پرسش از اهل سنت پاسخ از مبلغ شیعی
شما شیعیان همۀ‌ اهل بیت را در قرن نخست كافر می دانید زیرا در روایات آمده است كه جز سه نفر پس از پیامبر مرتد شدند.

پرسش از اهل سنت پاسخ از مبلغ شیعی
حسن بن علی با این كه یاوران و لشكر فراوان داشت با معاویه صلح كرد، ولی برادرش حسین با این كه افرادش كم بودند و می توانست صلح كند، جنگ كرد.

شیعیان می گویند : پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم   علی را به سکوت بعد از خویش دعوت کرد و آن حضرت به کشمکش و درگیری نپرداخت، ولی در مورد اهل جمل و صفین نبر کرد، یعنی در روز نخست نجنگید، بلکه پس از گزینش به خلافت درگیر جنگ شد؟پاسخ :امیر المومنان پاسخ […]

ابن حزم از شیعیان می پرسد : چرا علی بعد از شش ماه با ابوبکر بیعت کرد؟ اگر بیعت کردن کار درستی بود، چرا با شش ماه تاخیر و اگر درست نبود، چرا بعد از شش ماه بیعت کرد؟پاسخ :اولاً : شیعه معتقد است که امیر المومنان هیچ گاه بیعت نکرد ، زیرا خلیفه به […]

مالک اشتر در خطبه ای می گوید : خداوند محمد صلی الله علیه و آله و سلم   را به عنوان بشارت و بیم دهنده برانگیخت … ثـُمّ استخلـَفَ علیَ الناسِ أبا بـَکرٍ فسارَ بسیرَتهِ ، وَاستـَنّ بسـُنتهِ ، و استخلفَ أبو بکر عـُمر فـَاستنّ بِمثلِ تلکَ السنـّه» یعنی پیامبر صلی الله علیه و آله و […]

شیعیان برای اثبات این مطلب که اصحاب بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم   مرتد شدند، به این حدیث پیامبر استدلال می کنند که فرمود :«یرتدُ علیِّ رجالٌ أعرفـُهم و یـَعرفونـَنی فیذادونَ عنِ الحوضِ فأقولُ : أصحابیِ أصحابیِ فـَیـُقالُ إنـّکَ لا تدرِی ما أحدَثوا بعدَکَ» «مردانی بر من وارد می شوند که […]

عالم بزرگ شیعه، محمد حسین آل کاشف الغطا در مورد علی علیه السلام  می گوید : وقتی علی علیه السلام  دید که دو خلیفه قبل از او، نهایت تلاش خود را در گسترش اسلام مبذول داشتند با آن ها بیعت کرد و راه صلح در پیش گرفتند. بنابراین می پذیرد علی علیه السلام  با دو […]

اگر منافق در میان اصحاب زیاد بود، چگونه فارس و روم و بیت المقدس را فتح کردند؟اولاً : پیروزی مسلمانان بر فارس و روم عللی داشت :۱-    خستگی جهان آن روز روم و فارس بر اثر جنگ های پیاپی و نداشتن برنامه ریزی صحیح، که طبقات مختلف کشور را سعادتمند سازد و عدالت را در […]

بوی پائیز در مذاکرات هسته ای می اید ملت مراقب باشند گرگها در زمستان سرمایه چندین ساله شان را نبرند

ایا خواب ابراهیم علیه السلام حجت بود؟وذبیح الله کیست ؟ اسماعیل یا اسحاق علیهما السلام
[سوره الصافات (۳۷): آيات ۱۰۱ تا ۱۱۰]
فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ (۱۰۱) فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَرى‏ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَرى‏ قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ (۱۰۲) فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ (۱۰۳) وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ (۱۰۴) قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (۱۰۵)
إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ (۱۰۶) وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (۱۰۷) وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (۱۰۸) سَلامٌ عَلى‏ إِبْراهِيمَ (۱۰۹) كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (۱۱۰)

در اينجا قرآن مى‏گويد:” هنگامى كه با او به مقام سعى و كوشش رسيد” (فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ).
يعنى به مرحله‏اى رسيد كه مى‏توانست در مسائل مختلف زندگى همراه پدر تلاش و كوشش كند و او را يارى دهد.
مى‏گويند نخستين بار در شب” ترويه” (شب هشتم ماه ذى الحجه) اين خواب را ديد، و در شبهاى” عرفه” و شب” عيد قربان” (نهم و دهم ذى الحجه) خواب تكرار گرديد، لذا براى او كمترين شكى باقى نماند كه اين فرمان قطعى خدا است
لذا در بعضى از روايات آمده است هنگامى كه اين كار انجام گرفت جبرئيل                       
(از روى اعجاب) صدا زد:” اللَّه اكبر”” اللَّه اكبر”! …
و فرزند ابراهيم صدا زد:” لا اله الا اللَّه، و اللَّه اكبر! …”
و پدر قهرمان فداكار نيز گفت:” اللَّه اكبر و للَّه الحمد” «۱».
و اين شبيه تكبيراتى است كه ما روز عيد قربان مى‏گوئيم.
در آيه بعد مى‏گويد:” ما نام نيك ابراهيم را در امتهاى بعد باقى و برقرار ساختيم” (وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ).

