روزى كه امام هادى  عليه‏السلام به دستور معتصم عباسى از مدينه به سامرّا تبعيد شدند ، در بين راه وقتى كنار تربت پاك جدّشان اميرالمؤمنين  عليه ‏السلام رسيدند توقّف فرموده و زيارتى را كه سرشار از معرفت است ، انشاء فرمودند . من به علماى حاضر در مجلس و همه كسانى كه اين سخنان را در آينده مى‏شنوند و يا قرائت خواهند كرد ، توصيه مى‏كنم كه از توجّه و تعمّق در تك تك فرازهاى اين زيارت كوتاهى نكنند . اگر
ادّعا كنيم كه يك سال زمان مى‏طلبد تا تك تك فرازهاى اين زيارت شريف مورد دقّت قرار گيرد ، سخن گزافى به زبان نياورده‏ايم . ما در اين فرصت محدود ، تنها به يك نكته از اين زيارت شريف ـ كه سخن و درد دل امام هادى عليه‏ السلام با جدّ بزرگوارش  عليه‏ السلام است ـ اشاره خواهيم كرد و از بقيّه تعابير زيارت به صورت فشرده و با سرعت مى‏گذريم

اشاره
اين دو واژه كه در مقابل‏«بخل‏»است،غالبا در يك معنى استعمال مى‏شود،ولى گاه‏از بعضى كلمات استفاده مى‏شود كه‏«جود»مرحله بالاتر از«سخاوت‏»است،زيرا درتعريف‏«جود»گفته‏اند: «بخشش بدون درخواست است كه در عين حال،بخشش خود راكوچك بشمارد.»گاه گفته‏اند: «جود،خوشحال شدن از درخواست مردم و شادگشتن به هنگام‏بخشش است.»بعضى نيز گفته‏اند:«جود بخششى است كه مال را،مال خدا بشمرد و سائل رابنده خدا بداند و خودش را در اين ميان واسطه ببيند»،در حالى كه‏«سخاوت‏»معنى‏وسيع‏ترى دارد و هرگونه بذل و بخشش را شامل مى‏شود.
بعضى نيز گفته‏اند:«كسى كه بخشى از اموال خود را ببخشد و بخش ديگر را براى خودبگذارد، صاحب سخاوت است و كسى كه اكثر آن را ببخشد و مقدار كمى را براى خود بگذارد،داراى جود است‏».مطابق تمام اين تعريفها«جود»مرحله بالاتر از«سخاوت‏»است.

عن النبی(ص) من قرا هالم یرفی نفسه شیئا یکرهه و لم یقربه الشیطان و لم ینس القرآن و هی: (20)
– بِسْمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم: الم. ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ. الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ. والَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَبِالآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ. أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.  (البقره/1-5)
– (آیه الکرسی) : اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ. (البقره/257)

1-قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم : «مَنْ قَرَ اَعَشر آیات فی لَیلَةِ یَکتُب مِنَ الْغافِلین، وَ مَنْ قَرَاَخَمسینَ آیة کَتَبَ مِنَ الذَّاکِرینِ وَمَن قَرَامائة آیَة کَتَبَ مِنَ القانِتینِ، وَمَن قَرَامائَتی آیَة کَتَبَ مِنَ الْخاشِعین، وَمَنْ قَرَاثَلاثَمائَة آیَة کَتَبَ مِنَ الْفائِزین، وَمَنْ قَرَ اَخمسمائة آیَة کَتَبَ مِنَ الْمُجتهِدینِ، وَ مَنْ قَرَأ […]

– وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ.                 (البقره/255)-فَاللّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ                 (یوسف/64)– لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللّهِ.         (الرّعد/11)– إِنَّ رَبِّي عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ.                    (هود/57)– إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ.        […]

1- فاتحه الکتاب: 7 آیه – 29 کلمه – 142 حرف. (مکی)
آیات اول این سوره از عظمت خدا و اینکه هرستایشی شایسته او است و از برخی صفاتش خبر می‌دهد و آیات بعدی به خطاب گرائیده، خدا را مخاطب قرار می‌دهد.
از یک نظر این سوره به دو بخش تقسیم می‌شود، بخشی از حمد و ثنای خدا سخن می‌گوید و بخشی از نیازهای بنده. (2)
2- البقره: 286 (285 و یا 287) آیه -62210 کلمه – 25500 حرف. (مدنی، به استثناء آیه 281 مکی می‌باشد)
در این سوره بحث‌هایی پیرامون توحید و شناسائی خدا مخصوصاً از طریق مطالعه اسرار آفرینش معاد و زندگی پس از مرگ، اعجاز قرآن و اهمیّت این کتاب آسمانی، بحث‌هایی مفصل و طولانی درباره یهود و منافقان و موضع‌گیری‌های خاص آن‌ها در برابر اسلام و قرآن، و انواع کارشکنی‌های آنان در این رابطه، تاریخ پیامبران بزرگ، احکام مختلف اسلامی از جمله نماز، روزه، ازدواج و طلاق و … و قسمت مهمّی از احکام ربا و مخصوصاً بحث‌های فراوان در زمینه انفاق درراه خدا و همچنین مساله قصاص و تحریم قسمتی از گوشت‌های حرام و قمار و شراب و بخشی از احکام وصیت. (29)

1- ذَلِكَ الْكِتَابُ لاَ رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ.
این کتاب که هیچ شکی در آن نیست راهنمایی است برای پرهیزکاران. (بقره/2)
2-هَذَا بَيَانٌ لِّلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ.
این بیانی است برای مردمان و هدایت و پندی است برای پرهیزکاران. (آل عمران/133)
3- وَهَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ.
و این قرآن کتابی است که فرو فرستادیمش مبارک پس پیروی کنید آن را و بپرهیزید باشد که رحم کرده شوید. (انعام/157)
4-كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ.
کتابی است که محکم گردانیده ش ده آیتهایش پس تفصیل داده شده است از نزد درست کردرگار آگاه. (هود/2)
5- تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَقُرْآنٍ مُّبِينٍ.
این آیت‌های کتاب و قرآنی است روشن. (حجر/2)

  1- نساء/59، 83 2- بقره/247 3- آل عمران/26

  بقره/233

  1- نساء/83 2- احزاب/60-62 3- حجرات/6

  1- فرقان/54 2- رعد/38، 23 3- کوثر/3 4- بقره/215 5- نساء/36 6- انعام/151 7- انفال/41، 72، 75 8- نحل/90 9- اسراء/23-24، 26 10- عنکبوت /8 11- لقمان/14 12- احقاف/15-18 13- احزاب/6، 4 14- مجادله/2 15- تغابن/14-15 16- غافر/8 17- طور/21 18- شوری/23

  1- زخرف/32 2- نور/32-33