي و رد امانت به فاجر و نيكوكار.
«الکافي، ج 2، ص 104»
قال الامام الصادق – عليه السّلام – : إنّ اَشَدَّ النّاسِ بلاءً اَلْانْبياءُ.
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: گرفتارترين و پر رنج ترين مردم، پيامبران هستند.
«امالي شيخ صدوق، ص 659»
قال الامام الصادق – عليه السّلام – : اِنَّ اللهَ عزّوجل لَمْ يَبْعَثْ رُسُلَهُ حيث بَعَثَها و مَعَها لا ذَهَبٌ و لا فِضّةٌ … .
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: همانا خداوند، آنگاه كه رسولان خود را فرستاد آنان را با زرو سيم نفرستاد، بلكه با (سرمايه) كلام و سخن فرستاده است.
«الکافي، ج 8، ص 148»
قال الامام الصادق – عليه السّلام – : سَادَةُ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ خَمْسَةٌ وَ هُمْ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ عَلَيْهِمْ دَارَتِ الرَّحَي نُوحٌ وَ إِبْرَاهِيمُ وَ مُوسَي وَ عِيسَي وَ مُحَمَّدٌ صَلَّي اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَي جَمِيعِ الْأَنْبِيَاء.
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: سرور رسولان و پيامبران پنج نفرند كه آنها را اولوالعزم گويند و آسياب نبوت و رسالت گرد آنها مي چرخد. اينان عبارتند از: نوح، ابراهيم، موسي، عيسي و محمد (صلوات الله عليهم اجمعين).
«الکافي، ج 1، ص 175»
قال الامام الصادق – عليه السّلام – : انّ الله عزّوجل مَكََّنَ انبيائَهُ مِنْ خَزائنَ لُطفِهِ وَ رَحمَتِهِ.
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: همانا خداوند، پيامبران خودش را از خزانة لطف و رحمتش قدرت داد.
«بحار الانوار، ج 11، ص 37»
قال الامام الرّضا – عليه السّلام – : فَلَو لَمْ يَجِبْ مَعْرِفَتُهُ و طاعَتُهُ لَمْ يَكُنْ لهم في مَجِئُي الرَّسولِ مَنْفَعَةٍ وَ لا سَدُّ حاجَةٍ … .
امام رضا – عليه السّلام – فرمودند: اگر شناخت پيامبر و اطاعت از او بر مردم واجب نبود، آمدن پيامبر براي آنها حاصلي نداشت و مشكلي را حل نمي كرد و فرستادن رسول كار بيهوده اي بود و اين كار از صانع حكيم بدور است.
«بحار الانوار، ج 11، ص 40»
قال الامام الصادق – عليه السّلام – : اذا عَلِمَتُ الرُّسُل انَّها رُسُلٌ، كَشَفَ عنها الْغِطاءْ.
امام صادق – عليه السّلام – فرمودند: زماني كه پيامبران را بر پيامبر شدنشان آگاه کرديم، حجاب ها را از آنها برداشتيم.
«محاسن، ص 269»
قال الامام الباقر – عليه السّلام – : النّبيُّ الَذّي يَري الْمَلكَ في مَنامِهِ و يَسْمَعُ الصَّوْتُه … .
امام باقر – عليه السّلام – فرمودند: نبي كسي است كه مَلَك را در خواب ديده و صدايش را مي شنود ولي خودش را نمي بيند، رسول كسي است كه مَلَك را در خواب مي بيند و صدايش را مي شنود و با چشم نيز مشاهده مي كند.
«الکافي، ج 1، ص 176»
قال الامام الكاظم – عليه السّلام – : اِنّ لِلّهِ عَلَي النّاسِ حُجَّتَينِ، حُجّةً ظاهرةً و حُجّةً باطِنةً … .
امام كاظم – عليه السّلام – فرمودند: همانا براي خداوند بر مردم دو حجت است، حجت ظاهري و حجت باطني، اما حجت ظاهري همان رسولان و انبياء و ائمه – عليهم السّلام – هستند و حجت باطني عقولشان مي باشد.
«الکافي، ج 1، ص 16»
قال الامام الرّضا – عليه السّلام – : لِاَنَّهُ لَمّا لم يَكُنْ في خَلَقِهِم وَ قواهُم ما تُكْمِلُوا لِمَصالِحِهِم … .
