يکم کليات

انسان نه از نظر تجرد روحي ، همسان فرشتگان است تا از هماهنگي با هم نوع خود بي نياز باشد و با شعار «وما منا إلا له مقام معلوم»1 زندگي کند و نه از جهت مادي همتاي حيوانات است تا از تبادل و تعاون با هم نوع خويش  بي نياز باشد و با شعار «…قدأفلح اليوم مَن استعلي»2 که بر خاسته از حلقوم درندگان بشر نمايي چون آل فرعون است ، به سر برد و نه مي تواند بدون تکيه گاه تکويني به تشتت و پراکندگي خاتمه دهد و راز ورمز اتحاد با هم نوع خود را دريابد و با رفتار مناسب به وحدت روي آورد، و با شعار«قد أفلح من تزکي »3
از هر گونه نقص و عيب برهد و به کمال برسد. 
بنابراين، اولأ ، انسان ها نيازمند زندگي مسالمت آميز و اتحاد با يک ديگرند. ثانيأ، پشتوانه اين اتحاد بايد اهتمام به اجراي حق و سرکوب کردن باطل باشد . ثالثأ، براي تحقق اتحاد حقيقي بايد به دستورات وحي وعقل توجه کرد.

مفاهيم کلى که در قرآن وارد شده بر دو نوعند، گاهىمصاديق روشن و گاهى مصاديق مخفى و پنهان دارند. تطبيق آيه بر مصاديق روشن «تنزيل‏» آن و تطبيق آن بر مصاديق مخفى و بالاخص مصاديقى که در طول زمان پديد مى‏آيند و در زمان نزول وجود نداشته‏اند، «تاويل‏» آن است.
تاويل دو نوع کاربرد دارد:
الف) تاويل در مقابل تنزيل.
ب) تاويل در مورد متشابه.
تاويل در لغت عرب به معنى مآل شى‏ء و سرانجام اوست، گاهى تاويل در مقابل تنزيل به کار مى‏رود و گاهى در مورد متشابه استعمال مى‏شود، بنابراين بايد در دو مورد سخن بگوييم. هر يک از دو «تاويل‏» براى خود معنى خاصى دارد.

مقدمه
مهمترين شاخص‌هاي دموکراسي يعني آزادي، برابري سياسي، سيستم نمايندگي و تفکيک قوا در انديشه امام خميني وجود دارد و با توجه به تفاوت برداشت امام از اين شاخصها مفهوم مورد نظر امام نسبت به دموکراسي نيز متفاوت مي‌گردد.
اکنون براي روشن‌تر شدن ديدگاه امام نسبت به دموکراسي، رابطة آن با نظام سياسي مطلوب امام (جمهوري اسلامي مبتني بر ولايت فقيه) را مورد بررسي قرار مي‌دهيم.
با توجه به اينکه، سؤالاتي که از امام در مورد نوع حکومت مي‌پرسند و با توجه به اختلاف نظري که بين امام و سايرين نسبت به عنوان جمهوري اسلامي يا جمهوري دمکراتيک اسلامي اتفاق مي‌افتد و امام فقط عنوان جمهوري اسلامي را انتخاب مي‌کنند سؤالي که مطرح مي‌شود اين است که: آيا حذف واژة دموکراتيک از عنوان جمهوري اسلامي از سوي امام به مفهوم طرد دموکراسي است؟

وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا / 72 : فرقان
و آنان كه در مجالس باطل شركت نمي كنند[و شهادت دروغ نمي دهند] و چون بر ناپسندي بگذرند به شتاب از آن دوري مي جويند.
شرح و تفسير
زور در لغت به معناي انحراف از حق است; و اگر به دروغ هم زور ميگويند، به سبب اين است كه دروغ انحراف از راستي و حق است. در قرآن مجيد در سه مورد ديگر لفظ زور به كار رفته است كه در همه آنها مقصود سخن و كار خلافِ حق است. لغو نيز در لغت صداي گنجشك و مرغان هوا را ميگويند كه بدون فكر و انديشه از آنها صادر ميگردد; و براين اساس، به هر سخني كه به منطق و انديشه متكي نباشد و بيهوده و بي فايده باشد، لغو ميگويند. قرآن يكي از صفات مؤمنان را پرهيز از لغو و اعراض از لغوِ ديگران بيان كرده وزندگي بهشتيان را نيز عاري از سخن لغو و دروغ توصيف كرده است.

