وَأَن لَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْنَاهُم مَّاءً غَدَقًا ‎﴿١٦﴾‏ لِّنَفْتِنَهُمْ فِيهِ ۚ وَمَن يُعْرِضْ عَن ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذَابًا صَعَدًا ‎﴿١٧﴾‏ وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ‎﴿١٨﴾‏ وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا ‎﴿١٩﴾‏ قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّي وَلَا أُشْرِكُ بِهِ أَحَدًا ‎﴿٢٠﴾‏ قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا ‎﴿٢١﴾‏ قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا ‎﴿٢٢﴾‏ إِلَّا بَلَاغًا مِّنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ ۚ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ‎﴿٢٣﴾‏ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا ‎﴿٢٤﴾‏سوره جن

قال علی علیه السلام:لِلْمُؤْمِنِ ثَلاَثُ سَاعَات: فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ، وَسَاعَةٌ يَرُمُّ مَعَاشَهُ، وَسَاعَةٌ يُخَلِّي بَيْنَ نَفْسِهِ وَ بَيْنَ لَذَّتِها فِيَما يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ. وَلَيْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ شَاخِصاً إِلاَّ فِي ثَلاَث: مَرَمَّة لِمَعَاش، أَوْ خُطْوَة فِي مَعَاد، أَوْ لَذَّة فِي غَيْرِ مُحَرَّم

زیدیه یكی از فرقه‌های اصلی شیعه می‌باشد، پیدایش فرقه زیدیه به قرن دوم هجری باز می گردد، آنان پس از امام حسین (علیه‌السلام) زید شهید فرزند امام زین العابدین (علیه‌السلام) را امام می دانند و امام سجاد (علیه‌السلام) را تنها پیشوای علم و معرفت می شمارند.

در ابتدا ذكر اين نكته ضرورى است كه برخى بداء را كه از اعتقادات شيعه است به جهل خداوند تفسير كرده اند و روشن است كه اين تفسيرى نادرست و ناشى از بى اطلاعى نسبت به عقايد شيعيان است، چون هيچ يك از بزرگان شيعه، جهل در مورد خداوند را نمى پذيرند بلكه معتقدند، به طور مطلق عالِم به موجودات است (چه قبل از ايجاد و چه بعد از ايجاد و هم كليات و هم به جزئيات.

شهربانواززبان امیرمؤمنان (علیه‌السلام) این بشارت را شنید که حضرت به پسرش امام حسین (علیه‌السلام) فرمود: یا اباعبدالله! احتفظ بها فانها ستلد لک خیر اهل الارض و هی‌ام الاوصیاء الذریة الطیبة
‌ای اباعبدالله! از او محافظت کن، زیرا به زودی بهترین اهل زمین را برایت متولد خواهد ساخت. و او، مادر امامان از ذریه طیبه است.

در ابتدا ذكر اين نكته ضرورى است كه برخى بداء را كه از اعتقادات شيعه است به جهل خداوند تفسير کرده‌اند و روشن است كه اين تفسيرى نادرست و ناشى از بی‌اطلاعی نسبت به عقايد شيعيان است، چون هیچ‌یک از بزرگان شيعه، جهل در مورد خداوند را نمی‌پذیرند بلكه معتقدند، به‌طور مطلق عالِم به موجودات است چه قبل از ايجاد و چه بعد از ايجاد و هم كليات و هم به جزئيات.

شبهه:
خداوند در قضيه كشته شدن قبطى به دست حضرت موسى (علیه السلام) فرمودند:
هَٰذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ ۖ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ.
حضرت موسى (علیه السلام) گفت:
رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي.
اين سخن دليل بر عدم عصمت موسى (علیه السلام) است و عصمت با ظلم از بين مى رود.
اگر كشتن قبطى به دست موسى از روى خطا بوده است، چگونه می تواند با عصمت سازگارباشد!

طرح سوال وپاسخ آن: آيا آيه‌ یی در خصوص عصمت امامان عليهم السلام در قرآن آمده است ؟ پاسخ : در خصوص  عصمت امامان آيات فراواني وجود دارد ؛ از جمله : 1. إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا . احزاب / 33 . خدا مى خواهد آلودگى را فقط از شما […]

عقل و هوش از عالی‌ترین استعدادهاى ذهنى ـ شناختى انسان هستند که او را از دیگر موجودات جدا می‌کند. در پرتو این دو استعداد، سایر استعدادهاى انسان جهت گرفته و به فعلیت می‌رسند. هر دو واژه در متون دینى وجود داشته و در روان‌شناسی مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

مدیریت اسلامی دارای مبنا وشاخص های ارزنده ای میباشد که در قرآن کریم به صراحت بیان گردیده و تمامی مدیران جهت اجرای مدیریت اسلامی نیازمند این شاخص ها میباشند .

زندگی ائمه اطهار (علیهم السلام) مطلقا اعم از رفتار، گفتار و تقریرشان برای نسل بشر، بهترین الگو می باشد و شایسته است که در تمام امور، سر لوحه زندگی خویش قرار داده و مسیر آنها را بپیمایند و به وسیله ی آن هدایت شوند و از سر درگمی نجات یابند. برخلاف تصور برخی که به صورت تک بعدی و جزیی، سعی دارند رفتار و سیره اهل بیت (علیهم السلام) را ارائه کنند، رفتار ائمه(علیهم السلام) با مخالفانشان دارای مراتب و درجاتی است که گاهی در برابر رفتار مخالفان واکنش شان مقابله به ضد بود و در بسیاری از موارد با ارشاد و بیان احکام و یا در مواقع لزوم با شمشیر وارد میدان جهاد و مبارزه می شدند.

عید نوروز یکی از سنتهای ملی و اعیاد ایرانیان است، که از دیرباز مورد توجه بوده و قوم ایرانی ارزش و اهمیت خاصی برای این عید قائل بوده است.
اما برای کسانی که معتقدند همه چیز را باید از منتظر دین مورد بررسی و نفی و اثبات قرارداد، این پرسش مطرح است، که آیا دین اسلام و پیشوایان دین نسبت به این موضوع موضعگیری خاصی داشته اند یا خیر؟ آیا می توان از فنون دینی به چیزی دست یافت که دلالت بر تایید و یا رد این سنت ایرانی از سوی پیشوایان دین کند.