امام رضا – عليه السّلام – فرمودند: چون مردم از توانايي لازم، جهت درك كامل مصالح شان برخوردار نيستند و از طرفي ديگر، صانع هستي بالاتر و والاتر از آن است كه ديده شود، پس ناچار بايد ميان مردم و خدا فرستاده اي معصوم باشد كه اوامر و نواهي او را به آنان برساند.
«بحار الانوار، ج 11، ص 40»
قال الامام الكاظم – عليه السّلام – : ما بَعَثَ اللهُ اَنبيائَهُ وَ رُسُلَهُ اِلي عِبادِهِ اِلاّ لِيَعقِلوا عَنِ الله.
امام كاظم – عليه السّلام – فرمودند: خداوند مبعوث نكرد به سوي بندگانش انبياء و پيامبران را، مگر اينكه آنها دربارة خدا تفکر كنند و بينديشند.
«الکافي، ج 1، ص 64»
قال رسول الله – صلي الله عليه و آله – : لَمْ يَبْعَثَ اللهُ نَبيّاً الاّ بِلُغةِ قومهِ.
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمودند: خداوند مبعوث نكرد پيامبري را، مگر به زبان قومش.
«بحار الانوار، ج 11، ص 64»
. قال رسول الله – صلي الله عليه و آله – : اِنّا مَعاشِرَ الانْبياءِ اُمِرنا اَنْ نُكلِّمَ الناسَ علي قَدرِ عُقُولِهم.
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمودند: به ما گروه انبيا دستور داده شده است كه با مردم به فراخور فهم و خردشان سخن بگوييم.
«بحار الانوار، ج 77، ص140»
قال رسول الله – صلي الله عليه و آله – : مائةُ وَ اَربَعَةُ و عِشرونَ اَلْفَ نبيٌّ و مِنهم … .
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمودند: (تعداد پيامبران) يكصد و بيست و چهار هزار اند و از جمله آنها سيصد و سيزده نفر مرسل مي باشد كه اول آنان حضرت آدم – عليه السّلام – است.
«الخصال، ج 2، ص 534»
قال رسول الله – صلي الله عليه و آله – : وَ لا بَعَثَ اللهُ نَبيَاً و لا رَسُولا حتّي يَسْتَكْمِلَ العَقلَ.
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمودند: خداوند نبي و رسولي را مبعوث نكرد، مگر اينكه عقل را كامل كند.
«الکافي، ج 1، ص 64»
قال رسول الله – صلي الله عليه و آله – : وَ لا بَعَثَ الله نَبّياً وَ لا رسولاً، حتّي يَسْتَكْمِلُ الْعقلَ … .
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمودند: خداوند هيچ پيامبر و رسولي را مبعوث نكرد، جز اين كه عقل ها را كامل كرد و خرد آنها (پيامبران) بالاتر از عقول و خرد امّت است.
«الکافي، ج 1، ص 18»
قال رسول الله – صلي الله عليه و آله – : اِنّا معاشِرُ الاَنْبياءِ تَنامُ عُيُوننا وَ لا تَنامُ قُلُوبُنا.
رسول خدا – صلي الله عليه و آله – فرمودند: ما گروه پيامبران، چشمانمان خوابيده و دلهايمان بيدار است.
«بحار الانوار، ج 11، ص 55»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : ما اَعظَمَ فَوْزَ مَنِ اقْتَفي اَثَر النّبيّين.
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمودند: چه بزرگ است رستگاري كسي كه دنباله رو پيامبران باشد.
«غررالحكم، ح 9557»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : اَقْرَبُ النّاسِ من الأنبياءِ أعمَلهم بِما أمِروا بِه.
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمودند: نزديك ترينِ مردم به پيامبران، كساني هستند كه به آن چه امر شده اند، عمل كنند.
«غرر الحكم، ح 3057»
. قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : وَلكِنَّ الله سُبحانهُ جَعَلَ رُسُلَهُ اُولِي قوّة ٍ في عَزائِمِهم.
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمودند: امّا خداوند سبحان فرستادگان خود را صاحب اراده هاي قوي قرار داده است.
«نهج البلاغه، خطبه 192»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : قَدْ اِخْتَبرَهُمُ اللهُ باالمَخمَصَةِ وَ ابْتَلاهُم بِالمَجْهَدَةِ … .
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمودند: خداوند، انبيا را با گرسنگي آزمود و به سختي ها مبتلا فرمود و با ترس و هراس ها امتحانشان نمود و در بوتة ناملايمات زيرو رويشان كرد.
«نهج البلاغه، خطبه 192»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : رُؤيا الاَنْبياء وحيٌ.
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمودند: خواب پيامبران، وحي است.