فرجام سخن از حضرت فاطمه سلام الله عليها
حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها در خطبه اي که به فدکيه معروف است ، رسالت ÷يامبر اکرم صلي الله عليه و آله وسلّم را همراه با مهرباني و رحمت خاصه ، چنين مهرفي فرمود :
اي مردم !  بدانيد من فاطمه ام ! پدرم محمّد است ، که صلوات و درود خدا بر او و خاندانش باد . آن چه مي گويم آغاز و انجامش يکي است – و هر گز ضد و نقيض در آن راه ندارد – و آن چه را مي گويم غلط نمي گويم ، در اعمالم راه خطا نمي پويم .
پيامبري از ميان شما برخاست و به سوي شما آمد که از رنج هاي شما رنج مي برد و به هدايت شما علاقه وافر داشت به مومنان مهربان و رحيم بود .
اگر در جست و جوي نسب او را برمي آييد مي بينيد او پدر من بوده است ، نه پدر زنان شما ! برادر پسر عموي من بوده است نه برادر شما ! و چه پر افتخاراست اين نسب ، درود خدا بر او و خاندانش با شد !

با توجه به آيات قرآن کريم و روايات معصومين که به برخي از آن ها اشاره شد، فقهاي اسلام به حرمت شرکت در مجالس گناه فتوا داده اند که در اين جا به نمونه ايي از آن ها اشاره مي شود:1.    شيخ طوسي (متوفاي 460 ه.ق)اگر کسي را به مجلسي دعوت کنند و او بداند […]

پيامبر اکرم (ص) در سال دهم هجري از طرف خدا ماموريت يافت تا شخصاً در مراسم حج شرکت کند و حج کامل را به مسلمانان بياموزد . به دستور پيامبر در ماه ذيقعده در شهر مدينه و در ميان قبايل اعلام شد که پيامبر عازم حج است .
در پي اين اعلام هزاران نفر در اطراف مدينه خيمه زدند و همه در انتظار حرکت پيامبر بودند . پيامبر اکرم (ص ) در اواخر ماه ذيقعده ، (( ابودجانه )) را در مدينه جانشين خود کرد و در حالي که شصت قرباني به همراه داشت به سوي مکه حرکت کرد و در ((ذوالحليفه)) (منطقه اي که مسجد شجره در آن قرار دارد ) احرام بست و به سوي مکه حرکت کرد و در روز چهارم ماه ذي حجه ، در حالي که حمد خدا و درود بر ابراهيم (ع) را بر زبان داشت ، وارد مکه شد. امير مومنان (ع) نيز که از سوي پيامبر (ص) براي دعوت مردم يمن با اسلام ، به آن منطقه اعزام شده بود ، با شنيدن خبر حرکت پيامبر به سوي مکه در حالي که 34 قرباني به همراه داشت ، براي شرکت در مراسم حج از يمن بازگشت و در نزديکي مکه پيامبر اکرم (ص) را ملاقات کرد .

براي  تحقق ولايت درانسان هم چنان که بايد   اسباب وشرايط ان را فراهم کرد بايد موانع ان را نيز شناخت ودرجهت زدودن ان تلاش وکوشش کرد تا با رفع موانع به حقيق ولايت دست يافت ان موانع عبارت است از گرايش به دنيا    وانجام گناه
گرايش به دنيا
يكي از موانع بزرگ تحقق ولايت در انسان، گرايش به عالم طبيعت و دنيا است. قرآن درباره كساني كه با وجود بر خورداري از آيات الهي، نتوانستند از فيض الهي بهره ببرند كنند و در نتيجه گمراه شدند مي‌فرمايد: عابد اسرائيلي كه ما آيات خود را به او عطا كرديم، اما او بر اثر گرايش به طبيعت و احساس جاودانگي در زمين، از پوشش آيات ما خارج و گرفتار ظلمت شد، و شيطان از پي او در آمد و از گمراهان شد. اگر ما مي‌خواستيم، مي‌توانستيم او را بالا ببريم. اما هر كس بايد با اختيار خود با فكر و انديشه خود به كمال برسد، نه با ترفيع درجة اجباري. اما او به پستي گراييد و از هواي نفس پيروي كرد. مثل او مثل سگ است كه اگر به او حمله كني يا به حال خود واگذاري، دهانش را باز مي‌گذارد
گويا چنان تشنة دنياپرستي است كه هرگز سيراب نمي‌شود. و يا فكر مي‌كند كه اموال جمع شده، او را زمين جاودانه نگه مي‌دارد. پندار باطل، مانع صعود و قرب انسان به خداي سبحان مي‌شود.