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:”Table Normal”; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-parent:””; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:8.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:107%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:”Calibri”,”sans-serif”; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin; mso-bidi-font-family:Arial; mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

آیا صاحبان قبور در بقیع مشخص هستند؟

قبوری را که شیعیان و یا دیگر مسلمانان زیارت می‌‌کنند، بیش از ۱۴۰۰ سال است در آن مردگان به خاک سپرده می‌‌شوند و هرگز معلوم نیست چه کسانی در آنها مدفونند

پاسخ:

طراح این شبهه نه تنها می‌‌خواهد صاحبان این قبور را زیر سؤال ببرد بلکه با این اندیشه خام قبور شیخین و حتی پیامبر گرامی (ص) را زیر سؤال می‌‌برد؛ زیرا همه آنها بیش از هزار سال پیش به خاک سپرده شده‌اند و هرگز معلوم نیست صاحبان آنها چه کسانی هستند. به راستی اندیشه‌ای به این خامی و پوچی از انسان‌‌های دور از فرهنگ شنیده نمی‌شود تا چه رسد به انسان‌هایی که درصدد ارشاد مردمند.

این قبور بیش از هزار سال است سینه به سینه به مردم رسیده و تا چندی پیش همه این قبور دارای سایبان و گنبد و بارگاه بودند و اسامی صاحبان آنها مشخص بود و در طول این ۱۴۰۰ سال مردم به زیارت آنها می‌‌آمدند. اگر کلنگ وهابیان در سال ۱۳۰۴ه‍ .ش این مقابر را خراب نمی‌کرد تمام آثار این صاحبان قبور به روشنی مشاهده می‌‌شد. جهانگردان در طول سال‌ها که به زیارت بقیع آمده‌اند حتی کسانی که سفرنامه‌‌های حج نوشته‌اند خصوصیات همه قبور را ضبط کرده‌اند.

۱٫ مسعودی (متوفای۳۴۵) مورخ معروف قبور ائمه اهل بیت (ع) در قبرستان بقیع را چنین بیان می‌‌کند:

روی قبر آنان سنگی است که در آن نوشته شده است: به نام خدای رحمان و رحیم سپاس خدای را که امت‌ها را نابود و مردگان را زنده می‌‌کند. این قبر فاطمه بنت پیامبر سرور زنان جهانیان و قبر حسن بن علی بن ابی‌طالب و قبر علی بن الحسین بن ابی‌طالب و قبر محمد بن علی و قبر جعفر بن محمد است.[۱]

مسعودی از مورخان قرن چهارم است. سلفی‌‌های متعصب این قرن و قرن‌‌های پیش از آن را بهترین قرون تاریخ اسلام می‌‌شمارند و اعمال رایج در بین مسلمانان آن زمان را نشانه مشروعیت آن اعمال می‌‌دانند. متأسفانه این سنگ بزرگ که مسعودی از آن یاد کرده است در اثر سلطه وهّابیان زیر خروارها خاک پنهان گشته و امروزه این قبور اساساً به صورت مشخص از هم شناخته نمی‌شوند.

در مورد استخاره روایات متعددی در کلام بزرگان دین وارد شده است از جمله در روایتی از امام صادق(ع)حکایت شده است که: ” اگر کسی بدون استخاره وارد کاری شود و مورد ابتلاء و امتحان و در معرض مشکلات قرار بگیرد پاداش به او داده نمی‏‌شود۱″.یا در روایت دیگری حکایت شده: «از شقاوت و بدبختی است که کسی عملی انجام دهد و استخاره از خدا نکند.»

همچنین از امام صادق(ع)حکایت شده: “اگر کسی از خدا طلب خیر کند خداوند به او خیر می‏‌دهد، اگر چه در آن کار مشکلاتی برای او واقع شود و (به ظاهر) نامطلوب باشد ولی عاقبت کار را خدا خیر قرار می‏‌دهد۳”.

یکی از مسائل مهم در این زمینه، روش و چگونگی استخاره‏ و انجام آن و توسط چه کسانی است، زیرا چیزی که امروزه انجام می‏‌شود مثل استخاره با تسبیح و مانند آنها را بزرگان معتقدند: «نوع من القرعه‏» نوعی قرعه‏‌کشی است یعنی اگر کسی بین دو کار، مشورت کرد و طلب خیر نمود، ولی نتوانست تشخیص بدهد که کدام بهتر است و متحیر ماند اینجا می‏‌گویند استخاره کند که «نوعٌ من القرعه‏» نوعی قرعه‏‌کشی است، که این راه را انتخاب بکنم یا آن راه را، و این که «قرعه راه‏‌حل هر مشکلی است» در قواعد فقهی هم مطرح است.