عدم جواز معالجه توسط جنس مخالف در حالت عدم اضطرار


مسائل علی بن جعفر (علیه السلام):
از (برادرم) امام کاظم (علیه السلام) درباره زنی پرسیدم که در ران یا شکم(در قرب الاسناد، عبارت یا شکم وجود ندارد.) یا بازویش زخمی وجود دارد، آیا برای مرد، درست است در کار درمان این زخم، بدان بنگرد؟
فرمود: نه.( مسائل علی بن جعفر: ص 166 ح 268، قرب الاسناد: ص 227 ح 888.)
 قرب الاسناد:
– به نقل از علی بن جعفر از (برادرش) امام کاظم (علیه السلام) -: از او در این باره پرسیدم که آیا زن، حق دارد برای حجامت، نزد مرد برود؟
فرمود: نه(قرب الاسناد: ص 227 ح 887.) امام خمینی قدس سره در این باره می فرماید: از اصل حرمت نگاه و لمس میان مرد و زن نامحرم، مقام درمان، آن هم درصورتی که همجنس وجود نداشته باشد، استثنا می شود، مثل گرفتن نبض در صورتی که این کار با ابزاری از قبیل درجه و همانند آن امکانپذیر نباشد، یا همان رگزنی، حجامت، درمان شکستگی و کارهایی از این قبیل و نیز مقام ضرورت، از این قبیل که نجات شخص از غرق شدن یا از آتش، متوقف بر نگاه کردن و لمس کردن باشد. اما اگر ضرورت تنها نگاه کردن یا فقط لمس کردن را اقتضا کند و آن دیگری را اقتضا نداشته باشد یا علاج، متوقف بر یکی از اینها باشد، به همان انده که اضطرار است بسنده می شود. در مورد اضطرار نیز باید به مقدار اضطرار بسنده کرد و نه انجام دادن آن فعل دیگری که اضطرار ندارد، جایز است و نه تعدی از آن (تحریر الوسیله: ج 2 ص 243).)

جستجو