بررسی نقش بازی در تربیت کودک از دیدگاه قرآن و سنت معصومین (علیهم السلام) / سعید بهشتی؛ یگانه منطقی

اندیشه های نوین تربیتی مقاله 1، دوره 7، شماره 3، پاییز 1390، صفحه 4-4

چکیده

یکی از اثرات بازی تقویت جسم است که در قرآن نیز نیرومندی جسمانی به عنوان یک امتیاز به شمار رفته است. ائمه معصومین (ع) نیز انجام بازی‌های رزمی و استقامتی را برای تقویت جسم مفید دانسته‌اند. تربیت عقلانی نیز از منظر قرآن و ائمه (ع) جایگاه والایی دارد. بنابراین از دوره کودکی باید به این امر توجه نمود. ارتباط کودک با اسباب بازی‌های متنوع، طبیعت، محیط و موجودات گوناگون در تربیت عقلانی کودک نقش بسزایی دارد و باعث می‌شود در بزرگسالی درست و نادرست را از هم تشخیص دهد. از راه همبازی شدن با کودک نیز می‌توان چگونگی کنترل عواطفی مانند خشم و محبت را به او آموخت. از راه‌های تربیت اخلاقی کودک، سوق دادن او به سوی بازی‌هایی با هدف‌های اخلاقی، تکریم کودک از طریق احترام به حق بازی کردن او و خواندن اشعاری با مضامین اخلاقی در حین بازی با کودک می‌باشد. بازی کودکان اگر به صورت دسته جمعی باشد، آنها را از گوشه‌گیری و انزوا رها کرده، حس مسؤولیت پذیری و همکاری را به آنها می‌آموزد. در قرآن و سیره ائمه (ع) نیز بر اهمیت جمع و جماعت تأکید شده است. ائمه (ع) نیز در امور جمعی شرکت کرده، حتی بازی در جمع کودکان را برخود لازم می‌دانستند.

برای دریافت مقاله کلیک کنید

https://journal.alzahra.ac.ir/article_135_129b43cdeb0fcb9962a010a0479d6af5.pdf

جستجو