تجارت در فرهنگ قرآن به دو معنای معنوی و مادی آمده است:

الف) معنوی:

ان الذین یتلون کتاب الله واقاموا الصلاة وانفقوا مما رزقناهم سرا وعلانیة یرجون تجارة لن تبور ^(۴۸) ;

در حقیقت، کسانی که کتاب خدا را می خوانند و نماز بر پا می دارند و از آنچه بدیشان روزی داده ایم، نهان و آشکارا انفاق می کنند، امید به تجارتی بسته اند که هرگز زوال نمی پذیرد .

در این آیه خداوند متعال تلاوت آیات الهی، اقامه نماز، و انفاق را تجارت زوال ناپذیر دانسته است .

حقیقت تقوی
ششمین پیشوای راستگویان در سخنی بسیار نغز و شیوا حقیقت تقوا را این گونه تفسیر می فرماید: التقوی ان لا یفقدک الله حیث امرک ولا یراک حیث نهاک (۲۹) ;
پرهیزکاری آن است که خدا تو را در موردی که امر کرده است، غائب نیابد و در موردی که تو را نسبت بدان باز داشته است، حاضر نبیند .
به راستی تعریفی از این زیباتر و جامع تر امکان ندارد .

ویژگیهای قرآن
قرآن به عنوان برترین کتاب هدایت، دارای ویژگیهای خاصی است که در کتابهای دیگر کمتر رخ می نماید . با بهره مندی از آیات نورانی این کتاب، برخی از این خصوصیات را بر می شمریم:

روزه یکی از واجباتی است که در آیات قرآن به آن اشاره شده است . این عمل عبادی علاوه بر اطاعت فرمان خداوند متعال و رضایت او، دارای آثار و برکات ارزنده ای است که در زندگی انسان به خوبی قابل مشاهده می باشد .
آنچه خداوند متعال درباره روزه داری فرموده است، عمدتا در آیات ۱۸۳ – ۱۸۷ سوره بقره بیان شده است، که در اینجا چند آیه مورد بحث قرار می گیرد:

مقدمه :
انتظار ظهور يك مصلح بزرگ آسماني، و اميد به آينده و استقرار صلح و عدل جاويدان، امرى فطرى و طبيعى است كه با ذات و وجود آدمى سر و كار داشته و با آفرينش هر انسانى همراه است و زمان و مكان نمى شناسد و به هيچ قوم و ملّتى اختصاص ندارد.
از اين رو، همه افراد طبق فطرت ذاتى خود مايلند روزى فرا رسد كه جهان بشريّت در پرتو ظهور رهبرى الهى و آسمانى و با تأييد و عنايت پروردگار، از ظلم ظالمان و ستم ستمگران نجات يافته، شور و بلوا در جهان پايان پذيرد و انسانها از وضع فلاكت بار موجود نجات يابند و از نابسامانى و نا امنى و تيره روزى خلاص شوند و سرانجام به كمال مطلوب و زندگى شرافتمندانه اى  نايل آيند.
به همين دليل، در تمام اديان و مذاهب مختلف جهان، از مصلحى _ كه در آخر الزمان ظهور خواهد نمود و به جنايتها و خيانتهاى ضد انساني خاتمه خواهد داد و شالوده حكومت واحد جهانى را بر اساس عدالت و آزادى واقعى بنيان خواهد نهاد _ سخن به ميان آمده و تمام پيامبران و سفيران الهى در اين زمينه به مردم با ايمان جهان، نويدهايى داده اند.

زمان دقیق ظهور و قیام حضرت مهدی(ع) را جز خداوند متعال کسی نمی داند,وخود حضرت هم وقتی زمان قیامش فرا رسد,از طریق الهام الهی آگاه می شود.