1. مفهوم امنيت‏

امنيت مقوله‏اى است که در فلسفه تکوين انسان‏ها نهفته است. حال بايد ديد که امنيت چيست و مفهوم آن کدام است؟ از گذشته‏هاى دور تا به حال تعاريف مختلفى از اين واژه شده است و تحولاتى در مفهوم آن به وجود آمده است که شايد اين اختلافات به دليل پيچيدگى مفهوم آن باشد. البته برخى نيز آن را ميان تهى مى‏دانند، افرادى مانند « بارى بوزان » (Barry Buzan ) مهم‏ترين ويژگى امنيت را اجوف بودن آن دانسته‏ اند؛ بدين معنا که « امنيت واژه‏اى حساس و مهم است که بازيگر به تناسب نيازمندى خود مى‏تواند معنايى خاص را بر آن حمل نمايد و در نتيجه به سياست‏هاى کاملاً مختلفى در مواجهه با پديده‏اى واحد برسد»2 براى روشن شدن بيشتر مفهوم امنيت بهتر است اشاره‏اى به تحول گفتمانى اين مفهوم شود.

امنيت يکي از مهمترين دغدغه هاي امام علي عليه السلام بوده است ودر اين راستا اقدامات امنيتي ، نظامي و سياسي مهمي انجام داده اند.
يکي از اهداف والاي امام علي عليه اسلام و آرمان هاي آن حضرت برقراري و گسترش امنيت در سرزمينهاي اسلامي بوده است و رشد و تعالي مردم را در سايه آن قابل تحقق مي دانستند و اقدامات آن حضرت براساس نياز روز و ميزان اهميت و با توجه به اوضاع و شرايط متفاوت بود.

از امام باقر علیه¬السلام نقل شده است: … سپس ولایت نازل شد و آن در روز جمعه در عرفه بود، چون دین ولایت علی بن ابی طالب علیه¬السلام کامل می¬شد. در این هنگام پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم بدون این که چیزی بر زبان آورد. در پیش خود گفت: مردم تازه مسلمانند و آثار جاهلیت در میانشان باقی است. اگر من این مطلب را دربارة پسر عموی خود ابلاغ کنم، ممکن است، هر کسی چیزی بگوید. از این جهت دستور قطعی از جانب خدای سبحان آمد که اگر این مأموریت را ابلاغ نکنم، مرا عذاب خواهد کرد و این زمانی بود که آیة ﴿ یا أیّها الرّسول بلّغ ما أُنزِل إلیک من ربّک و إن لم نفعل فما بلّغت رسالته والله یعصمک من النّاس إن الله لایهدی القوم الکافرین ﴾  نازل شد.

پاسخ: اين پرسش- كه در قالب مغالطه هايي پررنگ و لعاب ارائه مي شود تا كنون به صورت هاي مختلفي طرح شده است، كه مجموع آنها را به دو شكل: درون ديني و برون ديني، مي توان تقسيم كرد. در شكل درون ديني، با استناد به برخي آيات قرآني سعي مي شود هرگونه محدود كردن آزادي ها منافي با دين معرفي شود. و در شكل برون ديني نيز از سه منظر متفاوت به پرسش فوق نظر شده، و سعي مي شود با تكيه بر مختار بودن انسان، اومانيسم و انسان محوري، و مسئوليت گريزي و حق خواهي انسان در عصر مدرنيته چنين وانمود شود كه دين حق تحديد آزادي ها را ندارد، و اساساً بايد دين را به گونه اي تفسير كرد كه در برابر آزادي قرار نگيرد.
ما نخست شكل درون ديني شبهه را پاسخ خواهيم گفت، سپس به پاسخگويي شكل برون ديني شبهه پرداخته، و از هر سه منظر به بحث خواهيم نشست.