«امالي شيخ صدوق، ص 215»
قال اميرالمومنين – عليه السّلام – : هُوَ الّذي اَسْكَنَ الدّنياء خَلْقَهُ و بَعَثَ اِلي الجِنِّ و اِِلانسِ رُسُلَهُ … .
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمود: او خدايي است كه دنيا را مسكن مخلوقات برگزيد و پيامبران خود را به هدايت جنّ و انس فرستاد تا دنيا را آن گونه كه هست معرفي كنند.
«نهج البلاغه، خطبه 183»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : بَعَثَ اللَّهُ رُسُلَهُ بِمَا خَصَّهُمْ بِهِ مِنْ وَحْيِهِ وَ جَعَلَهُمْ حُجَّةً لَهُ عَلَي خَلْقِهِ لِئَلَّا تَجِبَ الْحُجَّةُ لَهُمْ بِتَرْكِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِم.
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمود: خداوند پيامبران را برانگيخت و وحي را به آنها اختصاص داد و پيامبران را حجت خود بر مردم قرار داد تا جايي كه هيچ گونه عذري براي آنان نماند.
«نهج البلاغه، خطبه 144»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : فَاسْتَوْدَعَهُمْ فِي أَفْضَلِ مُسْتَوْدَعٍ وَ أَقَرَّهُمْ فِي خَيْرِ مُسْتَقَرٍّ تَنَاسَخَتْهُمْ كَرَائِمُ الْأَصْلَابِ إِلَي مُطَهَّرَاتِ الْأَرْحَام.
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمود: خداوند پيامبران را در بهترين جايگاه (رحمهاي پاك) به امانت گذارد و در بهترين مكانها استقرارشان داده و از صلب كريمانة پدران به رحم پاك مادران منتقل كرد.
«نهج البلاغه، خطبه 94»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : و لم يُخلِهِم بَعدَ اَن قَبَضَهُ مما يؤَکِدُ عليهِم … .
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمود: (خداوند) بعد از وفات حضرت آدم – عليه السّلام – زمين را از حجت خود خالي نگذاشت، … قرن به قرن دليل ها و حجت هاي خود را پي در پي فرستاد، تا اينكه سلسله پيامبران با پيامبري حضرت محمد – صلي الله عليه و آله – به پايان رسيد. «نهج البلاغه، خطبه91»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : وَ لَمْ يُخْلِ اللهُ سُبحانَهُ خَلْقَهُ مِنْ نبيٍّ مُرسل … .
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمود: و خداوند هرگز خلقش را بدون پيامبر يا كتابي آسماني رها نساخته است و آنها با اندك بودن ياران، هرگز در انجام وظيفه كوتاهي نكردند، بعضي از آنان بشارت بعضي پيامبران آينده را داده اند.
«نهج البلاغه، خطبه 1»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : وَ اصْطَفي سُبحانَهُ مِنْ وُلدِهِ اَنبياءَ … .
امير مؤمنان – عليه السّلام – فرمود: خداوند انبياء را از فرزندان (آدم – عليه السّلام -) اختيار كرد، از آنان پيمان گرفت تا امانت رسالت را به مردم برسانند و نعمت هاي فراموش شده را به ياد آورند و توانمندي هاي پنهان شدة عقل را آشكار گردانند و نشانه هاي قدرت خدا را معرفي كنند.
«نهج البلاغه، خطبه 1»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : اُنظُروا الي مَواقِعِ نِعَم اللهِ عَلَيْهم حِينَ بَعَثَ اِلَيْهَم رسولاً … .
اميرالمؤمنين – عليه السّلام – فرمود: بنگريد به نعمتهايي كه خداوند به هنگام فرستادن رسولي به سوي آنان عطاء فرمود كه فرمانبرداري، آنها را به آئين خود پيوند داد و آنان را برگرد دعوت خويش هم دل و هم داستان ساخت.
«نهج البلاغه، خطبه 192»
قال اميرُالمؤمنين – عليه السّلام – : اِعْرِفُوا اللهَ بِاللهِ و الرَّسولَ بالرِّسالةِ.
امير المؤمنين – عليه السّلام – فرمود: خدا را با خدائي و رسول را با رسالتشان بشناسيد.
«الکافي، ج 1، ص 85»
قال اميرالمؤمنين – عليه السّلام – : بَعَثَ اللهُ اِلي الجِنِّ و الاِنسِ رُسُلُهُ … .
امير المؤمنين – عليه السّلام – فرمود: خداوند رسولان خود را به سوي جن وانس فرستاد تا پردة اين جهان را كنار زنند و آنها را از بدي هايش بر حذر دارند.