“كافي ج1ص343وكتاب الغيبه ص164ورجال كشي ص192”

مدیریت از اصول مهم زندگى فردى و اجتماعى آدمیان است، به گونه اى که اگر مدیریت صحیح بر زندگى انسان حاکم نباشد سرمایه هایى که وجود دارد تباه خواهد شد و استعدادها شکوفا نخواهد گردید و با از بین رفتن سرمایه ها و شکوفا نشدن استعدادها فرد و جامعه دچار انحطاط مى شود در حالى که اگر مدیریت صحیح و کارآمد بر جامعه حاکم باشد استعدادها شکوفا و سرمایه هاى مادى و معنوى و انسانى در جهت رشد و تکامل و توسعه همه جانبه به جریان خواهد افتاد و در نتیجه به ابداع و ابتکار و نوآورى دست خواهد یافت.

هدف از عبادت:

از بارزترین اهداف نظام آفرینش،عابد،عارف و آگاه شدن انسان هاست.انبیاء(ع) که انسان های کامل،جامع و از برجسته ترین افراد هستند،مبعوث شدند،تا عقل های مردم را روشن و شکوفا نموده و به آنان از طرف خدا شرح صدر عطا کنند،تا جوامع انسانی هم در بخش عبادت موحد ناب گردد و هم در بخش معرفت عارف و اصل شود.

بهترین راه برای عارف شدن،عبادت است،چنان که محصول علم و معرفت هم عبادت خواهد بود.پیامبر اکرم(ع) همواره در تلاش برای انجام رسالت بود.در این راه سختی های فراوان تحمل نمود و بدیهی است که جان نازنین اش را خسته نمود.

وقتی حضرت ابراهیم(ع) کعبه را بنا نهاد ،از جمله نیایش های آن بنیانگذار کعبه بود،این بود: رَبَّنَا وَابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِكَ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُزَكِّيهِمْ ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿١٢٩ /البقره﴾

[1]؛خدایا !عزت و حکمت اقتضا می کند که برای مردم ،پیامبری اعزام کنی،چون کار مبدا عزیز و حکیم،نفوذ ناپذیر و محکم و استوار خواهد بود.

هر چه یک قیام و حرکت اصیل تر، بزرگتر، عظیم تر و ماندگار تر باشد نیاز به زمینه ها و زیر ساخت های عمیق تر و محکم تری دارد. در هیچ کجای تاریخ بشریت نهضتی عظیم تر و ماندگار تر نهضت عاشورا به رهبری حضرت سید الشهداء امام حسین(ع) وجود ندارد. این نهضت عظیم که به شهادت حجت خدا و با ارزش ترین انسان روی زمین در زمان خود انجامید، دارای عوامل و زمینه های زیادی است از جمله:

روز دوم

امام حسین(ع) در روز پنجشنبه دوم محرم الحرام سال 61 هجری به کربلا وارد شد.

(الامام الحسين واصحابه ص194 وناسخ التواريخج6ص10)

عالم بزرگوار «سیدبن طاووس» نقل کرده است که: امام (ع) چون به کربلا رسید، پرسید: نام ابن سرزمین چیست؟ همینکه نام کربلا را شنید فرمود: این مکان جای فرود آمدن ما و محل ریختن خون ما و جایگاه قبور ماست. این خبر را جدم رسول خدا(ص) به من داده است.

(اللهوف ص35)

از جمله سؤال های مطرح در مورد امام زمان (عج) این است که: آیا کسی می تواند در سنین کودکی به مقام امامت و خلافت برسد؟ به بیان دیگر، کودکی که تکلیف ندارد، چگونه می تواند به «مقام ولایت اللهی » برسد؟

«ابن حجر هیثمی » از علمای اهل سنت، در این باره می نویسد:

«آنچه در شریعت مطهر ثابت شده، این است که ولایت طفل صغیر صحیح نیست; پس چگونه شیعیان به خود اجازه داده و گمان بر امامت کسی دارند که عمر او هنگام رسیدن به امامت، بیش از پنج سال نبوده است . . . ؟ !» ⁽¹⁾

احمد کاتب نیز می نویسد:

«معقول نیست که خداوند طفل صغیری را به رهبری مسلمین منصوب کند!» ⁽²⁾

در پاسخ این اشکال ابتدا به مقدماتی چند اشاره نموده; سپس به پاسخ اشکال خواهیم پرداخت .