از آنجا که خداوند آفريننده زينتها و زيباييها مي‌باشد پس تحصيل و به دست آن را هم زيبا مي داند و در آيات فراواني انسان را امر به تحصيل آن‌ها نموده است .
آيات متعددي در قرآن مجيد وجود دارد كه به وجود آوردن زيبايي ها و تحصيل آن را مطلوب مي داند و از آن جمله:
« وَهُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُواْ مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُواْ مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبْتَغُواْ مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»([1])
او خدايي است كه شما را بر دريا مسلط نموده است تا گوشت تازه از آن بخوريد و وسائل زينت را كه مي پوشيد از آن بيرون بياوريد.
ملاک حسن استفاده از زينتها اين است که به شکلي با خدا و مبدا و معاد انسان ارتباط پيدا کند استفاده از زينت و جمال به دو صورت مورد نظر است: يکي به معني التذاذ و بهره مندي از رؤيت آن‌ها و ديدن مناظر زيباي طبيعت است دوم به معني زينت کردن، رسيدن به سر و وضع، لباس و موي سر و صورت منظم و مرتب کردن و تميز بودن است مثلاً اگر استفاده از اين نعمتها، انسان را متوجه خدا و ارزش والاي نعمتهاي او کند و روح تقدير و تشکر و سپاس را در انسان بر انگيزد و يا بر علم و معرفت و خداشناسي او بيفزايد و علم، قدرت و حکمت خدا در نظر او بيش از پيش روشن و نمايان سازد در اين صورت استفاده از زينت مي تواند داراي ارزش مثبت باشد.
درآيات وروايات فراواني به توصيف ايمان ونتيجه‌هاي اثربخش آن توجه شده است.
يكي از ويژگي‌هاي مهم ايمان،زيبايي و آراسته شدن دلهايي است كه از ايمان برخوردار گشته اند. خداوند مي‌فرمايد:
«وَلَكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمَانَ وَزَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيَانَ»([1])
ولي خداوند متعال ايمان را به دل هايتان محبوب نمود و ايمان را در دل‌هاي شما با زيبايي بياراست وكفر وفسق ومعصيت را براي شما زشت وكراهت بار ساخت.
از منظر معارف اسلامي علاوه بر اين كه جهان، تجلي زيبايي خداوند است بلكه مصاديقي بارزي از زيبايي در صورت ماده و معني معرفي شده است تا اين كه روح خدا كه در كالبد وجود انسان دميده شده احساس غربت نكند و راه وصول به خدا را فراموش نكند و علاوه بر اين در عالم كدر و خشن ماده، احساس لطافت و آرامش كند.
آيات و روايات فراواني وجود دارد كه تمام زيبايي‌هاي خلقت را به خدا نسبت مي دهد، از جمله اين آيات، آيه 31 سوره اعراف است خداوند مي‌فرمايد:
«قُلْ من حَرََّمَ زينةَ الله التي اُخرِِِِِِِِِِج لعباده و الطََّيباتِ من الرزقِ»([1])
بگو: چه كسي لباس‌هايي كه خداوند براي بندگان پديد آورده و خوردني‌هاي خوش طعم را حرام كرده است؟
آفرينش از نظر قرآن کريم با جمال و زيبايي آميخته است و اين زيبايي ها با مصاديق آن در قرآن کريم به بهترين وجه مشاهده مي‌شود و خداوند در جاهاي زيادي از اين زيبايي ها ياد مي‌كند.
در ابتدا بايد به اين نکته اشاره کنيم که هستي و عالم تكوين از آن خداوند زيبا و جميل مطلق است و يكسره زيبااست چون جلوه زيبايي،خودزيباست از طرف ديگر عالم تشريع خداوند كه يكي از آنان قرآن مجيد است، تمام جلوه‌هاي زيبايي و جمال را داراست:از قرائت آن به بديع ترين و دل انگيزترين سبك ها تا خطاطي و ترسيم آن به دلرباترين نقوش، صحافي و تزيين و رازهاي بين كلمات و حروف و امثال، شامل زيبايي‌هاي ظاهري قرآن است. جنبه معنوي قرآن تمامي علوم اسلامي،به نوعي جلوه‌هايي از زيبايي معنوي آن است.
دومين هدف از اهداف تربيتي اسلام در محدود ارتباط انسان با خود است همان‌طور كه با خداي خود ارتباط برقرار مي‌كند و از مراحل تربيتي حاكم بر اين ارتباط اهداف خصاي برداشت مي‌شود داراي كنشها و واكنشهايي نيز با خويشتن است منظور از كنشها و واكنشها، نيازها و گرايش‌هاي نيرويهاي جسمي و روحي است، توجه مربي به نيروهاي و شناخت و آگاهي پيدا كردن نسبت به اين نشان دهند رابط عرفان با تعليم و تربيت تا مربي و متربي نسبت به اين ابعاد وجودي آگاهي نداشته باشد نمي‌تواند قدمي را در راه تربيت انسان و رسيدن او به هدف تربيت بردارد.
هدف نقطه‌اي كه انسان به طرف آن حركت مي‌كند هدف جهت زندگي و جهت كوشش‌هاي انسان را روشن مي‌نمايد در هر نظام تعليم و تربيت يك سر اهداف تعريف شده كه افراد تحت تربيت به سمت سوي آن هدف سوق مي‌دهد. در نظام تعليم و تربيت غربي كه تمام اهداف در مسائل مادي خلاصه مي‌شود انسان‌ها بي‌هويت تربيت مي‌شود اما از شاخص‌ها تعليم و تربيت اسلامي اين است كه براي تربيت انسان اهداف همه جانبه كه هم به بعد الهي و معنوي آن توجه نشده و هم به ابعاد مادي انسان توجه شد. همين لحاظ از تربيت اسلامي هم رسيدن به سعادت دنيوي مد نظر است هم سعادت اخروي در بعد دنيوي به تمام جوانب توجه شده به اجتماع به ارتباط با همنوع در بعد اخروي هدف نهايي تربيت را قرب الهي مي‌داند كه در فصل پيش روي به نكاتي در همين رابطه اشاره مي‌شود.