«نهج البلاغه، خطبه 183»
امام صادق(سلام الله عليه):
إنَّ اللَّه عزّوجلّ لَم يَبْعثْ نَبيّاً إلّا بصِدقِ الحديثِ وأداءِ الأمانةِ إلى البَرِّ والفاجرِ؛
خداوند عزّوجلّ هيچ پيامبرى را برنگزيد، مگر به راستگفتارى و امانتدارى در حق خوب و بد.
الكافي: ج 2، ص 104، ح 1
امام صادق سلام الله علیه:
إنَّ اللّهَ عَزَّ ذِكرُهُ خَتَمَ بِنَبِيِّكُمُ النَّبِيِّينَ فَلا نَبِيَّ بَعدَهُ أبَدا، وخَتَمَ بِكِتابِكُمُ الكُتُبَ فَلا كِتابَ بَعدَهُ أبَدا؛
خداوند كه يادش بزرگ باد با پيامبر شما، به پيامبران خاتمه داد. بنا بر اين، بعد از او هرگز پيامبرى بر انگيخته نخواهد شد، و [نيز] با كتاب شما به همه كتابها [ى آسمانى] پايان بخشيد. پس، بعد از كتاب شما هرگز كتابى نازل نخواهد شد.
الكافي: ج 2، ص 119، ح 4
پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمودند :
هرکه امامت علی (علیه السلام) را پس از من منکر شود چون کسی باشد که در زندگیم پیامبری مرا انکار نموده و هرکه پیامبری مرا منکر باشد چون منکر ربوبیت پروردگار است.
امالی صدوق، ص 656
پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لم یبعث اللَّه تعالى نبیّا إلّا بلغه قومه؛
خدا هیچ پیامبرى را جز به زبان قومش نفرستاد.
نهج الفصاحه
امام جعفر صادق (علیه السلام) :
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم ) : إنا معاشر الانبیاء أمرنا أن نکلم الناس علی قدر عقولهم؛
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم ) فرموده اند:
ما گروه پیامبران مأموریم که با مردم به اندازه عقل خودشان سخن بگوئیم .
اصول کافی ، ج 1 ، ص 27
امام صادق عليهالسلام می فرمایند:
اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ لَمْ يَبْعَثْ نَبيّا اِلاّ بِصِدْقِ الْحَديثِ وَ اَداءِ الاَْمانَةِ اِلَى الْبَرِّ وَ الْفاجِرِ؛
خداوند عزوجل هيچ پيامبرى را نفرستاد، مگر به راستگويى و برگرداندن امانت به نيكوكار و بدكار .
كافى، ج 1، ص 104، ح 1 .
امام صادق عليهالسلام می فرمایند:
مَا كَلَّمَ رَسولُ اللّهِ صلىاللهعليهوآله اَلْعِبادَ بِكُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلىاللهعليهوآله : اِنّا مَعاشِرَ الاَْنْبياءِ اُمِرْنا اَنْ نُـكَلِّمَ النّاسَ عَلى قَدْرِ عُقولِهِمْ ؛
رسول خدا صلىاللهعليهوآله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پيامبران مأموريم كه با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوييم.
كافى، ج 1 ، ص 23 .
پيامبراکرم صلىاللهعليهوآله وسلم می فرمایند :
اِنّا اُمِرْنا مَعاشِرَ الاَنْبياءِ بِمُداراةِ النّاسِ، كَما اُمِرْنا بِاِقامَةِ الفَرائِضِ؛
ما پيامبران، همانگونه كه به برپا داشتن واجبات مأمور شدهايم، به مدارا كردن با مردم نيز مأمور شدهايم.
امالى طوسى، ص 521.
امام صادق عليه السلام :
لَمْ يَبْعَثِ اللّهُ نَبيّا قَطُّ اِلاّ بِالْبِرِّ وَالْعَدْلِ؛
خداوند هيچ پيامبرى را جز به نيكى و عدالت بر نينگيخت.
بحارالأنوار، ج 24، ص 292.
پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
اِنّا اُمِرنا مَعاشِرَ الاَنبیاءِ بِمُداراةِ النّاسِ، کما اُمِرنا بِاقامَةِ الفَرائِضِ؛
ما پیامبران، همانگونه که به برپا داشتن واجبات مأمور شدهایم، به مدارا کردن با مردم نیز مأمور شده ایم.
(ارشاد القلوب، ج 1، ص 115)