حقيقت نمـاز
نماز حقيقتى است كه شريعت اسلام آن را از امور مختلف به تصوير كشيده و انسان را به اقامه آن مكلف نموده است، كه عبارت از: روح نماز، نيت، قرب، اخلاص و حضور قلب مىباشد نيت، قيام، تكبيرةالاحرام، ركوع و سجود از اركان آن به شمار رفته و قرائت، ذكر، تشهد، سلام، ترتيب و پىدرپى انجام دادن افعال نماز از واجبات ديگر آن به شمار مىروند، هر كدام ازاين موارد اگر عمدا ترك شود، نماز باطل خواهد بود و علاوه بر اين در اركان نماز اگر سهوا هم ترك شود، نماز باطل مىشود.
1- نهجالفصاحة ح 1874
2- نهجالفصاحه ح 1875
3- نهجالفصاحة ح 1876
4- نهجالفصاحه ح 1877
5- نهجالفصاحة حديث 3075
6- بحارالانوار، ج 82، ص 223
(9)
اعمال مستحبى از نماز و آنچه در حين نماز و بعد از آن به جا آورده مىشود، موجب كمال نماز مىگردد، خصوصا حضور قلب در نماز كه حلقه وصل بين عابد و معبود مىباشد.
نماز هديهاى است كه انسان نمازگزار به بارگاه خداوند تبارك و تعالى به منظور تقرب جستن به او تقديم مىدارد، تا در سراى آخرت از آن بهرهمند شود. لذا لازم است تمام و كمال به جاى آورده شود، يك قسم از مسائل نماز در فقه از آن بحث شده كه نمازگزار بايد آنها را فراگرفته و عمل نمايد كه همان احكام صورى و ظاهرى نماز است و قسم ديگر كه معانى و باطن نماز بشمار مىرود، مواردى است كه به اختصار به بيان آن مىپردازيم، مواردى كه به منزله روح و حقيقت نماز است و مىتوان آن را در هفت مورد بيان نمود.
موارد هفتگانه حقيقت و روح نماز
اول خلوص نيت
نمازگزار بايد با اخلاص و قصد تقرب به خداوند متعال نماز را به جاى آورد و از هر گونه ريا و خود نمائى بپرهيزد. لذا عمل خالص به عملى گفته مىشود كه مقبول خداوند متعال باشد و بواسطه انجام آن خداوند، از انسان خشنود شود، كه مرتبه بالاى آن يقين و پائينترين مرتبه آن براى انسان اين است كه از گناه و معصيت خود را حفظ كند.