اخلاص در عبادت
«اخلاص» از نگاه دانشمندان اخلاق آن است که انسان قصد خود را در انجام اعمال و آلودگی و آمیختگی به غیر خدا خالص کرده و انگیزهای جز تقرب به درگاه او نداشته باشد.[1]
نظام ارزشی حاکم بر دنیای بشرح به این صورت است که همواره ارزش یک عمل را با کوچکی،بزرگی،سادگی و دشواری آن میسنجد، کسی که کار بزرگتر، دشوارتر و پیچیدهتری انجام دهد، پاداش بیشتری میگیرد و ارج زیادتری هم به کارش گذاشته میشود. در مقابل ، کارهای سادهتر و کوچکتر، مزد و ارزش کمتری دارند.
خداوند نیز در تعیین ارزش اعمال بندگانش به همین معیارها توجه و عنایت دارد، لیکن این معیارها در نظام ارزشی الهی معیارهای منحصر به فرد نیستند، بلکه در درجة دوم اهمیّت قرار دارند. خداوند پیش از آن که کار بندهاش را از نظر سادگی و دشواری بسنجد، معیار دیگری را در ارزیابی اعمال انسانها دخالت میدهد و آن «نیّت» است.
طهارت در عبادت
«طهارت» در لغت به معنای پاک بودن از پلیدیهاست و ضد آن «نجاست» به معنای ناپاکی است.[1] فطرت انسان، جویای پاکی و پاکیزگی بوده، از پلیدی و آلودگی منزجر و بیزار است. آیین مقدّس اسلام نیز به مقتضای انطباق و هماهنگی با فطرت الهی، برای مسألة طهارت و نظافت، اهمیّت بسیاری قائل شده، آن را از شرط عبادت و زیربنای دین دانسته است.
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و اله میفرماید:
«بُنَیَالدّینُ عَلَی النَّظافَةِ»[2]
دین بر پایة پاکیزگی استوار شده است.
عبادت و کمال انسانی
در درس گذشته معلوم شد که هدف اصلی از آفرینش انسان، رسیدن او به کمال است و سایر امور، از قبیل آزمایش، شناخت، عبادت، پذیرش رحمت الهی و همگی زمینه ساز رسیدن به این مقصد نهایی هستند.
اکنون باید دید کمال حقیقی و نهایی انسان چیست؟ آن مقصدی که اگر انسان به آنجا برسد به سعادت حقیقی خود نایل شده کجاست؟
کمال انسان به چیست؟
ساختار وجودی انسان را دو بعد جسم و روح تشکیل میدهد، لیکن از آنجا که حقیقت وجود وی، روح اوست، کمال نهاییاش نیز به روح او مربوط میشود،از این رو شناخت کمال نهایی انسان به وسیلة تجربة صرف یا عقل مستقل بدون استمداد از وحی امکانپذیر نیست.
عبادت ،هدف خلقت
عبادت که معادل فارسی آن پرستش است در لغت به معنای نهایت خواری و خضوع آمده و به همین مناسبت به جادة پر رفت و آمدی که زیر پای رهگذران رام و صاف گشته میگویند: «طریق مُعَبَّد» و در اصطلاح، نوعی سپاسگزاری است که در آن نهایت خضوع و تعظیم انجام میگیرد و شایستة کسی است که نعمتهای اصلی همچون؛ حیات و قدرت را به انسان بخشیده و او نیز جز خدا کسی نمیتواند باشد به همین دلیل، عبادت، مخصوص ذات مقدس اوست[1] چنانکه فرمود:
« وَقَضی رَبُّکَ اَلا تَعْبُدُوا اِلا ایّاهُ »[2]
پروردگارت حکم کرده که جز اورا نپرستید.
همچنین سر فصل دعوت پیامبران، فراخوانی مردم به پرستش خدای یگانه بود و در قرآن میخوانیم:
«وَ لَقَدْ بَعَثْنا فی کُلَّ اُمَّةٍ رَسُولا اَنِ اعْبُدُواللهَ وَاجْتَنِبُوا الطّاعُوتَ »[3]
در هر امّتی پیامبری برانگیختیم که : «خدای یکتا را بپرستید و از طاغوت دوری گزینید.»
1-کلیات نوشتار
در این نوشتاردر صدد تشریح عوامل وروشهایی هستم که موجب قدرت روانی وتقویت روحیه می گردند.در بحث ها مربوط به مفهوم وضرورت شرح صدر روشن شد که در دو مقوله مهم ،محور اساسی این بحث است :
1- مقوله ای بنام مشکلات ،مصاب وناملایمات.
2- مقوله ای بعنوان (قدرت روحی )،برای برخورد صحیح با ناملایمات ومشکلات .
نکته اصلی در این مباحث ،(قدرت روحی )است ،وبحث از« مشکلات»،نکته ای قهری وتبعی است ؛چرا که برای بیان اهمیت وضرورت شرح صدر ناچار باید از مشکلات وفشارها سخن گفت .
چکیده
خدمت رسانی از جمله اعمال صالحی است که به عنوان اولین خصیصه اصل اعیان در قرآن کریم مورد توجه و عنایت قرار گرفته است . ار آنجا که خدمت رسانی به عنوان یک صفت عالی نفسانی نقش هدایت گری را در حیات آدمی دارد فی نفسه سازنده اندیشه پاک آسمانی است که در زندگی انسان آثار و برکات فراوان مادی و معنوی به جای می گذارد . به اعتقاد نویسنده خدمت رسانی بر پایه اصولی استوار گردیده و دارای ارکانی می باشد که عبارتند از :
1): خدا شناسی و در حضور خداوند
2)معنا و سر انجام شناسی
3)علم و دانش .
واژگان کلیدی
خدمت ،خدا شناسی ، نهضت، علم و دانش .
چكيده :
بي ترديد جامعه اي مي تواند نهضت خدمت رساني را آغاز كند و در اين راه به موفقيت نائل گردد كه براي كار و تلاش و كوشش ارزش و جايگاه رفيعي قائل باشد .در غير اين صورت هر گونه توقع و ارائه و ايجاد خدمت امري عبث و بيهوده خواهد بود .
در راستاي تحقق چنين امر مهمي است كه نخبگان و انديشمندان جامعه بايد در اولين گام تلاش كنند تا فرهنگ كار در روح و جان انسانها،به عنوان يك هنجار و ار زش اجتماعي و فرهنگ عمومي جايگاه خود را بيابد وبيكاري و مشاغل كاذب و سربار اجتماع بودن؛ به عنوان امري ضد ارزش وضد باورهاي ديني را مورد نكوهش قرار گيرد در اين صورت است كه ميتوان سرمايه هاي مادي و معنوي جامعه را به تحرك و پويايي وا داشت و آنها را شكوفا نمود.
اين نوشته ها در صدد است تا اهميت و جايگاه ارزشمند كار را در فرهنگ اسلامي و باور هاي ديني نشان دهد و در نهايت به عوامل تقويت و تضعيف فرهنگ كار در كشور اسلامي بپردازد.
با توجه به آيات قرآن کريم و روايات معصومين که به برخي از آن ها اشاره شد، فقهاي اسلام به حرمت شرکت در مجالس گناه فتوا داده اند که در اين جا به نمونه ايي از آن ها اشاره مي شود:1. شيخ طوسي (متوفاي 460 ه.ق)اگر کسي را به مجلسي دعوت کنند و او بداند […]